Klaus Egge

norweski kompozytor

Klaus Egge (ur. 19 lipca 1906 w Gransherad w Telemarku, zm. 7 marca 1979 w Oslo[1]) – norweski kompozytor.

Klaus Egge
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1906
Gransherad

Pochodzenie

norweskie

Data i miejsce śmierci

7 marca 1979
Oslo

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Komandor Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Kawaler I Klasy Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Krzyż Kawalerski Orderu Sokoła (Islandia)

Życiorys

edytuj

Studiował w konserwatorium w Oslo u Arilda Sandvolda (organy), Nilsa Larsena (fortepian) i Farteina Valena (kompozycja)[1][2]. Następnie był uczniem Walthera Gmeindla w Hochschule für Musik w Berlinie[1][2]. W latach 1932–1945 był nauczycielem śpiewu w Oslo[2]. Od 1935 do 1938 roku był redaktorem czasopisma Tonekunst[3], pisywał też krytyki muzyczne do Arbeiderbladet[2].

W latach 1945–1972 był przewodniczącym stowarzyszenia kompozytorów norweskich[3]. Był też członkiem zarządu norweskiego stowarzyszenia autorów (TONO) i Norweskiego Komitetu UNESCO[3]. Członek Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie[3]. W 1949 roku przyznano mu pensję państwową[1][4]. Odznaczony Orderem Świętego Olafa w stopniu kawalera 1. klasy (1958) i komandora (1977)[4]. Otrzymał też Order Sokoła Islandzkiego[4].

Jako jeden z nielicznych kompozytorów norweskich połączył elementy ludowe z osiągnięciami muzycznej awangardy lat 30. XX wieku[3]. Tworzył w stylu zarówno neoromantycznym, jak i neoklasycznym[3]. Swoje partytury podpisywał często nutami oznaczającymi dźwięki e, g, g i e, a w jego utworach często przewija się motyw E–G–G–E[1].

Ważniejsze kompozycje

edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1][3])

Utwory orkiestrowe

  • 3 koncerty fortepianowe (I 1938, II 1946, III 1974)
  • 5 symfonii (I Lagnadstonar 1945, II Sinfonia giocosa 1949, III Louisville Symphony 1959, IV Sinfonia seriale sopra B.A.C.H.–E.G.G.E. 1968, V Sinfonia dolce quasi passacaglia 1969)
  • uwertura Tårn over Oslo (1950)
  • Koncert skrzypcowy (1953)
  • Koncert wiolonczelowy (1966)

Utwory kameralne

  • Sonata skrzypcowa (1932)
  • Kwartet smyczkowy (1933, wersja zrewidowana 1963)
  • 2 sonaty fortepianowe (I Draumkvede 1933, II Patética 1955)
  • 3 Fantasies na fortepian (1939)
  • 2 kwintety dęte (1939, 1976)
  • Trio fortepianowe (1941)
  • Koncert podwójny na skrzypce i altówkę (1950)
  • Sonatina na harfę (1974)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Sveinung Vreim na solistów, chór i orkiestrę (1941)
  • Elskhugskvaede na głos i smyczki (1942)
  • 3 pieśni Draumar i stjernesno na sopran i orkiestrę (1943)
  • Fjell-Norig na głos i orkiestrę (1945)
  • Noreg-songer na chór i orkiestrę (1952)

Balet

  • Fanitullen (1950)

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 992. ISBN 0-02-865527-3.
  2. a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 240–241. ISBN 0-674-37299-9.
  3. a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 5. ISBN 83-224-0344-5.
  4. a b c Klaus Egge. Store Norske Leksikon. [dostęp 2020-07-23]. (norw.).