Benetton Rugby Treviso

Benetton Rugby Treviso – profesjonalny włoski klub rugby union z siedzibą w Treviso, do 2010 roku występujący w Super 10, piętnastokrotny mistrz kraju, czterokrotny zdobywca pucharu i dwukrotny zdobywca superpucharu Włoch. Drużyna występuje w Pro14 oraz w pucharach europejskich. Od 1979 roku sponsorem tytularnym jest Benetton Group.

Rugby Treviso
Pełna nazwa

Benetton Rugby Treviso

Barwy

zielono-białe

Data założenia

1932

Liga

Pro14

Państwo

 Włochy

Adres

Centro Sportivo „La Ghirada”, Strada del Nascimben 1/B, 31100 Treviso

Stadion

Stadio Monigo

Prezes

Amerino Zatta

Trener

Franco Smith

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Stadion

edytuj

Drużyna rozgrywa swoje spotkania na zbudowanym w 1973 roku Stadio comunale di Monigo mieszczącym 6700 widzów[1].

Stroje

edytuj

Podstawowy strój drużyny wprowadzony przez Benetton w drugim roku sponsoringu składa się z białej koszulki z poprzecznymi zielonymi pasami oraz spodenek i skarpet w tym samym odcieniu zieleni. Drugim strojem natomiast jest od 2009 r. nawiązujący do historycznego, używanego od początku działalności klubu, zestaw białej koszulki z pojedynczym niebieskim pasem na wysokości klatki piersiowej, niebieskich spodenek i skarpet[2][3].

Historia

edytuj

Klub został założony w 1932 roku jako Associazione Sportiva Rugby Treviso przez Livio Zavę, który poznał zasady gry studiując w Padwie[2] i w tym samym roku przystąpiła do lokalnych rozgrywek[4]. Tuż po wojnie rugby w Treviso odrodziło się, m.in. za sprawą Renato Malatesty[5] i zespół powrócił do rozgrywek ligowych, tym razem na poziomie Serie B. Jako jeden z pierwszych włoskich klubów korzystał ze wsparcia ze strony sponsorów – kolejowa spółka Dopolavoro Ferroviario w 1949 roku zaoferowała drużynie darmowe przejazdy i posiłki[4] – co pomogło zespołowi zająć pierwszą lokatę w lidze w sezonie 1951/52 i awansować do najwyższej klasy rozgrywkowej. W kolejnym sezonie, już w barwach, lecz bez zakazanej przez FIR nazwy nowego sponsora (Garbuio) na koszulce, zajęła przedostatnie miejsce. Rok później zakończyła rozgrywki na pierwszym miejscu razem z Rugby Rovigo mając taką samą liczbę punktów. O mistrzostwie kraju decydował więc mecz barażowy, który na swoją korzyść rozstrzygnęli po dogrywce zawodnicy z Rovigo[6].

W 1955 roku zakaz reklamy został zniesiony i na koszulkach zawodników Rugby Treviso pojawiła się nazwa producenta ekspresów do kawyFaema. Sezon ten okazał się dla klubu przełomowy, pomimo problemów transportowych[7] zespół utrzymał się na czele tabeli rozgrywek zdobywając tym samym 25 kwietnia 1956 r. pierwsze w historii klubu mistrzostwo kraju[8]. Był to zarazem pierwszy tytuł mistrza Włoch jakiejkolwiek drużyny z Treviso, a jego autorami byli: Piero Peron, Gildo Mestriner, Lollo Levorato, Giorgio Panizzon, Giorgio Fantin, Gigi Feletto, Franco Frelich, Aldo Milani, Gigi Carniato, Paolo Pavin, „Ceto” Zucchello, Berto Foglia, Ferdy Sartorato, Giorgio Baldan, Gianfranco Biggi[9].

W 1959 roku na trzy sezony sponsorem klubu został Ignis i w tym okresie drużyna zajmowała odpowiednio trzecie, drugie i czwarte miejsce w rozgrywkach[10]. Wraz z nastaniem sezonu 1962/63 rozpoczęła się wieloletnia współpraca z firmą Metalcrom, zakończona zdobyciem scudetto w roku 1978[11]. Wcześniej jednak drużyna spędziła dwa sezony w Serie B (1966-68) oraz zdobyła swój pierwszy Puchar Włoch, na podium mistrzostw kraju plasując się w tym okresie tylko dwukrotnie.

Losy klubu zmieniły się w roku 1978, wraz z nastaniem ery Benettona. W ciągu kolejnych trzydziestu dwóch sezonów występów w rozmaitych inkarnacjach najwyższej klasy rozgrywkowej poza pierwszą czwórką zespół znalazł się tylko raz – w pierwszym roku sponsoringu firmy Benetton. Już w sezonie 1982/83 przyszedł kolejny tytuł mistrzowski, a w składzie zaczęli pojawiać się zawodnicy światowej klasy, m.in. zdobywcy Pucharu Świata w 1987Craig Green i John Kirwan. W tym czasie powstał również kompleks sportowy „La Ghirada”[12][13] oraz żeńska sekcja pod nazwą Red Panthers[14]. Od wprowadzenia meczów play-off po zakończeniu fazy grupowej w sezonie 1987/88 rozpoczął się okres triumfów drużyny na krajowych boiskach: z dwudziestu trzech rozegranych finałów, Benetton Treviso uczestniczył w dwudziestu wygrywając dwanaście z nich. Jedynie trzykrotnie musiał uznać wyższość rywala w półfinale rozgrywek – w 1994 i 2000 (L’Aquila) oraz w 2002 (Viadana)[15]. Dodatkowo triumfował w trzech edycjach Pucharu i zwyciężył w dwóch z czterech rozegranych meczów o Superpuchar Włoch[16]. Klub ukoronował swoje występy we włoskiej lidze zdobyciem wszystkich trzech możliwych tytułów w sezonie 2009/10[17].

W marcu 2010 roku oficjalnie ogłoszono, że klub z Treviso wraz z nowo powstałą drużyną Aironi od sezonu 2010/11 przystąpią do rozgrywek Ligi Celtyckiej otrzymując automatycznie obydwa włoskie miejsca w Pucharze Heinekena[18][19]. W pierwszym ligowym sezonie zespół zajął dziesiąte miejsce odnosząc dziewięć zwycięstw[20][21]. W rozgrywkach pucharowych natomiast przegrywając wszystkie sześć spotkań (z Leicester Tigers, USA Perpignan i Scarlets) zakończył rywalizację na ostatnim miejscu w grupie[22]. Podobnie w kolejnym sezonie – zespół został sklasyfikowany na ostatnim miejscu w Pucharze Heinekena (w grupie z Biarritz Olympique, Ospreys i Saracens) zaliczając jednak zwycięstwo nad Francuzami i remis z Walijczykami[23] oraz zajął dziesiątą pozycję w lidze, tym razem z siedmioma zwycięstwami[24][25].

Trofea

edytuj

Występy w europejskich pucharach

edytuj
Sezon Rozgrywki Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Punkty zdobyte Punkty stracone
1995/96 PH 2 1 0 1 95 26
1996/97 PH 4 1 0 3 106 135
1997/98 PH 6 2 0 4 146 162
1998/99 PH 6 3 0 3 142 150
1999/00 PH 6 2 0 4 100 167
2000/01 ECC 6 5 0 1 162 102
2001/02 PH 6 1 0 5 102 239
2002/03 ECC 4 3 0 1 87 69
2003/04 PH 6 1 0 5 104 225
2004/05 PH 6 3 0 3 136 181
2005/06 PH 6 0 0 6 104 207
2006/07 PH 6 0 0 6 83 277
2007/08 PH 6 1 0 5 107 207
2008/09 PH 6 0 0 6 72 291
2009/10 PH 6 1 0 5 68 178
2010/11 PH 6 0 0 6 109 248
2011/12 PH 6 1 1 4 122 193

Występy ligowe (od 1978)

edytuj
Sezon Liga Miejsce Prezes Trenerzy Kapitan
1978/79 Serie A 5. Arrigo Manavello Umberto Cossara Fiorenzo Blessano
1979/80 Serie A 3. Arrigo Manavello Umberto Cossara Nello Francescato
1980/81 Serie A 3. Arrigo Manavello Roy Bish Nello Francescato
1981/82 Serie A 2. Arrigo Manavello Roy Bish Claudio Robazza
1982/83 Serie A   Arrigo Manavello Vincenzo De Cristoforo Claudio Robazza
1983/84 Serie A 2. Arrigo Manavello Vincenzo De Cristoforo Claudio Robazza
1984/85 Serie A 2. Arrigo Manavello Vincenzo De Cristoforo Claudio Robazza
1985/86 Serie A 3. Arrigo Manavello Vincenzo De Cristoforo Gianni Zanon
1986/87 Serie A1 2. Arrigo Manavello Andrè Buonomo Raffaele Dolfato
1987/88 Serie A1 Finał Arrigo Manavello Andrè Buonomo Raffaele Dolfato
1988/89 Serie A1   Arrigo Manavello Andrè Buonomo Raffaele Dolfato
1989/90 Serie A1 Finał Arrigo Manavello J. Michel Aguirre Craig Green
1990/91 Serie A1 Finał Arrigo Manavello J. Michel Aguirre Moreno Trevisiol
1991/92 Serie A1   Arrigo Manavello Pierre Villepreux Oscar Collodo
1992/93 Serie A1 Finał Arrigo Manavello Wayne Smith Oscar Collodo
1993/94 Serie A1 Półfinał Arrigo Manavello Wayne Smith Giovanni Grespan
1994/95 Serie A1 Finał Arrigo Manavello Oscar Collodo, Gianni Zanon Giovanni Grespan
1995/96 Serie A1 Finał Arrigo Manavello Oscar Collodo, Gianni Zanon Giovanni Grespan
Sezon Liga Miejsce Prezes Trenerzy Kapitan
1996/97 Serie A1   Arrigo Manavello Oscar Collodo, Gianni Zanon Alessandro Troncon
1997/98 Serie A1   Amerino Zatta Christian Lanta Alessandro Troncon
1998/99 Serie A1   Amerino Zatta Christian Gajan Alessandro Troncon
1999/00 Serie A1 Półfinał Amerino Zatta Christian Gajan Andrea Sgorlon
2000/01 Serie A1   Amerino Zatta Alain Teixidor Alessandro Moscardi
2001/02 Super 10 Półfinał Amerino Zatta Alain Teixidor Alessandro Moscardi
2002/03 Super 10   Amerino Zatta Craig Green Alessandro Moscardi
2003/04 Super 10   Amerino Zatta Craig Green Alessandro Troncon
2004/05 Super 10 Finał Amerino Zatta Craig Green Alessandro Troncon
2005/06 Super 10   Amerino Zatta Craig Green Alessandro Troncon
2006/07 Super 10   Amerino Zatta Craig Green Silvio Orlando
2007/08 Super 10 Finał Amerino Zatta Franco Smith Silvio Orlando
2008/09 Super 10   Amerino Zatta Franco Smith Benjamin De Jager
2009/10 Super 10   Amerino Zatta Franco Smith Antonio Pavanello
2010/11 Liga Celtycka 10. Amerino Zatta Franco Smith Antonio Pavanello
2011/12 Liga Celtycka 10. Amerino Zatta Franco Smith Antonio Pavanello
2012/13 Liga Celtycka Amerino Zatta Franco Smith Antonio Pavanello


Przypisy

edytuj
  1. Lo stadio di Monigo. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)]. (wł.).
  2. a b Una maglia, una tradizione. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (wł.).
  3. Ecco la foto ufficiale della squadra. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  4. a b 'IL NOSTRO RUGBY RICCO E FELICE'. ricerca.repubblica.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  5. ADDIO A RENATO MALATESTA, FU TRA I FONDATORI DEL TREVISO. air.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  6. Il 20 giugno 1954 all’Appiani di Padova. rugbylist.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  7. Renato e la mastèa: quando il rugby viaggiava in pullman e con il treno. tribunatreviso.gelocal.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  8. La Faema Treviso e il primo scudetto del 1956. mediaofficina.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-10]. (wł.).
  9. MEZZO SECOLO FA, TREVISO RE D'ITALIA. air.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  10. il 50° del Rugby trevigiano con i colori dell'Ignis. rugbylist.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  11. Metalcrom, 1978 La fantasia al potere. rugbylist.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  12. La Ghirada. ghirada.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  13. La Ghirada. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-29)]. (wł.).
  14. Trent'anni di sucessi delle pantere trevigiane. regione.veneto.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-09)]. (wł.).
  15. La storia del Benetton nei play-off. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  16. Benetton Treviso batte Parma e vince la Supercoppa. gazzettadiparma.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  17. Anche lo scudetto per il Benetton Treviso. max.rcs.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  18. Italians added to Magners League. irishtimes.com. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
  19. COMUNICATO STAMPA FIR - CELTIC RUGBY. federugby.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
  20. 2010-2011 - Magners League. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-01)]. (ang.).
  21. 2010-2011 - Magners League Fixtures & Results. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
  22. 2010-2011 - Heineken Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-20)]. (ang.).
  23. 2011-2012 - Heineken Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-10-24]. (ang.).
  24. 2011-2012 - RaboDirect PRO12 Table. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-01)]. (ang.).
  25. 2011-2012 - RaboDirect PRO12 Fixtures & Results. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-25)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj