Kazimierz Abgarowicz

Kazimierz Feliks Józef Abgarowicz (ur. 30 maja 1888 we Lwowie, zm. 17 maja 1968 w Poznaniu) – polski filolog klasyczny, nauczyciel i tłumacz.

Kazimierz Abgarowicz
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1888
Lwów

Data i miejsce śmierci

17 maja 1968
Poznań

wykładowca nauk filologicznych
Specjalność: filologia klasyczna
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Życiorys edytuj

Życie prywatne edytuj

Kazimierz Abgarowicz był synem Józefa, urzędnika tamtejszego Wydziału Krajowego oraz Marii Rozalii z domu Woińska. Miał siostrę Zofię Marię (ur. 1884)[1] i zmarłego tuż po urodzeniu brata Józefa (ur. i zm. 1887)[2]. Był od 1916 żonaty z Kazimierą Kadyi i miał syna Zbigniewa, taternika[3].

Wykształcenie i praca zawodowa edytuj

Uczęszczał do V gimnazjum we Lwowie[4]. We Lwowie w 1906 złożył egzamin dojrzałości, gdzie w latach 1906–1911 studiował filologię klasyczną oraz język polski. Później pracował do 1914 jako nauczyciel we lwowskich gimnazjach, a od 1914 do 1919 w Zakopanem w prywatnym gimnazjum. W Poznaniu został powołany do gimnazjum Marii Magdaleny, w którym uczył w latach 1919–1939 języków: greckiego, łacińskiego, polskiego oraz historii starożytnej. W 1939 wysiedlony przez Niemców, zamieszkał u rodziny w Krakowie, gdzie pod pseudonimem „Ambroży” brał w latach 1940–1945 czynny udział w tajnym nauczaniu. Powrócił do Poznania i uczył tam ponownie w gimnazjum Marii Magdaleny w latach 1945–1948 oraz Marcina Kasprzaka w latach 1948–1949. Lektor języka łacińskiego na Uniwersytecie Poznańskim w latach 1949–1952. Pochowany na cmentarzu parafialnym Górczyn[5].

Dorobek naukowy edytuj

Zajmował się poza działalnością dydaktyczną tłumaczeniem. Przełożył na język polski niemal całe rodzime piśmiennictwo łacińskie X–XIV w. Ponadto już w 1947 ukazała się w jego tłumaczeniu Tomasza Morusa „Utopia”, a w 1967 pierwszy polski przekład Obowiązków duchownych św. Ambrożego z Mediolanu. Był również członkiem zespołu redakcyjnego opracowującego pierwszy w Polsce naukowy „Słownik grecko-polski” (pod red. Z. Abramowiczówny, t. 1-4, 1958-1965), jak również autorem skryptu „Język łaciński dla lektoratów” (1952). Wiele jego tłumaczeń pozostało w maszynopisach.

Przypisy edytuj

  1. Akt chrztu nr 197 [dostęp: 13 VI 2017 r.]
  2. Akt zgonu nr 10 [dostęp: 13 VI 2017 r.]
  3. Potomkowie Abgara Sułtanowicza [dostęp: 12 VI 2017 r.]
  4. W 1899 uczęszczał do klasy IA, zob. Sprawozdanie Dyrekcyi C.K. Gimnazyum V we Lwowie za rok 1899, Lwów 1899, s. 92.
  5. Położenie grobu: kwatera IIL, miejsce 41 [dostęp: 12 VI 2017 r.]

Bibliografia edytuj

  • Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 17. ISBN 83-01-02722-3.