Karl Maria Hettlage

Karl Maria Hettlage (ur. 28 listopada 1902 w Essen, zm. 3 września 1995 w Bonn) – niemiecki polityk, prawnik, menedżer i urzędnik państwowy, dwukrotnie sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, w latach 1962–1967 członek Wysokiej Władzy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

Karl Maria Hettlage

Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1902 Essen
Data i miejsce śmierci	3 września 1995 Bonn
Zawód, zajęcie	polityk, prawnik, menedżer, urzędnik państwowy
Stanowisko	członek Wysokiej Władzy EWWiS (1962–1967)
Partia	Niemiecka Partia Centrum, Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna
Odznaczenia

Życiorys

Syn burmistrza miasta Eschweiler Carla. Studiował prawo na Uniwersytecie w Kolonii i Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji. Podczas nauki działał w korporacjach akademickich i bojówkach paramilitarnych, a także kręgach bliskich Carlowi Sonnenscheinowi i Georgowi Escherichowi. W 1924 zdał państwowe egzaminy prawnicze pierwszego, a w 1929 – drugiego stopnia. W 1925 uzyskał stopień doktora, a w 1930 habilitował się na podstawie rozprawy poświęconej prawu finansowemu.

Pracował krótko w Auswärtiges Amt, następnie w służbie cywilnej Prus i miasta Kolonia. Od 1925 należał do Niemieckiej Partii Centrum, z jej ramienia zasiadał w Landtagu Pruskim (1932–1933, 1933). W 1933 należał do założycieli powiązanej z nazistami akademii nauk prawnych (Akademie für Deutsches Recht). Nie wstąpił do NSDAP, pozostawał natomiast związany ze środowiskiem nazistowskim, mając w nim jednak licznych wrogów. Od 1936 do 1942 należał do Schutzstaffel (według własnych deklaracji jedynie formalnie). W latach 1934–1939 pełnił funkcję skarbnika miejskiego Berlina, a od 1939 zasiadał w radzie dyrektorów Commerz- und Privatbanku. Jednocześnie w 1940 został wysokim funkcjonariuszem w biurze generalnego inspektora budownictwa Alberta Speera, w ramach obowiązków służbowych odpowiadając m.in. za przygotowanie listy mieszkań zajmowanych przez Żydów, ułatwiającej ich deportację. W 1942 wraz ze Speerem przeszedł do ministerstwa uzbrojenia i amunicji, gdzie został kierownikiem departamentu finansowego. Pomiędzy 1945 a 1949 był internowany, w 1948 oczyszczony z zarzutów przez sąd.

Od 1949 wykładał przedmioty prawne i ekonomiczne na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji, w 1956 został dziekanem wydziału prawa i ekonomii tej uczelni. Zasiadał również w radach nadzorczych różnych spółek, należał do Wissenschaftsrat (rady doradczej ds. naukowych). W latach 1959–1962 i 1967–1969 pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów jako członek Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Od 14 grudnia 1962 do likwidacji 6 lipca 1967 pozostawał członkiem Wysokiej Władzy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, odpowiedzialnym za sprawy społeczne, finanse i inwestycje. Od 1965 do 1976 kierował też Institut für Wirtschaftsforschung, think tankiem ekonomicznym afiliowanym przy Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium.

Był katolikiem. Od 1930 żonaty z Margarete Brenken, mieli czworo dzieci.

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim II Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1967) oraz Krzyżem Oficerskim II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii (1962).