Klasy i kategorie dróg publicznych w Polsce
W Polsce drogi publiczne są podzielone na klasy (określające zbiór wymagań technicznych i użytkowych) i kategorie (wynikające z funkcji drogi w sieci drogowej).
HistoriaEdytuj
Po raz pierwszy kategorie dróg publicznych wprowadzono w grudniu 1920 roku[1]. Zakładał on podział sieci drogowej na cztery kategorie, zależnie od ważności danego szlaku:
- drogi państwowe – o znaczeniu ogólnopaństwowym,
- drogi wojewódzkie – o znaczeniu ekonomiczno-komunikacyjnym dla województw,
- drogi powiatowe – o znaczeniu ekonomiczno-komunikacyjnym dla powiatów,
- drogi gminne – drogi nie przydzielone do innych kategorii, uznane na mocy uchwały rady gminnej.
Ten system kategorii obowiązywał do 1962 roku[2], kiedy dokonano reformy. Wprowadzono wtedy trójstopniowy podział:
- drogi państwowe – o ogólnopaństwowym lub regionalnym znaczeniu ekonomiczno-komunikacyjnym,
- drogi lokalne – o miejscowym znaczeniu ekonomiczno-komunikacyjnym,
- drogi zakładowe – łączniki dróg państwowych i lokalnych z określonymi przedsiębiorstwami i zakładami, instytucjami i gospodarstwami uspołecznionymi,
który obowiązywał do października 1985 roku, kiedy weszła w życie nowa ustawa o drogach publicznych[3].
Klasy dróg publicznychEdytuj
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. z 2016 r. poz. 124) w celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza następujące klasy dróg oraz ich hierarchię, zaczynając od drogi o najwyższych parametrach:
- autostrady (oznaczane symbolem A),
- drogi ekspresowe (oznaczane symbolem S),
- drogi główne ruchu przyspieszonego (oznaczane symbolem GP),
- drogi główne (oznaczane symbolem G),
- drogi zbiorcze (oznaczane symbolem Z),
- drogi lokalne (oznaczane symbolem L),
- drogi dojazdowe (oznaczane symbolem D).
Kategorie dróg publicznychEdytuj
Ustawa z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 470, ze zm.) dzieli drogi ze względu na ich funkcje w sieci drogowej na następujące kategorie:
- drogi krajowe – klasy A, S, GP
- drogi wojewódzkie – klasy GP lub G
- drogi powiatowe – klasy GP, G, Z,
- drogi gminne – klasy GP, G, Z, L, D
Ulice leżące w ciągu ww. dróg należą do tej samej kategorii co te drogi. Drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa, a drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.
Zobacz teżEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 470, ze zm.)
- Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. z 2016 r. poz. 124)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Ustawa z dnia 10 grudnia 1920 r. o budowie i utrzymaniu dróg publicznych w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1921 r. nr 6, poz. 32)
- ↑ Ustawa z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 1962 r. nr 20, poz. 90)
- ↑ Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 1985 r. nr 14, poz. 60)