Josep Borrell
Josep Borrell Fontelles (ur. 24 kwietnia 1947 w La Pobla de Segur) – hiszpański polityk, ekonomista i inżynier, działacz Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE), przewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 2004–2007, poseł do Kongresu Deputowanych, minister robót publicznych i transportu (1991–1993), minister robót publicznych, transportu i środowiska (1993–1996), minister spraw zagranicznych, europejskich i kooperacji (2018–2019), wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej oraz wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa (od 2019).
| ||
_Hearing_of_Josep_Borrell,_High_Representative_Vice_President-designate,_A_stronger_Europe_in_the_World_(48859228793)_(cropped).jpg)
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 kwietnia 1947 La Pobla de Segur | |
| Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa | ||
| Okres | od 1 grudnia 2019 | |
| Przynależność polityczna | Partia Europejskich Socjalistów | |
| Poprzednik | Federica Mogherini | |
| Przewodniczący Parlamentu Europejskiego | ||
| Okres | od 20 lipca 2004 do 15 stycznia 2007 | |
| Przynależność polityczna | Partia Europejskich Socjalistów | |
| Poprzednik | Pat Cox | |
| Następca | Hans-Gert Pöttering | |
| Odznaczenia | ||
| ||
ŻyciorysEdytuj
Z wykształcenia inżynier aeronautyki, ukończył w 1969 studia na Universidad Politécnica de Madrid. W 1975 uzyskał doktorat z nauk ekonomicznych na stołecznym Uniwersytecie Complutense. Odbywał studia podyplomowe w zakresie matematyki stosowanej (na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii) i gospodarowania energią (w paryskim Institut Français du Pétrole).
W latach 1969–1982 pracował jako wykładowca akademicki, był m.in. dziekanem wydziału ekonomicznego Uniwersytetu Complutense w Madrycie. W 1987 wszedł w skład władz centralnych Partii Socjalistów Katalonii, a w 1992 do ścisłego kierownictwa PSOE. Był radnym Madrytu i posłem do regionalnego parlamentu (od 1979 do 1982). W latach 1986–2004 zasiadał w Kongresie Deputowanych[1]. W rządach Felipe Gonzáleza był sekretarzem stanu w resorcie finansów (1984–1991), następnie ministrem robót publicznych i transportu (1991–1993) oraz ministrem robót publicznych, transportu i środowiska (1993–1996). Wchodził później w skład Konwentu Europejskiego.
W wyborach w 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Przystąpił do Grupy Socjalistycznej, od lipca 2004 do stycznia 2007 był przewodniczącym Europarlamentu, w którym zasiadał do 2009. W styczniu 2010 został prezydentem European University Institute we Florencji[2].
W czerwcu 2018 powrócił do administracji rządowej, obejmując stanowisko ministra spraw zagranicznych, europejskich i kooperacji w nowo utworzonym rządzie Pedra Sáncheza[3]. W 2019 był liderem listy wyborczej PSOE do Europarlamentu, zrezygnował jednak z objęcia uzyskanego mandatu[4].
Z hiszpańskiego gabinetu odszedł w związku z objęciem (od 1 grudnia 2019) funkcji wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (odpowiedzialnego za silniejszą pozycję Europy na świecie) oraz stanowiska wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa[5].
Życie prywatneEdytuj
Od 1998 partner życiowy Cristiny Narbony[6].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Borrell Fontelles, Josep (hiszp.). congreso.es. [dostęp 2018-06-07].
- ↑ Josep Borrell, nuevo presidente del Instituto Universitario Europeo (hiszp.). elpais.com, 14 stycznia 2010. [dostęp 2018-06-07].
- ↑ El presidente del Gobierno asiste a la promesa de los miembros del Ejecutivo ante el Rey (hiszp.). lamoncloa.gob.es, 7 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-07].
- ↑ Mateusz Kucharczyk: Hiszpański minister spraw zagranicznych rezygnuje z mandatu europosła. euractiv.pl, 26 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-27].
- ↑ Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu. [dostęp 2019-11-27].
- ↑ Cristina Narbona (hiszp.). elmundo.es, kwiecień 2004. [dostęp 2018-06-07].
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2018-06-07].
- Curriculum vitae na stronie financnici.cz (cz.). [dostęp 2018-06-07].