Kazimierz Błociszewski
Kazimierz Błociszewski herbu Ostoja (ur. 13 października 1823 w Witowie, zm. 23 maja 1878 w Paryżu) – powstaniec wielkopolski 1848 roku, historyk, autor czterotomowej "Historii powszechnej dla uczącej się młodzieży"[1], członek zarządu Instytucji Czci i Chleba oraz Towarzystwa Pomocy Naukowej.
 Herb Ostoja | |
| powstaniec wielkopolski 1848 roku | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Stanisław Leonard |
| Matka |
Anna Manugiewicz |
| Żona |
Anna Beaumont |
| Dzieci |
Józef Kazimierz, Zofia Anna Ludwika Le Forestier |
| Rodzeństwo |
Ludwik Tadeusz Ignacy, Edward Kazimierz Konstanty, Aleksander Konstanty Kazimierz, Konstantyn Stanisław Romuald, Tadeusz Alojzy Stanisław, Tomasz Franciszek |
Życiorys edytuj
Kazimierz Błociszewski urodził się w rodzinie szlacheckiej Błociszewskich h. Ostoja, wywodzącej się z Błociszewa w dawnym pow. kościańskim województwa poznańskiego[2][3]. Był synem Stanisława Leonarda, majora wojsk polskich i Anny Manugiewicz h. Wiernik[3]. Ożenił się z Anną Beaumont, z którą miał dwójkę dzieci[4] - syna Józefa Kazimierza, męża Pauliny Julii Chabrier, oraz córkę Zofię Annę Ludwikę, małżonkę René Le Forestier'a.
Kazimierz Błociszewski kształcił się w Instytucie Wyższym Męskim Jana Biskupskiego w Zgierzu. W roku 1845 podjął studia na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu. Błociszewski uczestniczył w przygotowaniach powstania w Wielkim Księstwie Poznańskim[4]. W roku 1846 został aresztowany za działalność spiskową i osadzony w Sonnenburgu, a później w Moabicie pod Berlinem[3]. Skazany został wyrokiem sądowym na dożywotnie więzienie. Po dwóch latach został uwolniony, podobnie jak wielu innych więźniów politycznych, w wyniku nacisku społecznego (demonstracji i wystąpień mieszkańców Berlina i Wiednia zwanych rewolucją marcową). Po powrocie do Wielkopolski walczył w powstaniu 1848 roku. Uczestniczył w zwycięskiej bitwie pod Miłosławiem. Podczas walk został ciężko ranny w prawą nogę. Leczenie nie przyniosło efektów i zaistniała konieczność amputacji kończyny. Po upadku powstania osiadł w Iwnie, przyjąwszy zaproszenie starościny Franciszki Mielżyńskiej i oddał się badaniom historycznym. Owocem jego pracy był czterotomowy podręcznik szkolny pt. "Historia powszechna dla uczącej się młodzieży". W roku 1852 został wydalony z Wielkopolski przez władze pruskie i wyjechał do Paryża, gdzie brał aktywny udział w życiu emigracji. Spotkał tam wielu swoich towarzyszy broni, a wśród nich brata Tadeusza (również brał udział w powstaniu - stracił rękę w bitwie pod Książem). Kazimierz Błociszewski był członkiem zarządu Instytucji Czci i Chleba, powstałej w celu wspierania we Francji Polaków niezdolnych do pracy. Udzielał się także w pracach Towarzystwa Naukowej Pomocy. Zmarł w Paryżu, pochowany został na cmentarzu polskim w Montmorency[5][3][4].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ K. Błociszewski, Historia powszechna dla uczącej się młodzieży, Poznań 1852.
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, Wielkopolska t. I, Warszawa 1883, s. 59.
- ↑ a b c d Biblioteka Kórnicka, PAN, Teki Dworzaczka - Monografie - Błociszewscy h. Ostoja.
- ↑ a b c Rocznik Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. Rok 1873-1878, Poznań 1879, t. II, s. 227-231
- ↑ S. P. Koczorowski, Błociszewski Kazimierz (1823-1878), "Polski Słownik Biograficzny", t. II, s. 135-136.
Bibliografia edytuj
- Teki Dworzaczka. Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV–XX w., Biblioteka Kórnicka PAN, Kórnik-Poznań 1995–2019 – Teki Dworzaczka.
- S. P. Koczorowski, Błociszewski Kazimierz (1823-1878), "Polski Słownik Biograficzny", t. II, s. 135-136.
- Rocznik Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. Rok 1873-1878, Poznań 1879, t. II, s. 227-231
- Z. Cieplucha, Z przeszłości ziemi Kościańskiej, Kościan 1929.
- K. Błociszewski, Historia powszechna dla uczącej się młodzieży, Poznań 1852.
Linki zewnętrzne edytuj
- Dzieła Kazimierza Błociszewskiego w bibliotece Polona