Katedra św. Eulalii w Barcelonie

Katedra Krzyża Świętego
i św. Eulalii w Barcelonie
*Catedral de la Santa Creu i Santa Eulàlia*
	archikatedra
	; Fasada zachodnia
Państwo	Hiszpania
Wspólnota autonomiczna	Katalonia
Miejscowość	Barcelona
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Archidiecezja	barcelońska
Wezwanie	Krzyża Świętego i św. Eulalii
	Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Eulalii
Dane świątyni
Styl	gotycki
	Położenie na mapie Barcelony Katedra Krzyża Świętego; i św. Eulalii w Barcelonie
	Położenie na mapie Hiszpanii Katedra Krzyża Świętego; i św. Eulalii w Barcelonie
	Położenie na mapie Katalonii Katedra Krzyża Świętego; i św. Eulalii w Barcelonie
	Położenie na mapie prowincji Barcelony Katedra Krzyża Świętego; i św. Eulalii w Barcelonie
	41°23′02″N 2°10′35″E/41,383889 2,176389
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Katedra Świętej Eulalii (Catedral de la Santa Creu i Santa Eulàlia) w Barcelonie (Katalonia, Hiszpania) jeden z cenniejszych przykładów architektury gotyckiej w Hiszpanii. Wzniesiona w kilku etapach w XIII–XV w. na miejscu starszej świątyni wybudowanej przez Rzymian. W XIX w. otrzymała monumentalną neogotycką fasadę zachodnią stanowiącą wschodnią pierzeję placu katedralnego. Siedziba archidiecezji barcelońskiej.

Patrocinium edytuj

Świątynia poświęcona jest świętej Eulalii (zm. 304) – dziewicy, męczennicy, która według tradycji zginęła w Barcelonie w czasie ostatnich prześladowań chrześcijan za czasów panowania Dioklecjana^[1] i Maksymiana. Eulalia, zanim zginęła była torturowana i znieważana. Tradycja mówi, iż została publiczne obnażona, lecz nagle spadł śnieg, który oszczędził jej skromność. Pochowana jest w katedrze w bardzo bogato zdobionym nagrobku wykonanym z alabastru w stylu gotyckim. Dzieło wykonał uczeń Giovanniego Pisano.

Dzieje edytuj

Geneza katedry barcelońskiej sięga czasów rzymskich, kiedy na tym terenie została wzniesiona świątynia. Znana już od 343 świątynia po upadku cesarstwa została przejęta przez Wizygotów. Nowy kościół powstał w VI wieku, istniał do 985, kiedy to został zniszczony z rąk Maurów. W 1058 wzniesiono na tym miejscu nowy romański kościół, zaś w 5 maja 1298 położono kamień węgielny pod nowy, większy kościół zachowując fragmenty starszej świątyni. Budowa trwała długo, aż do 1448. Wówczas powstało obecne gotyckie prezbiterium, transept, trójnawowy korpus oraz zabudowania wraz z krużgankiem. W 1500 do kamiennej świątyni dobudowano dzwonnicę. Skromna elewacja zachodnia z późnoromańskim portalem otrzymała w latach 1887–1898 reprezentacyjną fasadę w stylu neogotyckim z ośmioboczną wieżą i wielkim reprezentacyjnym wejściem na osi. Pracami kierowali architekci August Font i Josep Oriol Mestres.

Wystrój wnętrza edytuj

Oprócz nagrobka św. Eulalii katedra kryje inne dzieła rzeźby gotyckiej, takie jak stalle, czy też portal Św. Iwona. W jednej z kaplic znajduje się krzyż pochodzący ze statku, który brał udział w bitwie pod Lepanto Bitwa ta pomiędzy Turcją a Ligą Świętą, zakończona zwycięstwem chrześcijan miała miejsce w 1571. Od strony południowej do katedry przylegają zabudowania dawnej siedziby arcybiskupa, skupione wokół czworobocznego krużganka. W wirydarzu znajduje się mały staw z fontanną, w którym pływa trzynaście gęsi, co ma symbolizować wiek patronki.