Kościół św. Barbary w Pionkach

Kościół św. Barbary
	372/A z dnia 1988-01-05
	kościół parafialny
	; Kościół św. Barbary (2012)
Państwo	Polska
Miejscowość	Pionki; ul. Jana Pawła II 1
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Barbary
Wezwanie	św. Barbara
Wspomnienie liturgiczne	4 grudnia
Historia
Data powołania; • data dekretu; • dekret wydał	12 maja 1929; z dnia 12 maja 1929; biskup Marian Ryx
Data rozpoczęcia budowy	1929
Data zakończenia budowy	1933
Data poświęcenia	26 października 1957
Dane świątyni
Styl	neobarokowy
Architekt	Stefan Szyller
Świątynia; • materiał bud.; • wysokość; • szerokość	; • cegła; 18 m; 40 m
Wieża kościelna; • liczba wież	; 3
Ołtarz; • liczba ołtarzy; • wezwania ołtarzy bocznych	; 4; Serca Bożego; Przemienienia Pańskiego; Matki Boskiej Częstochowskiej
Liczba naw	3
Nawa boczna; • szerokość	; 5 m
Organy; • liczba głosów; • liczba manuałów	; 24; 2
Dzwonnica; • typ dzwonnicy; • nazwa dzwonu	; zwarta; Serce Jezusa; św. Barbara
	Położenie na mapie Pionek Kościół św. Barbary
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Barbary
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół św. Barbary
	Położenie na mapie powiatu radomskiego Kościół św. Barbary
	51°28′30,1″N 21°27′02,4″E/51,475028 21,450667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół św. Barbary w Pionkach – zabytkowy kościół rzymskokatolicki w Pionkach, województwie mazowieckim.

Historia edytuj

W 1924 roku powołany został Komitet Budowy Kościoła, na czele którego stanął dyrektor Państwowej Wytwórni Prochu inż. Jan Prot.

1 czerwca 1928 rok biskup Paweł Kubick dokonał poświęcenia kamienia węgielnego, a 12 maja 1929 roku biskup Marian Ryx, ordynariusz diecezji w Sandomierzu, wydał dekret na mocy którego erygował nową parafię w Zagożdżonie, przy kościele pod wezwaniem św. Barbary.

4 grudnia 1933 roku, mieszkańcy Pionek (w tym roku zmieniono nazwę Zagożdżon na Pionki) byli świadkami wielkiej uroczystości, o której napisano w kronice parafialnej:

W uroczystej procesji w asyście wielu kapłanów i kilkutysięcznej rzeszy ludzi przeniesiono Najświętszy Sakrament ze skromnej drewnianej kaplicy do nowego kościoła

7 października 1951 roku, biskup Jan Lorek dokonał poświęcenia, wykonanych w 1951 roku przez rzeźbiarza Janika z Radomia, stacji Drogi Krzyżowej.
7 października 1957 roku, ksiądz biskup Piotr Gołębiowski dokonał konsekracji świątyni,

Wnętrze kościoła edytuj

Wnętrze kościoła

Trójnawowa świątynia została zaprojektowana w stylu neobarokowym, na planie krzyża łacińskiego (crux ordinaria) przez Stefana Szyllera (1857–1933), słynnego polskiego architekta i konserwatora zabytków.
Wewnątrz znajduje się zaprojektowany przez Antoniego Chmielewskiego ołtarz główny, oraz trzy inne: Serca Bożego, Przemienienia Pańskiego i Matki Boskiej Częstochowskiej, wraz z umieszczoną weń kopią obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej. Uwieńczenie wschodniej nawy stanowi kaplica poświęcona opiece Matki Bożej.
Na sklepieniu, znajdują się malowidła przedstawiające czterech ewangelistów, a filary podtrzymujące świątynię ozdobione są przez kolejne stacje Drogi Krzyżowej. W kościele znajduje się również piękna, marmurowa ambona.

Trzy, wspaniałe dzwony świątyni zostały nazwane kolejno: Jan, Stanisław i Zygmunt, na cześć swoich fundatorów, dyrektorów Państwowej Wytwórni Prochu. Zostały one zniszczone przez hitlerowców w czasie II wojny światowej.
W 1948 roku, dzięki staraniom proboszcza, wykonano nowe dzwony. Oba dzwony otrzymały imiona: ku czci Serca Jezusowego i świętej Barbary. Potwierdzeniem tego faktu jest list księdza Kiersztajna z dnia 13 czerwca 1948 roku do Kurii Diecezjalnej:

(...) komunikuję, że dwa dzwony o wadze 760 kg i 460 kg wykonane w odlewni dzwonów w Węgrowie, zostały uroczyście poświęcone przeze mnie proboszcza parafii na podstawie specjalnego upoważnienia Pasterza Diecezji zawartego na piśmie z dnia 14 I V 1948 roku, w dniu 15 V 1948 roku.

W roku 1932 wykonano wieże kościelne: małą i dużą na rzucie kwadratu, przechodzącą w ośmiościan zakończony czworoboczną latarnią, oświetloną otworami bocznymi w kształcie elipsy. U szczytu wieży zbudowano galerię z czterema balkonami. W tym samym roku zaprowadzono instalację elektryczną i ułożono posadzkę z terakoty.

Przypisy edytuj

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .
↑ Organy - Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], www.organy.pro [dostęp 2017-11-15] .

Bibliografia edytuj

Kronika parafii Zagożdżon - Pionki
Szkice z dziejów Pionek. Polskie Towarzystwo Historyczne, 2000. ISBN 83-914045-0-1.

[1] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .

[2] Organy - Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], www.organy.pro [dostęp 2017-11-15] .

[1]

[2]