Kazimierz Stefan Korcelli[1] (ur. 2 września 1903 w Łodzi, zm. 31 lipca 1987 w Warszawie)[2] – polski dziennikarz, dramaturg, krytyk teatralny[1].

Kazimierz Korcelli
Ilustracja
Kazimierz Korcelli (1948)
Data i miejsce urodzenia

2 września 1903
Łódź

Data i miejsce śmierci

31 lipca 1987
Warszawa

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

dramat

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Nagrobek Kazimierza Korcellego, Anny Sokołowskiej-Korcelli i Jacka Korcellego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

edytuj

Był synem Jana[3]. W 1925 ukończył naukę w Gimnazjum im. M. Kopernika w Łodzi[4]. W szkole był redaktorem „Życia Młodzieży”[5]. Następnie podjął prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim[4][1]. W latach 1929–1932 pracował w Izbie Rzemieślniczej w Łodzi. Równocześnie pracował jako łódzki korespondent „Kuriera Porannego”. W latach 1932–1939 kierował redakcją łódzkiego oddziału „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” oraz był recenzentem teatralnym „Dziennika Łódzkiego”, a także publikował na łamach „Republiki[6].

Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej. Następnie przebywał w Warszawie oraz w Głuchowie k. Skierniewic, utrzymując się jako nauczyciel tajnego nauczania. Był jednocześnie zaangażowany w działalność Stronnictwo Ludowego „Woli Ludu”. W 1945 zamieszkał ponownie w Łodzi[6] i został redaktorem naczelnym organów Stronnictwa Ludowego: „Zielony Sztandar”, „Wola Ludu”, „Dziennik Ludowy” (1945–1946) oraz współzałożycielem i redaktorem miesięcznika „Dialog” (od 1956)[1].

Był dyrektorem w Departamencie Amatorskiego Ruchu Artystycznego Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz współzałożycielem Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze” (1949). Był członkiem Związku Literatów Polskich, członkiem Stronnictwa Ludowego i ZSL (1945–1977)[1].

Tworzył ironiczno-groteskowe sztuki obrazujące życie obyczajowe i polityczne w Polsce przed II wojną światową oraz podczas okupacji i w okresie powojennym[2].

Życie prywatne

edytuj

Był ojcem operatora – Jacka Korcellego, męża reżyserki – Anny Sokołowskiej. Po II wojnie światowej mieszkał w Łodzi przy al. A. Mickiewicza 15 w Domu Literatów[7], a w Warszawie przy Rynku Nowego Miasta 6/10[1].

Zmarł w Warszawie, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera H-12-21)[8].

Sztuki

edytuj

Książki

edytuj
  • Dramaty (1970)[2]
  • W stronę teatru (1976)[1]

Ordery i odznaczenia

edytuj

Nagrody

edytuj
  • wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za sztukę Dom na Twardej (1955)[11]
  • nagroda Komitetu ds. PRiTv za całokształt pracy twórczej i działalności w dziedzinie dramaturgii radiowej (1970)[12]

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k Who’s who in Poland, Who’s Who the International Red Series Verlag, 1982, ISBN 978-3-921220-56-6 [dostęp 2023-11-13] (ang.).
  2. a b c d e f Korcelli Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-11-13].
  3. a b M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy społeczno-politycznej i zawodowej”.
  4. a b Szczepan Gąssowski, Współcześni dramatopisarze polscy 1945-1975: 37 sylwetek, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1979, ISBN 978-83-221-0031-8 [dostęp 2023-11-13] (pol.).
  5. Tadeusz Jałmużna, Łódzkie czasopisma szkolne w latach międzywojennych, Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 1998, ISBN 978-83-7171-186-2 [dostęp 2023-11-13] (pol.).
  6. a b Szczepan Gąssowski, Współcześni dramatopisarze polscy 1945-1975: 37 sylwetek, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1979, ISBN 978-83-221-0031-8 [dostęp 2023-11-13] (pol.).
  7. Wojciech Źródlak, Za fasadami łódzkich kamienic i domów [online], 15 lutego 2021.
  8. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  9. Kazimierz Korcelli, Bankiet, „Kuźnica” (42), bc.wbp.lodz.pl, 17 października 1948 [dostęp 2023-11-13].
  10. M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. nr 0/56 - na wniosek Naczelnego Komitetu Wykonawczego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
  11. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-01]. 
  12. Tadeusz Korcelli, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2024-07-01].