Klasztor Franciszkanów we Wronkach

Klasztor franciszkanów we Wronkach – klasztor Franciszkanów, wchodzący w skład prowincji wielkopolskiej, na terenie archidiecezji poznańskiej, we Wronkach w województwie wielkopolskim[2].

Klasztor Franciszkanów
Distinctive emblem for cultural property.svg nr rej. AK-I-11a/159[1] z 21.12.1932
Ilustracja
Kościół podominikański Zwiastowania NMP
Państwo  Polska
Miejscowość Wronki
Kościół Kościół katolicki
Właściciel Franciszkanie
Prowincja Św. Franciszka w Poznaniu
Typ zakonu męski
Obiekty sakralne
Fundator Jan Korzbok Łącki
Styl barok
Data budowy koniec XVII w.
Położenie na mapie Wronek
Mapa konturowa Wronek, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego
Mapa konturowa powiatu szamotulskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Położenie na mapie gminy Wronki
Mapa konturowa gminy Wronki, po prawej znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Ziemia52°42′38″N 16°22′29″E/52,710556 16,374722
Strona internetowa klasztoru

HistoriaEdytuj

W 1279 sprowadził do Wronek dominikanów książę wielkopolski Przemysł II. Pierwszy zespół klasztorny uległ zniszczeniu w 1603. Murowany kościół wzniesiono według projektu Krzysztofa Bonadury Starszego pod koniec XVII w. Kasata zakonu nastąpiła w 1838[3]. Społeczeństwo ze składek własnych odkupiło klasztor i przekazało arcybiskupowi gnieźnieńsko-poznańskiemu Mieczysławowi Ledóchowskiemu. W 1868 arcybiskup ten sprowadził do Wronek franciszkanów reformatów. Wzniesiono wówczas nowy budynek klasztorny, według projektu Antoniego Krzyżanowskiego[4]. Klasztor zamknięto ponownie w dobie Kulturkampfu w roku 1875. Zakonnicy przebywali w nim jednak aż do wybuchu I wojny światowej. Klasztor oficjalnie otwarto ponownie w 1925. Stał się jednym z konwentów młodej prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych z siedzibą prowincjała w Katowicach na Górnym Śląsku. Do 1931 istniało w murach klasztoru Kolegium Serafickie – niższe seminarium duchowne. W latach 1932-1939 utworzono we wronieckim konwencie studium teologiczne. W czasie II wojny światowej mieścił się w nim szpital wojskowy. Po wojnie otwarto w budynkach klasztornych dom dziecka. Franciszkanie odzyskali klasztor w latach dziewięćdziesiątych XX w. Obecnie konwent należy do prowincji poznańskiej franciszkanów. Mieści się w nim seminarium duchowne i filia Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza[5].

W kościele przyklasztornym znajdują się witraże projektowane przez Stanisława Powalisza oraz polichromie na sklepieniu wykonane przez Mariana Schwartza z Obrzycka.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie. 2020-09-30.
  2. ↑ Osieczna. www.franciszkanie.net, 2009-02-27. [dostęp 2010-08-15].
  3. ↑ K. Kaczmarek, Pokasacyjne losy kościoła dominikanów we Wronkach i jego wyposażenia, [w:] Kasaty klasztorów na obszarze dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów i na Śląsku na tle procesów sekularyzacyjnych w Europie, red. M. Derwich, t. II,, 2014.
  4. ↑ Józef Modrzejewski, Antoni Krzyżanowski – architekt, budowniczy, przedsiębiorca (1808-1895), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1989, s.126, ISSN 0137-3552
  5. ↑ Piotr Maluśkiewicz: Zabytkowe klasztory w Wielkopolsce. Poznań: Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury, 2006, s. 310-313. ISBN 83-87816-75-2.

Zobacz teżEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasztor_Franciszkanów_we_Wronkach&oldid=60154258”