Wikipedia

Kazimierz Henryk Angerman

oficer Wojska Polskiego

Kazimierz Henryk Angerman (ur. 29 października 1898 w Kołomyi[1], zm. 29 maja 1982[2] w Buenos Aires[3]) – oficer artylerii Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych; podpułkownik.

Kazimierz Henryk Angerman
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

29 października 1898
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

29 maja 1982
Buenos Aires

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

11 Pułk Artylerii Polowej,
1 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej,
Centrum Wyszkolenia Artylerii Przeciwlotniczej,
Dep. Art. MSWojsk.,
8 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa, kampania włoska)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Życiorys edytuj

 
Symboliczny grób Kazimierza Henryka Angermana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Urodził się 29 października 1898[4][5] w Kołomyi, w rodzinie Kazimierza Konstantego Angermana (1864–1934) i Olgi z domu de la Renotiere-Kriegsfeld (1874–1935)[6].

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7]. W 1923 był oficerem 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie[8]. Następnie awansował do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[9][10][11]. W 1924 i 1928 był oficerem 1 pułku artylerii przeciwlotniczej w Warszawie[12][13]. W latach 20. był członkiem Wojskowego Klubu Samochodowego i Motocyklowego[14]. W 1932 był drugim, po komendancie mjr. Ireneuszu Kobielskim, oficerem Centrum Wyszkolenia Artylerii Przeciwlotniczej[15]. Do 1 czerwca 1932 wykonywał obowiązki służbowe w Departamencie Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, przydzielony czasowo z CWAP[16]. Później został awansowany do stopnia majora i pełnił stanowisko szefa Wydziału Broni Przeciwlotniczej w Dowództwie Obrony Przeciwlotniczej MSWojsk[17].

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej zajmował stanowisko szefa sztabu Dowództwa Obrony Przeciwlotniczej Kraju w MSWojsk[17]. Po przedostaniu na zachód został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Od 1942 do 1945 w stopniu podpułkownika artylerii był dowódcą 8 pułku artylerii przeciwlotniczej uczestniczącego w kampanii włoskiej.

Po wojnie napisał książkę pt. Zarys historyczny artylerii przeciwlotniczej, wydaną w Buenos Aires w 1973[17].

Zmarł 29 maja 1982[2][18]. Został upamiętniony inskrypcją symboliczną w grobowcu rodziców na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 108-2-25)[3].

Jego żoną była Irena z domu Frankowska (1890–1937). Drugą żoną była Zofia z domu Neuhoff, primo voto Hoffman, adwokat, pułkownik Pomocniczej Służby Kobiet (zm. 1977 w Buenos Aires)[19].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-04].
  2. ↑ a b Angerman Kazimierz Henryk data śmierci 29.05.1982 » Zmarły « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2021-06-04] (pol.).
  3. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: JAEGERMANNOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-03-22].
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1928, 1932.
  5. ↑ Według innego źródła 29 listopada 1898. Por. Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2017-03-22].
  6. ↑ Kazimierz Henryk Angerman. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-03-22].
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 824.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 735.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 747.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 466.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 189.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 734.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 407.
  14. ↑ Dział urzędowy. Spis członków Wojskowego Klubu Samochodowego i Motocyklowego w dniu 15 marca 1926 r.. „Automobilista Wojskowy”, s. 3, nr 2 z 15 marca 1926. Wojskowy Klub Samochodowy i Motocyklowy. 
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 815.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 13 z 9 grudnia 1932 r.
  17. ↑ a b c Polska obrona przeciwlotnicza 1939. caw.wp.mil.pl. [dostęp 2017-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-06)].
  18. ↑ Kazimierz Henryk Angerman. myheritage.com. [dostęp 2017-03-22].
  19. ↑ Nekrolog. „Wiadomości”, s. 6, Nr 26 (1631) z 3 lipca 1977. 
  20. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  21. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  22. ↑ a b Angerman, Kazimierz - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-01-30].
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Henryk_Angerman&oldid=72428928”