Kasprowy Potok
Kasprowy Potok – potok spływający dnem Doliny Kasprowej w polskich Tatrach Zachodnich. Ma źródła w Starych Szałasiskach (odnodze Doliny Kasprowej)[1]. Powstaje z połączenia dwóch niewielkich potoków; jeden z nich spływa głównym ciągiem Starych Szałasisk, drugi Zielonym Koryciskiem – orograficznie lewą odnogą tej doliny. Najwyżej położone źródła (1586 i 1578 m n.p.m.) znajdują się w głównym ciągu doliny Starych Szałasisk. Obydwa potoki łączą się z sobą na wysokości około 1380 m[2]. Poniżej miejsca połączenia się tych potoków Kasprowy Potok zasilany jest wodą spływającą z Kasprowego Wywierzyska[3].
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok 6 rzędu | |
| Źródło | |
| Wysokość |
1578 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Bystra |
| Wysokość |
ok. 1105 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Koryto Kasprowego Potoku zazwyczaj jest suche, szczególnie w środkowym biegu, gdyż dno doliny zawalone jest rumowiskiem kamiennym, w które wsiąka woda[1]. Kasprowy Potok uchodzi na wysokości ok. 1105 m n.p.m. do Bystrej jako jej prawy dopływ[2].
Niemalże w samym korycie Kasprowego Potoku znajduje się wylot Jaskini Kasprowej Niżniej. W okresie dużych opadów wylot ten zamienia się w duże źródło zasilające Kasprowy Potok[4].
Kasprowy Potok ma długość 2,55 km, spadek 18,3%, a powierzchnia zlewni wynosi 2,939 km²[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-04-02].
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Potoki tatrzańskie [online] [dostęp 2010-12-08].
- ↑ Krystyna Wit-Jóźwik, Hydrografia Tatr Zachodnich. Objaśnienia do mapy hydrograficznej „Tatry Zachodnie”'' 1:50 000, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Geografii, 1960.