Klopentyksol
Klopentyksol, klopentiksol – organiczny związek chemiczny, pochodna tioksantenu, wprowadzona do lecznictwa w 1961 roku przez duńską firmę H. Lundbeck pod nazwą handlową Sordinol.
 Klopentiksol – izomery Z i E | |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
C22H25ClN2OS | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
400,96 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | |||||||||
| PubChem | |||||||||
| DrugBank | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||
| ATC | |||||||||
Wykazuje silne działanie uspokajające, silne przeciwwytwórcze, umiarkowane przeciwautystyczne i słabe przeciwdepresyjne. Znalazł zastosowanie jako neuroleptyk w ostrej i przewlekłej schizofrenii oraz innych chorobach psychotycznych z bogatą symptomatyką wytwórczą. Obecnie w lecznictwie stosowany jest bardzo rzadko (po wprowadzeniu pochodnej o silniejszym, bardziej selektywnym działaniu – zuklopentyksolu).
Preparaty edytuj
W Polsce dostępnym dawniej preparatem był Sordinol drażetki 0,01 g i 0,025 g (w postaci dichlorowodorku klopentyksolu) oraz Sordinol Depot do wstrzyknięć domięśniowych 0,2 g/1 ml (w postaci dekanonianu klopentyksolu).
Produkcji preparatów Sordinol zaprzestano w roku 2000.
Bibliografia edytuj
- A. Chwalibogowska-Podlewska, J. Podlewski: Leki Współczesnej Terapii. Wyd. XVII i XVIII.
- Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński: Leksykon Leków. PZWL, 1991.
- Pharmindex. 1994.
- Psychotropics. Lundbeck Institute. (ang.).
