Kłowacz kaktusowy[3] (Camarhynchus pallidus) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae), wcześniej zaliczany do trznadlowatych (Emberizidae). Zamieszkuje Wyspy Galapagos. Należy do tak zwanych zięb Darwina. Jest bliski zagrożenia[2].

Kłowacz kaktusowy
Camarhynchus pallidus[1]
(P. L. Sclater & Salvin, 1870)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

tanagrowate

Podrodzina

cukrzyki

Rodzaj

Camarhynchus

Gatunek

kłowacz kaktusowy

Synonimy
  • Cactornis pallida P. L. Sclater & Salvin, 1870
  • Geospiza pallida (P. L. Sclater & Salvin, 1870)
Podgatunki
  • C. p. pallidus (P. L. Sclater & Salvin, 1870)
  • C. p. productus Ridgway, 1894
  • C. p. striatipecta (Swarth, 1931)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Znany jest z tego, że jako jeden z nielicznych gatunków ptaków posługuje się narzędziami. Jako narzędzie służy mu często cierń kaktusowy, przy pomocy którego ptak wydobywa larwy bezkręgowców spod kory drzew. U kłowacza zaobserwowano zdolność do modyfikowania narzędzi, tak aby lepiej spełniały swoje funkcje. Odnotowano również wielokrotne używanie tych samych narzędzi.

Systematyka edytuj

Część systematyków umieszcza kłowacza kaktusowego w rodzaju Geospiza[4].

Wyróżniono trzy podgatunki C. pallidus[4][5]:

  • C. pallidus pallidus – środkowe i południowe Galapagos
  • C. pallidus productus – zachodnie Galapagos
  • C. pallidus striatipectaSan Cristóbal (południowo-wschodnie Galapagos)

Morfologia edytuj

Długość ciała wynosi około 15 cm, masa ciała 20–31 gramów. U dorosłego samca wierzch ciała ciemny, piaskowobrązowy, sterówki również. Spód ciała białawy. Niektóre osobniki posiadają szarobrązowe paskowanie. Głowa szarobrązowa, policzki i okolice oczu jaśniejsze. Dziób długawy, górna jego krawędź łukowata, prawie prosty gonys (miejsce zrostu kości tworzących żuchwę na jej końcu). W okresie lęgowym dziób czarny, poza nim dolna szczęka jaśniejsza. Tęczówki brązowe. Nogi i stopy czarnobrązowe[6].

Lęgi edytuj

Gniazdo o owalnym kształcie buduje samiec. Budulec stanowią suche trawy, mech i porosty; wejście znajduje się z boku. W lęgu 4 białe jaja. Inkubacja trwa 12–13 dni. Młode są w pełni opierzone około 14 dni po wykluciu[6].

Status edytuj

IUCN od 2021 roku uznaje kłowacza kaktusowego za gatunek bliski zagrożenia (NT, Neat Threatened); wcześniej, od 2015 roku klasyfikowano go jako gatunek narażony (VU, Vulnerable), a jeszcze wcześniej jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji szacuje się na 110–270 tysięcy dorosłych osobników. W 2008 roku oceniano, że na wyspie Santa Cruz, głównie na wyższych wysokościach, żyje około 12 tysięcy śpiewających samców. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy. Głównym zagrożeniem jest utrata siedlisk wskutek działalności człowieka[2].

Przypisy edytuj

  1. Camarhynchus pallidus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c BirdLife International, Geospiza pallida, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2020-3 [dostęp 2021-03-14] (ang.).
  3. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Coerebinae d'Orbigny & Lafresnaye, 1838 - cukrzyki - Dome-nesting tanagers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-28].
  4. a b Jaramillo, A., Christie, D.A. & Sharpe, C.J.: Woodpecker Finch (Geospiza pallida). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-28].
  5. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-28]. (ang.).
  6. a b Nicole Bouglouan: Woodpecker Finch. Oiseaux-Birds, 15 listopada 2013.

Bibliografia edytuj

  • Jonathan Weiner: Dziób zięby czyli jak dziś przebiega ewolucja. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1997. ISBN 83-05-12905-5.

Linki zewnętrzne edytuj