Wikipedia

Kalikst Kłoczko

polski kapucyn

Kalikst Kłoczko (właśc. Marian Kłoczko; ur. 15 kwietnia 1930 w Brzozowie-Kolonii, zm. 6 kwietnia 2013 w Lublinie) – polski zakonnik, kapucyn, stolarz oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Kalikst Kłoczko OFMCap
Marian Kłoczko
Sługa Boży
zakonnik
Ilustracja
Jan i Kalikst Kłoczkowie
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1930
Brzozowo-Kolonia

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 2013
Lublin

Miejsce pochówku

kwatera kapucynów na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zakon Braci Mniejszych Kapucynów

Śluby zakonne

27 sierpnia 1956

Multimedia w Wikimedia Commons
Przyczyna śmierci

choroba nowotworowa

Zawód, zajęcie

stolarz

Narodowość

polska

Rodzice
  • Wincenty
  • Monika z domu Smarkusz
Krewni i powinowaci

ks. Jan Kłoczko SDB (brat)[a]

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj

Marian Kłoczko urodził się 15 kwietnia 1930 w Brzozowie-Kolonii (obecnie województwo podlaskie) w wielodzietnej rodzinie jako syn Wincentego i Moniki z domu Smarkusz (miał ośmioro rodzeństwa, z tego kilkoro zmarło w wieku dziecięcym[3])[4]. Wychowywał się w ubogiej, religijnej rodzinie. Jego matka należała do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, a jeden z jego braci Jan[a] wstąpił do salezjanów[4]. Został ochrzczony 27 kwietnia 1930 w bazylice Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Różanymstoku, a bierzmowanie przyjął 16 czerwca 1946 z rąk abp. Romualda Jałbrzykowskiego[4]. Ukończył trzy klasy szkoły powszechnej w Suchodolinie i spędził dzieciństwo m.in. na wypasie krów oraz pomaganiu w gospodarstwie rolnym rodziców[5]. Wykonywał wiele prac z zakresu ślusarstwa, naprawiając narzędzia rolnicze oraz rowery czy sprzęty domowe[5]. Około dwunastego roku życia postanowił wybrać drogę życia konsekrowanego, kiedy to przez wstawiennictwo Maryi – jak przypuszczał – został uzdrowiony z ciężkiej choroby duru brzusznego[4]. Od tego czasu, aż do końca życia, był gorliwym czcicielem Matki Bożej[4]. Kiedy ukończył 18 lat, został powołany do formacji „Służba Polsce” i skierowany do Warszawy, gdzie pracował przy odgruzowywaniu miasta zniszczonego w czasie II wojny światowej[5]. Tu zetknął się z kapucynami, którzy mieli swój kościół Przemienienia Pańskiego przy ul. Miodowej 13[5].

W liście z 21 października 1951 adresowanym do komisarza prowincjalnego kapucynów w Warszawie napisał, że chce służyć Maryi i prowadzić życie na wzór świętego Franciszka[5]. Do ich postulatu został przyjęty w grudniu 1951 w klasztorze w Zakroczymiu, gdzie pomagał chorym braciom oraz uczył się stolarstwa pod kierunkiem Antoniego Panasiuka[5]. Nowicjat rozpoczął 14 sierpnia 1952 w klasztorze w Nowym Mieście nad Pilicą, gdzie przyjął imię zakonne – Kalikst[4]. Pierwsze śluby zakonne złożył 27 sierpnia 1952 w kościele św. Kazimierza w Nowym Mieście i pozostał w klasztorze przez kilka miesięcy, pomagając w kuchni[4]. Następnie został przeniesiony do klasztoru w Zakroczymiu, gdzie 27 sierpnia 1956 złożył profesję wieczystą[4]. Prawie od początku posługi zakonnej, niemal we wszystkich klasztorach do których był przeznaczany, mając uzdolnienia manualne i konstrukcyjne, przetwarzając powierzony materiał, kierując się pomysłowością pracował jako stolarz[4]. Jedną z jego pierwszych prac była nastawa ołtarzowa do kościoła kapucynów świętych Piotra i Pawła w Serpelicach[3]. W Warszawie wykonał drewnianą kruchtę do kościoła zakonnego przy ul. Miodowej[3]. W latach sześćdziesiątych XX w. rozpoczął budowę stropów nowych kapucyńskich klasztorów, a jego pierwszym dziełem był strop kościoła św. Piotra Apostoła i św. Franciszka z Asyżu w Krynicy Morskiej, a następnie prace w kościele św. Wawrzyńca w Lubartowie[3]. Pozostał prostym, pokornym, skromnym bratem mniejszym, a współbratom mówił[4]:

Oni myślą, że jestem kimś ważnym, ale ja jestem zwykłym skrobidechą.

Miał szczególne nabożeństwo do włoskiego współbrata św. ojca Pio z Pietrelciny[3]. W trakcie swego życia zakonnego przebywał w klasztorach prowincji warszawskiej: Zakroczymiu, Lublinie – dzielnica Śródmieście (klasztor przy kościele św. Piotra i Pawła), Lubartowie oraz w Lublinie przy Al. Kraśnickiej 76 w dzielnicy Konstantynów, gdzie od 1 maja 1981 pomagał przy budowie kościoła i klasztoru oraz ich wyposażeniu[4]. Wykonał wszystkie okna i drzwi w kościele oraz ogromny drewniany sufit z modrzewia syberyjskiego[4]. W klasztornym ogrodzie miał swoją pracownię stolarską, popularnie nazywaną „Kalikstówką”[3]. W ostatnich latach życia ciężko chorował przez kilka miesięcy, przechodząc chorobę nowotworową[6]. Przebywając w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Lublinie przy Al. Kraśnickiej 100, przyjął 18 marca 2013 z rąk kapelana szpitalnego o. Grzegorza Brzezińskiego OFMCap sakrament pokuty i namaszczenia chorych[6]. Zmarł w tym szpitalu 6 kwietnia 2013 około godz. 22:00 w obecności czuwających współbraci[6]. Jeden z czuwających wówczas przy nim br. Andrzej Zajkowski OFMCap tak zapamiętał moment jego odejścia[6]:

Gwardian poprosił mnie, abym czuwał w nocy przy bracie Kalikście, bo zbliża się moment śmierci i może to nastąpić w każdej chwili. Brat Kalikst był przytomny, ale bardzo cierpiał. Kiedy nadszedł moment śmierci, brat był cichy i spokojny. Pamiętam łzę w jego oku. To było takie ciche spokojne odchodzenie. W chwili śmierci jego twarz była łagodna, spokojna. Ponieważ miał przerzuty, więc wcześniej trochę jęczał, ale to było normalne cierpienie. Później to już była cisza i pokój.

Br. Andrzej Zajkowski OFMCap

Mszę pogrzebową odprawił 9 kwietnia bp Antoni Pacyfik Dydycz OFMCap, po czym został pochowany w kwaterze kapucynów na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie (Sekcja 7 (XI-9)[7])[8].

Proces beatyfikacyjny

edytuj

Z inicjatywy ojców kapucynów przekonanych o świątobliwości jego życia podjęto starania celem wyniesienia go na ołtarze. Od śmierci nieprzerwanie odbiera on kult prywatny, zarówno od kapucynów, jak i innych osób duchownych, konsekrowanych oraz świeckich[4]. Ludzie nawiedzają jego grób, zapalają znicze i przynoszą kwiaty, wzywając jego wstawiennictwa w różnych potrzebach[4]. W 2018 XXIV kapituła prowincjalna prowincji warszawskiej Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów zobowiązała ministra prowincjalnego do podjęcia kroków w celu rozpoczęcia jego procesu informacyjnego[4]. Od tego momentu gromadzono wspomnienia po nim oraz informacje na temat łask i cudów otrzymywanych za jego przyczyną[4]. Powstało kilka książek i kilkanaście artykułów oraz filmy i słuchowiska radiowe o jego życiu i posłudze[4]. Istnieją także wpisy do kronik klasztornych, zapiski z rad prowincjalnych oraz inne dokumenty i pamiątki jego dotyczące, zgromadzone w archiwum prowincjalnym[4]. Konferencja Episkopatu Polski na posiedzeniu 19 listopada 2021 na Jasnej Górze w Częstochowie jednomyślnie zaakceptowała wniosek i poparła starania o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego[5]. Dykasteria Spraw Kanonizacyjnych pismem nr 3647-1/22 z 26 października 2022 przesłanym na ręce abp. Stanisława Budzika, wyraziła zgodę tzw. nihil obstat na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego[4]. Edykt w sprawie rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego po pozytywnej opinii Konferencji Episkopatu Polski oraz Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych został popisany 13 stycznia 2023 r. przez abp. Stanisława Budzika[9].

29 kwietnia 2023 w parafii Niepokalanego Serca Maryi i św. Franciszka w Lublinie odbyła się uroczysta sesja inaugurująca proces beatyfikacyjny w archidiecezji lubelskiej br. Kaliksta Kłoczki OFMCap[10]. Mszy świętej otwierającej proces na szczeblu diecezjalnym przewodniczył abp Stanisław Budzik[10]. Od tej chwili przysługuje mu tytuł Sługi Bożego. Postulatorem procesu został mianowany o. Carlo Calloni OFMCap, a wicepostulatorem o. prof. Andrzej Derdziuk OFMCap[10]. Powołano diecezjalny trybunał beatyfikacyjny w następującym składzie[11]:

  • o. dr Marek Rostkowski OMI – delegat biskupa
  • ks. Józef Maciąg – promotor sprawiedliwości
  • ks. Mariusz Szymaniak – notariusz aktuariusz
  • dr hab. Lidia Fiejdasz-Buczek – zastępca notariusza aktuariusza

Upamiętnienie

edytuj
Brat Kalikst
MARIAN
KŁOCZKO
kapucyn
1932-2013
Budował Kościół świętością życia
i pięknem stolarskiego rzemiosła
Wdzięczni Współbracia i Parafianie
Lublin 06.04.2018
  • Malarka Wanda Stokwisz-Dück wraz z mężem założyła w dowód wdzięczności i uznania dla kapucyńskiego stolarza Bractwo Sztuki i Rzemiosła im. Brata Kaliksta w Gronowie, którego celem jest propagowanie jego osoby w środowisku ludzi zajmujących się sztuką i rzemiosłem artystycznym oraz otwieranie ich na duchowy wymiar oddziaływania artystycznego[12]
  • Powstała specjalna modlitwa o łaski za wstawiennictwem Sługi Bożego br. Kaliksta Kłoczki[10]:

Wszechmogący, Dobry Boże, który bratu Kalikstowi Kłoczce udzieliłeś daru budowania Kościoła przez dobroć serca otwartego na braci i siostry oraz przez piękno stolarskiego rzemiosła, udziel mi łaski …, o którą proszę Cię przez wstawiennictwo Twego sługi, a jego wynieś do chwały ołtarzy w Twoim Kościele. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Zobacz też

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ a b Jego młodszy brat Jan urodził się 7 grudnia 1931 w Brzozowie-Kolonii. Wybierając drogę życia konsekrowanego wstąpił do salezjanów odbywszy nowicjat w latach 1950–1951, w Czerwińsku nad Wisłą. Święcenia kapłańskie przyjął 30 sierpnia 1959 w Lądzie. Zmarł 8 lutego 1995 w Swobnicy. Pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym (Sektor B, rząd 13, nr grobu 1)[1][2].
  2. ↑ Na tablicy pamiątkowej błędnie podano rok urodzin br. Kaliksta (1932). Wg wpisu w księdze chrztów urodził się 15 kwietnia 1930 (→ Odpowiedzialni za Kościół: Brat Kalikst z Poczekajki ↓).

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Nekrolog salezjanów polskich (8 lutego). (DOC) [online], wsdts.pl [zarchiwizowane z adresu 2023-12-11].
  2. ↑ Śp. Jan Kłoczko, [w:] Cmentarze komunalne w Gminie Banie [online], banie.artlookgallery.com [dostęp 2024-01-22].
  3. ↑ a b c d e f Marcin Przeciszewski, Kapucyński stolarz – brat Kalist Kłoczko – kandydatem na ołtarze [online], ekai.pl, 1 sierpnia 2019 [zarchiwizowane z adresu 2022-12-07].
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Andrzej Derdziuk, Rusza proces beatyfikacyjny br. Kaliksta Kłoczko [online], ekai.pl, 28 listopada 2022 [zarchiwizowane z adresu 2023-02-09].
  5. ↑ a b c d e f g Andrzej Derdziuk, Proces beatyfikacyjny br. Kaliksta Kłoczki coraz bliżej [online], ekai.pl, 3 grudnia 2021 [zarchiwizowane z adresu 2022-09-26].
  6. ↑ a b c d Andrzej Derdziuk, Duchowy siłacz – brat Kalikst Marian Kłoczko, [w:] Apostolstwo Chorych [online], apchor.pl, 23 czerwca 2021 [zarchiwizowane z adresu 2023-05-27].
  7. ↑ Zasłużeni [online], dormitorium.lublin.pl [zarchiwizowane z adresu 2023-05-21].
  8. ↑ Lublin: pogrzeb brata Kaliksta, kapucyna o duszy artysty i opiekuna istot żyjących [online], ekai.pl, 9 kwietnia 2013 [zarchiwizowane z adresu 2021-04-14].
  9. ↑ Edykt w sprawie rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego br. Kaliksta Mariana Kłoczki, kapucyna, [w:] Archidiecezja lubelska [online], archidiecezjalubelska.pl, 13 stycznia 2023 [zarchiwizowane z adresu 2023-06-09].
  10. ↑ a b c d Sesja inaugurująca proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Br. Kaliksta Kłoczki OFMCap, [w:] Archidiecezja lubelska [online], archidiecezjalubelska.pl, 29 kwietnia 2023 [zarchiwizowane z adresu 2023-06-05].
  11. ↑ Drzewiecki 2023 ↓.
  12. ↑ a b Błażej Strzechmiński, Kalikst Kłoczko OFMCap. Pokorny stolarz sługą Bożym [online], glosojcapio.pl, 4 stycznia 2023 [zarchiwizowane z adresu 2023-12-11].
  13. ↑ Galeria (Poświęcenie tablicy brata Kaliksta - 6 marca 2018), [w:] Parafia Niepokalanego Serca Maryi i św. Franciszka w Lublinie [online], poczekajka.pl [zarchiwizowane z adresu 2023-12-12].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kalikst_Kłoczko&oldid=75031062”