Kazimierz Ruchalski

Kazimierz Ruchalski (ur. 28 stycznia 1898 w Sielcu, zm. 21 stycznia 1973 w Krotoszynie) – żołnierz armii niemieckiej, armii wielkopolskiej i starszy sierżant Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej, powstania wielkopolskiego, wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Kazimierz Ruchalski
Ilustracja
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1898
Sielec

Data i miejsce śmierci

21 stycznia 1973
Krotoszyn

Przebieg służby
Lata służby

1916–1939

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

2 pułk Strzelców Wielkopolskich

Stanowiska

d-ca plutonu
szef kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Wielkopolski Krzyż Powstańczy

Życiorys edytuj

Urodził się 28 stycznia 1898 w rodzinie Michała i Pelagii z d. Nowak[1]. Absolwent szkoły powszechnej w Ludwikowie. W 1916 wcielony do armii niemieckiej. Brał aktywny udział w powstaniu wielkopolskim, walczył m.in. pod Zbąszyniem, Wolsztynem i Międzychodem. Następnie jako żołnierz 2 pułku strzelców Wielkopolskich w odrodzonym Wojsku Polskim walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie odznaczył się w 16 sierpnia 1920, gdzie „jako dowódca plutonu pod Łaskarzewem wziął do niewoli uciekającą baterię bolszewicką, z kompletnym wyposażeniem”[1]. Za ten czyn został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po zakończeniu działań wojennych żołnierz zawodowy w 3 kompanii swojego pułku stacjonującego w Krotoszynie. W kampanii wrześniowej także w szeregach 56 pułku strzelców Wielkopolskich. Podczas okupacji brał udział w działalności konspiracyjnej, za co został aresztowany i osadzony w Forcie VII w Poznaniu, a później w obozie Mauthausen-Gusen. Po uwolnieniu w 1945 wrócił do Krotoszyna i pracował tam jako urzędnik. Tam też zmarł 21 stycznia 1973.

Ordery i odznaczenia edytuj

Życie prywatne edytuj

Od 1923 żonaty z Pelagią Bąkowską. Mieli troje dzieci[3].

Przypisy edytuj

  1. a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 126.
  2. Siuda 1928 ↓, s. 47.
  3. a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 127.

Bibliografia edytuj