Karol Siciński
Karol Siciński (ur. 5 października 1884 w Pabianicach, zm. 7 sierpnia 1965 w Warszawie) – polski architekt, malarz, twórca projektów odbudowy po I wojnie światowej Kazimierza Dolnego i Kalisza (niezrealizowany).
 Tablica upamiętniająca Karola Sicińskiego. Znajduje się w podcieniach budynku przy północno-zachodniej pierzei Rynku w Kazimierzu Dolnym | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 października 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 sierpnia 1965 |
| Praca | |
| Styl | |
| Budynki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Wincentego, stolarza, i Józefy Wlazłowicz. Ukończył szkołę średnią w Pabianicach. Po maturze w 1905 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie, gdzie studiował budownictwo i rzeźbę u prof. Jana Reszki. W 1908 podjął naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego i Stanisława Dębickiego[1].
W 1913 ożenił się z Jadwigą Feltynowską i zamieszkał w Warszawie. Został zatrudniony w pracowni architektów Zdzisława Kalinowskiego i Czesława Krzywickiego. W 1916 na zlecenie Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości rozpoczął inwentaryzację Kazimierza Dolnego. Projekt schroniska „Murowaniec” na Hali Gąsienicowej wykonany przez niego w 1919 stanowił początek wielu kolejnych projektów architektonicznych. W wąwozie Małachowskiego zaprojektował willę z białego kamienia i drewna dla Marii Kuncewiczowej. Bliżej rynku szkołę i dom artystów. W latach 1919–1920 pracował w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w departamencie budownictwa szkolnego. Pracował także jako profesor architektury wnętrz w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych[1].
W okresie międzywojennym jak i powojennym był odpowiedzialny za odbudowę Kazimierza Dolnego, w którym zrealizował wiele projektów. Odbudował bożnicę, w której następnie powstało kino. W jednym z odbudowanych spichlerzy powstało schronisko młodzieżowe. Dzięki niemu Kazimierz Dolny stanowi dzisiaj zespół urbanistyczno-krajobrazowy, w którym został zachowany historyczny układ ośrodka handlu położonego na szlaku wiślanym[2].
Podczas II wojny światowej przebywał w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego został ewakuowany do Pruszkowa, następnie przyjechał do Pabianic[1].
Po wojnie został delegatem Ministerstwa Kultury i Sztuki ds. Odbudowy Kazimierza. W latach 1947–1958 kierował Państwową Pracownią Konserwatorską w Kazimierzu Dolnym[3].
Za działalność architektoniczną, ze szczególnym uwzględnieniem odbudowy Kazimierza w 1952 otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu parafialnym św. Jana w Kazimierzu Dolnym[4].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1955)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[5]
Upamiętnienie edytuj
W 2005 nadano mu pośmiertnie tytuł Honorowego Obywatela Kazimierza Dolnego.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Architekt - odnowiciel Kazimierza, um.pabianice.pl [dostęp 2023-12-01].
- ↑ Roman Kubiak, My Pabianiczanie. Agencja Dziennikarzy, 2019, s. 261–264, ISBN 978-83-945659-1-6.
- ↑ Agnieszka Stelmach, Karol Siciński, Kazimierz Dolny, 14 stycznia 2019 [dostęp 2023-12-01] (pol.).
- ↑ Agnieszka Stelmach, Cmentarz parafialny św. Jana w Kazimierzu Dolnym, Kazimierz Dolny, 31 października 2017 [dostęp 2023-12-01] (pol.).
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Bibliografia edytuj
- Grażyna Jonkajtys-Luba, Siciński Karol, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 36, 1995, Warszawa-Kraków Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, s. 464–466.
- Mieczysław Kurzątkowski, Siciński Karol, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, z. 1, Poznań, Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków, 2000, ISBN 83-900862-7-1
- Jadwiga Teodorowicz-Czerepińska, Twórczość architektoniczna Karola Sicińskiego, s. 22–25, czasopismo Architektura, nr pierwszy (417) – styczeń – luty – 1984, PL ISSN 0003-8814.
Linki zewnętrzne edytuj
- O Karolu Sicińskim na jednym z portali Kazimierskich. kazimierz-dolny.net.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].