Kościół św. Andrzeja w Kościelcu

Kościół Świętego Andrzeja Apostoła w Kościelcu - romańska świątynia wybudowana w połowie XII wieku z dobudowaną w XXI wieku murowaną nawą główną. Na przestrzeni wieków świątynia przechodziła kolejne gtuntowne przebudowy w roku 1600 i 1760. Obiekt położony jest na Szlaku Romańskim.

Kościół św. Andrzeja w Kościelcu
268 z dnia 17.01.1953[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kościelec

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Andrzeja w Kościelcu

Wezwanie

Andrzeja, apostoła

Położenie na mapie gminy Kościelec
Mapa konturowa gminy Kościelec, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Andrzeja w Kościelcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Andrzeja w Kościelcu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Andrzeja w Kościelcu”
Położenie na mapie powiatu kolskiego
Mapa konturowa powiatu kolskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Andrzeja w Kościelcu”
Ziemia52°10′25″N 18°34′26″E/52,173611 18,573889
Romańskie prezbiterium z połowy XII wieku

Historia edytuj

Romański kościół pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła wzniesiony został prawdopodobnie w połowie XII wieku. Rozbudowywany był później w roku 1600, kiedy dodano do niego zakrystię - od strony północnej. W 1760 r. starosta kolski Rafał Gurowski dokonał przebudowy nawy ku zachodowi. Powstał wówczas orientowany kościół połączony z romańskim prezbiterium. Dobudowana nawa była konstrukcji zrębowej, oszalowana. Przy niej znajdowały się kruchty: od południa i obszerna od zachodu.

W 2001 r. drewniana nawa została rozebrana i w jej miejscu pobudowano współczesną murowaną nawę, która nie reprezentuje żadnego stylu architektonicznego. 25 września 2011 r. biskup włocławski Wiesław Mering dokonał konsekracji kościoła.

Architektura edytuj

Część romańska (obecne prezbiterium) została wymurowana z kostki granitowej. Jest to pomieszczenie salowe, zamknięte niższą i nieco węższą apsydą. Od północy przylega do niej zakrystia i skarbczyk, które murowano z cegły w układzie polskim. Nad apsydą znajduje się sklepienie hemisferyczne, w zakrystii i skarbczyku – kolebkowe. W prezbiterium umieszczono dwa okienka romańskie, a w dawnej nawie ślady romańskich otworów okiennych i duże okno gotyckie - ostrołukowe. Zakrystia oszkarpowana, na cegłach odnaleźć można m.in. datę budowy (1601).

Ołtarz główny reprezentuje styl rokokowy. W jego centrum umieszczono obraz Matki Bożej Częstochowskiej pochodzący prawdopodobnie z XVIII wieku. Dwa ołtarze boczne posiadają charakter barokowy, w jednym z nich ustawiono obraz św. Rocha z XVIII wieku. Ponadto w świątyni znajduje się kropielnica z 1771 r.

Na północ od kościoła, w niewielkim parku, położona jest figura św. Jana Nepomucena z drugiej połowy XVIII wieku, wykonana z piaskowca. Ustawiona na bogato profilowanym słupie, ozdobionym czterema inskrypcyjnymi kartuszami.

Parafia edytuj

Przypisy edytuj