Kościół św. Anny we Wrocławiu-Praczach Odrzańskich

kościół we Wrocławiu

Kościół Świętej Annyrzymskokatolicki kościół parafialny należący do Parafii św. Anny, dekanatu Wrocław zachód (Leśnica) archidiecezji wrocławskiej. Znajduje się na osiedlu Pracze Odrzańskie.

Kościół Świętej Anny
A/294/133 z dnia 15.02.1962[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok od frontu
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Adres

Brodzka

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Anny

Wezwanie

św. Anny

Wspomnienie liturgiczne

26 lipca

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Anny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Anny”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Anny”
Ziemia51°10′26,37″N 16°54′33,44″E/51,173992 16,909289

Historia edytuj

Według aktu lokacyjnego wydanego we Wrocławiu 16 listopada 1383 r., opatrzonego pieczęcią biskupa wrocławskiego Wacława, ówczesny właściciel osady Urlich von Pak ufundował pierwszy kościół w Praczach Odrzańskich, którego patronem prawdopodobnie był św. Marcin[2]. W 1550 r. ostatni właściciel majątku Hans Culmann, na własny koszt zbudował od podstaw kościół parafialny dla wyznania ewangelicko-luterańskiego[3]. W 1558 r. zgodnie z testamentem wdowy po Culmannie opieka nad kościołem przypadła Szpitalowi Wszystkich Świętych, a patronem został magistrat wrocławski, co zapewniało wiernym swobodę wyznania[3]. W 1643 r. budowla ta uległa zniszczeniu w wyniku pożaru wywołanego przez wojska cesarskie. Dzięki zbiórkom wrocławskich cechów, świątynia w 1648 r. została odbudowana i powiększona[4]. W lutym 1654 r. w związku z działaniami Komisji Redukcyjnej kościół został zamknięty dla kultu protestanckiego i powrócił do niego w styczniu 1708 r. po Ugodzie w Altranstadt[3]. Gruntowną renowację przeprowadzono w latach 1912–1913. W 1948 r. świątynia zyskała miano rzymsko- katolickiego kościoła parafialnego pw. Św. Anny[4].

15 lutego 1962 Kościół św. Anny został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego[5].

Architektura i wyposażenie edytuj

Budowla jest szachulcowa, posiada trzy nawy oraz konstrukcję słupowo–ramową. Kościół jest orientowany, salowy, czyli nie posiada wyodrębnionego z nawy prezbiterium, zamknięty jest trójbocznie i posiada boczną zakrystię. Wieża została wzniesiona na planie kwadratu i posiada zegar z przodu oraz kruchtę w przyziemiu. Jest ona zwieńczona blaszanym dachem hełmowym w stylu barokowym, posiadającym latarnią. Kościół nakryty jest dachem jednokalenicowym, składającym się z dachówek. Wnętrze nakryte jest drewnianym stropem belkowym. Nawy boczne posiadają empory i klatki schodowe. Na emporze muzycznej znajduje się prospekt organowy w stylu barokowym powstały pod koniec XVIII wieku. Umieszczone są w nim organy wykonane przez firmę Enger na początku XX wieku. Ołtarz główny pochodzi z początku XVIII wieku, ołtarz boczny pochodzi z połowy XVII wieku. Ambona pochodzi z 1648 roku i jest ozdobiona rzeźbami Chrystusa i Czterech Ewangelistów. Chrzcielnica pochodzi z 1631 roku[6].

Przypisy edytuj

  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 2016-08-07].
  2. Burgemeister L., Grundmann G., Die Kunstdenkmäler der Provinz Niederschlesien. Bd. 1. Die Stadt Breslau. Tl. 3, Breslau 1934, s. 169.
  3. a b c Burgemeister L., Grundmann G., Die Kunstdenkmäler der Provinz Niederschlesien. Bd. 1. Die Stadt Breslau. Tl. 3, Breslau 1934, s. 170.
  4. a b Kościół ewangelicki, ob. Rzymskokatolicki pw. Św. Anny (data dostępu 2023-12-20).
  5. Narodowy Instytut Dziedzictwa, Rejestr zabytków (data dostępu 2024-01-07).
  6. Wrocław=Pracze Odrzańskie, kościół drewniany. Kościoły drewniane w Polsce. [dostęp 2016-08-07]. (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Ludwig Burgemeister, Günther Grundmann, Die Kunstdenkmäler der Provinz Niederschlesien. Bd. 1. Die Stadt Breslau. Tl. 3, Breslau 1934