Kazańska kolej dziecięca

kolej dziecięca w Kazaniu

Kazańska kolej dziecięca (ros. Казанская детская железная дорога, tatar. Казан Балалар тимер юлы[1]) – linia kolei dziecięcej funkcjonująca od 2007 roku[2] w parku leśnym nad Jeziorem Szmaragdowym w Kazaniu[3].

Linia kolejowa
Kazańska kolej dziecięca
Dane podstawowe
Zarządca

Koleje Rosyjskie

Długość

4,288 km

Rozstaw szyn

750 mm

Sieć trakcyjna

brak

ilustracja

Historia

edytuj

Już na początku 2004 roku po raz pierwszy ogłoszono propozycję budowy kolei dziecięcej w Kazaniu. Kolejny krok w kierunku powstania takiej linii wykonano 10 marca 2005 roku, kiedy to powierzono przygotowanie dokumentacji odpowiedniemu komitetowi miejskiemu. 29 czerwca władze miasta podjęły decyzję o budowie kolei, jednak niedługo potem wszelkie prace projektowe wstrzymano w związku z obchodami 1000-lecia Kazania[2].

Decyzja o budowie kolei dziecięcej w Kazaniu ostatecznie zapadła w maju 2006 roku, na spotkaniu prezydenta Tatarstanu z szefem Kolei Rosyjskich. Otwarcie zaplanowano na 1 maja 2007 roku, kolej miała mieć 4,5 kilometra długości i trzy stacje oraz być wyposażona w niezbędne urządzenia automatyki i sygnalizacji. Po zmianie planowanej lokalizacji (zob. sekcję Lokalizacja poniżej), rozpoczęto budowę kolei[2][4].

Nowa lokalizacja spotkała się z protestami mieszkańców. Media zaczęły podawać dane o liczbie drzew do wycięcia z obszaru, na którym miano wybudować kolej, jednak przytaczane liczby były często wyolbrzymione[2]. W grudniu 2006 roku budowa została nawet wstrzymana w związku z protestami jej przeciwników, lecz została wznowiona już pod koniec lutego 2007 roku[2].

W tym samym czasie w fabrykach Mietrowagonmasz i Kambarskich Zakładów Mechanicznych kontynuowano produkcję taboru dla kolei. Pierwsza spółka była odpowiedzialna za dostarczenie wagonów, druga zaś – za produkcję dwóch zmodernizowanych lokomotyw wąskotorowych TU7A[2].

W ciągu około roku powstała linia kolejowa o długości 4,288 km, dworzec kolejowy, zajezdnia, stacje, obiekty techniczne i budynek dydaktyczny. Pierwszy pociąg wyjechał na tory 30 sierpnia 2007 roku[4]. Otwarcie kolei wiązało się z hucznymi obchodami, na które przybyli m.in. Mintimer Szajmijew – prezydent Tatarstanu, Igor Lewitin – minister transportu Federacji Rosyjskiej czy Władimir Jakunin – prezes Kolei Rosyjskich. Podczas pierwszego kursu, obsługiwanego jednak dla bezpieczeństwa przez doświadczonego maszynistę, pociągiem jechali najważniejsi goście oraz dziennikarze[2].

Lokalizacja

edytuj
 
Park, w którym wybudowano linię

Kolej wybudowano w parku leśnym Лебяжье[4] (Lebiażje) na terenie Judino (ros. Юдино), części miasta Kazań w Tatarstanie (Rosja). Judino jest w dużej mierze zamieszkiwane przez pracowników kolei, znajduje się tam ogromna stacja rozrządowa, lokomotywownia, wagonownia oraz inne przedsiębiorstwa kolejowe. Linia zaczyna się około 150 metrów od szkoły kolejowej w tej części miasta[5]. Miejsce to wybrano jako alternatywę dla lokalizacji w parku imienia Maksima Gorkiego, jako że w tym drugim ukształtowanie terenu utrudniałoby budowę takiej linii[4].

Stacja końcowa kolejki znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie plaży nad Jeziorem Szmaragdowym (ros. Озеро Изумрудное)[4].

Infrastruktura

edytuj

Linia ma 4,288 km długości[2] i rozstaw szyn równy 750 mm[6]. Znajdują się na niej dwie stacje – na początku i na końcu linii – oraz dwa przystanki[5]:

  • Молодёжная (Młodzieży),
  • Берёзовая роща (Brzozowy gaj),
  • Спортивная (Sportowa),
  • Изумрудная (Szmaragdowa).

Budynki dworcowe wybudowano w nowoczesnym stylu, z dużą ilością niebieskich elementów oraz szkła[4].

Na głównym dworcu znajdują się kasy i stanowisko obsługi, w jego pobliżu zlokalizowano lokomotywownię i budynek dydaktyczny oraz parking dla turystów[4]. Na stacji końcowej również znajduje się kasa biletowa, natomiast na dwóch przystankach pośrednich mieszczą się jedynie wiaty dla pasażerów[2].

W budynku dydaktycznym oprócz sal edukacyjnych znajduje się hala montażowa oraz miejsce do nocowania dla maksymalnie 122 uczniów, przyjeżdżających tu na letnie praktyki kolejowe z innych miast[4].

Wymiary zajezdni pozwalają na przechowywanie całego taboru linii, warsztat jest wyposażony w czteropunktowy podnośnik oraz dźwig. Jego wyposażenie umożliwia wykonanie szeregu napraw na miejscu, bez wysyłania lokomotywy do innych warsztatów[2].

Film z kazańskiej kolei dziecięcej, ukazujący manewry kolejowe wykonywane przez uczniów pod opieką kolejarza

Ruch na linii obsługują dwie lokomotywy TU7A, do których podłącza się cztery wagony o łącznej pojemności 157 osób. Podczas upałów wykorzystuje się także wagony otwarte[4].

Edukacja

edytuj

Praktyki na kolei dziecięcej są dostępne dla uczniów kierunków kolejowych po zaliczeniu przez nich odpowiednich testów teoretycznych. Zawody, do których przyucza się w tej jednostce to m.in. maszynista, sygnalista, zawiadowca stacji, mechanik czy konduktor[7].

Zajęcia odbywają się od czerwca do sierpnia. Na wszystkich stacjach kolei uczniowie przechodzą ćwiczenia praktyczne – badają strukturę torowiska, organizację ruchu pociągów, system komunikacji i automatyzację. Ponadto raz w tygodniu w budynku dydaktycznym organizowane są zajęcia teoretyczne z wykorzystaniem takich pomocy jak tablice interaktywne czy komputery do modelowania 3D. Przy kolei działa również koło modelarsko-projektowe, na którym dzieci uczą się własnoręcznego wykonywania modeli kolejowych[3].

Turystyka

edytuj
 
Plaża nad Jeziorem Szmaragdowym

Końcowa stacja kolei znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie plaży nad Jeziorem Szmaragdowym. Jej trasa biegnie przez zalesiony teren, co jest dodatkową atrakcją dla podróżnych. Te walory turystyczne zostały uwzględnione przez organizatorów kolei – kursuje ona trzy razy dziennie, co umożliwia wysiadkę nad jeziorem lub w lesie na jednym z przystanków pośrednich, a następnie powrót na stację początkową, gdzie zorganizowano parking dla podróżnych[4]. Kolej jest również skomunikowana z miastem – kilka linii autobusowych umożliwia dojazd do stacji początkowej[8].

Ruch turystyczny odbywa się w niektóre dni tygodnia w miesiącach prowadzenia praktyk (czerwiec, lipiec i sierpień)[5].

Przypisy

edytuj
  1. Июнь-июль айларында Казан Балалар тимер юлы 7 меңнән артык пассажирга хезмәт күрсәткән. tatar-inform.tatar, 2009-07-30. [dostęp 2021-04-23]. (tatar.).
  2. a b c d e f g h i j Дмитрий Сутягин, Казань. Детская железная дорога [online], Детские железные дороги [dostęp 2021-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-22] (ros.).
  3. a b Казанская детская железная дорога [online], Российские железные дороги [dostęp 2021-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-22] (ros.).
  4. a b c d e f g h i j Казанская детская железная дорога [online], gudok.ru [dostęp 2021-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-22] (ros.).
  5. a b c Казанская детская железная дорога [online], «Сайта о железной дороге», 19 sierpnia 2011 [dostęp 2021-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-22] (ros.).
  6. Детская железная дорога в г. Казани [online] [dostęp 2021-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-14] (ros.).
  7. Летняя профильная практика [online] [dostęp 2021-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-14] (ros.).
  8. Для пассажиров [online] [dostęp 2021-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-29] (ros.).

Linki zewnętrzne

edytuj