Jurij Bondariew

rosyjski pisarz

Jurij Wasiljewicz Bondariew (ros. Юрий Васильевич Бондарев; ur. 15 marca 1924 w Orsku, zm. 29 marca 2020 w Moskwie[1]) – rosyjski pisarz[2].

Jurij Bondariew
Юрий Бондарев
ilustracja
Imię i nazwisko

Jurij Wasiljewicz Bondariew

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1924
Orsk

Data i miejsce śmierci

29 marca 2020
Moskwa

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Dziedzina sztuki

pisarz

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru” Order Przyjaźni Narodów

Życiorys edytuj

W 1931 przeniósł się wraz z rodziną do Moskwy, później skończył szkołę średnią, w 1941 został powołany do Armii Czerwonej, od sierpnia 1942 brał udział w walkach na froncie, w tym od października 1942 w bitwie pod Stalingradem. Podczas walk został kontuzjowany i lekko ranny. W 1943 uczestniczył w forsowaniu Dniepru i wyzwalaniu Kijowa, w walkach o Żytomierz został ranny i odesłany do szpitala, później walczył m.in. na terytorium Polski i na granicy z Czechosłowacją, w latach 1944–1945 był kursantem szkoły artylerii, w grudniu 1945 został zdemobilizowany[3].

W 1949 zaczął publikować, w 1951 ukończył Instytut Literacki im. Gorkiego i został przyjęty do Związku Pisarzy ZSRR, w 1953 wydał pierwszy zbiór opowiadań – Na bolszoj rieke. W 1957 opublikował powieść Bataliony proszą o ogień (wyd. pol. 1964), w 1962 powieść Cisza (wyd. pol. 1963), w 1969 Gorący śnieg (wyd. pol. 1972), w 1975 Brzeg (wyd. pol 1977), w 1981 Wybór, a w 1985 Gra (wyd. pol. 1989). Wykorzystując własne doświadczenia frontowe, tworzył prozę batalistyczną, w której kładł nacisk na kwestie moralne i społeczno-psychologiczne[2]. W powieściach o charakterze psychologiczno-filozoficznym retrospektywnie ujmował temat Wielkiej wojny ojczyźnianej i losów rosyjskiej inteligencji, wykorzystując fabułę jako bazę refleksji o sensie ludzkiego życia[2].

Był deputowanym do Rady Najwyższej RFSRR IX i X kadencji, a w latach 1990–1991 członkiem KC Komunistycznej Partii RFSRR[3]. Pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie[4].

Odznaczenia i nagrody edytuj

Przypisy edytuj