Kłodzino (powiat świdwiński)

wieś w województwie zachodniopomorskim, powiecie świdwińskim

Kłodzino (niem. Klötzin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino. Wieś jest siedzibą sołectwa Kłodzino w którego skład wchodzi również miejscowość Dołganów.

Kłodzino
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

świdwiński

Gmina

Rąbino

Liczba ludności 

140

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-331[2]

Tablice rejestracyjne

ZSD

SIMC

0310344

Położenie na mapie gminy Rąbino
Mapa konturowa gminy Rąbino, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kłodzino”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kłodzino”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kłodzino”
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego
Mapa konturowa powiatu świdwińskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kłodzino”
Ziemia53°52′19″N 15°49′49″E/53,871944 15,830278[1]

W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.

Na zachód od wsi wznoszą się Kłodziny, ponad którymi góruje wzgórze Klorówka.

Historia

edytuj

Wieś Kłodzino została założona w średniowieczu na prawie niemieckim. Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z roku 1370, a dotyczy przekazania wsi przez Markgrafa Otto, małżonce Johana von Wedel ze Świdwina. W roku 1479, podczas wojny między Brandenburgią a Pomorzem, wieś została zniszczona. Począwszy od roku 1540 wsią władał zakon Joannitów ze Świdwina. Joannici w 1602 r. wydzierżawili wieś Henningowi Reich a w 1621 r. Lorenzowi von Wachhol. W I połowie XIX w. funkcjonowały dwa majątki: Kłodzino A - własność rodziny Weylandt i Kłodzino B - własność rodziny Braunschweig. Połączenie obu części nastąpiło w roku 1884. Jedynym właścicielem został Oskar Kremman. W 1928 r. majątek stał się własnością Maxa Pornatha, a następnie rodziny Dingerdissen[3]. We wsi znajdują się ruiny XVI wiecznego zboru, w pobliżu park podworski[4].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 54545
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 488 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, str. 45, ISBN 83-7263-900-0
  4. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 273, ISBN 978-83-7495-133-3.