Konferencja (grusza)

'Konferencja'
	; Owoce odmiany 'Konferencja' w okresie zbioru
Rodzaj	Grusza (Pyrus)
Gatunek	Pyrus communis L., (Grusze zachodnie)
Rodzice	siewka 'Leon Leclerc de Laval'
Hodowca	M. Rivers
Data wyhodowania	1884
Data zarejestrowania	1894, 1990 (PL)
Pochodzenie	Anglia, Sawbridgeworth
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grusza 'Konferencja' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich o średniowczesnej porze dojrzewania (odmiana jesienna). Odmiana bardzo stara, wyhodowana w 1884 roku w szkółce M. Riversa w Sawbridgeworth w Anglii z siewek odmiany Leon Leclerc de Laval. Do uprawy w Europie Zachodniej weszła bardzo szybko (1894 rok) i zyskała uznanie. Jest dominującą odmianą (ponad 50% udziału) w Anglii i krajach Beneluksu, a w całej Unii Europejskiej najczęściej uprawianą odmianą gruszy. W Polsce dopiero w latach 70. XX w. rozpowszechniła się bardziej za sprawą kilku szkółek. Obok Faworytki i Lukasówki jest jedną z najpopularniejszych odmian grusz, do Rejestru Odmian Roślin Sadowniczych wpisana w 1990 roku^[2].

Morfologia edytuj

Pokrój: Drzewo rośnie silnie, ale tylko przez pierwsze 2–3 lata po posadzeniu, później wzrost słabnie. Tworzy koronę wzniesioną, o konarach początkowo rosnących w górę, a następnie przewisających, co szczególnie jest widoczne u rozgałęzień drugiego rzędu i kolejnych. Ma dużo krótkopędów, na których głównie kwitnie i zawiązuje owoce.

Owoce: Najczęściej są duże, czasem średniej wielkości i niewyrównane pod względem wielkości. Kształt jest wydłużony, wrzecionowaty czasem stożkowaty. Przy zawiązaniu partenokarpicznym są bardziej wydłużone i baryłkowate. Skórka jest matowa, zielonkawa, później żółta, bez rumieńca z brązowym ordzawieniem, w niektórych latach pokrywającym ponad połowę owocu. Szypułka jest średniej długości do długiej i stanowi przedłużenie owocu. Zagłębienia szypułkowego brak. Zagłębienie kielichowe jest małe i płytkie, a kielich dość duży i otwarty. Miąższ ma barwę łososiowożółtą, jest delikatny, bardzo słodki, soczysty, bardzo smaczny. W części przykielichowej mogą wstępować nieliczne komórki kamienne.

Zastosowanie edytuj

Roślina uprawna. W okres owocowania wchodzi bardzo wcześnie, już w 2–3 roku po posadzeniu. Plonuje bardzo obficie i corocznie. Zawiązuje często po kilka owoców w jednym kwiatostanie, co sprawia, że często zachodzi potrzeba przerzedzania zawiązków. Część owoców powstaje partenokarpicznie, a w latach, kiedy ostra zima lub przymrozki wiosenne uszkodzą kwiaty, udział owoców partenokarpicznych może wynieść powyżej 90%^[3], co stanowi ewenement wśród roślin sadowniczych.
Jest odmianą zalecaną do uprawy w Polsce zarówno w sadach towarowych, jak i w uprawie amatorskiej. W krajach Beneluksu często uprawiana jest do przetwórstwa, gdzie jest kostkowana jako dodatek do jogurtów.

Uprawa edytuj

Odmiana uprawiana jest głównie na podkładkach słabo rosnących. Często stosowana jest pigwa S1 jako podkładka, a na słabych stanowiskach siewki gruszy kaukaskiej. Nie należy jej uprawiać na stanowiskach zimnych i słabych glebach.
Konferencja jest odmianą średnio wytrzymałą na mróz. Jest odporna na parcha gruszy.
Zbiór i przechowywanie: W warunkach polskich w zależności od rejonu i typu gleby dojrzałość zbiorczą osiąga od połowy września do pierwszych dni października. Przechowuje się bardzo dobrze, w zwykłej chłodni można ją przechować do końca lutego, a w chłodni z kontrolowaną atmosferą nawet do maja co powoduje, że nazywa się ją czasami "królową chłodni".

Przypisy edytuj

↑ Dessert pear 'Conference'. National Fruit Collection. [dostęp 2016-08-15]. (ang.).
↑ ^a ^b Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].
↑ Grzegorz Łysiak, Antkowiak Wojciech. Quality features of parthenocarpic pears collected from trees grown on different rootstocks. „Acta scientiarum Polonorum. Hortorum cultus”. 5 (14), s. 69-82, October 2015. ISSN 1644-0692. (ang.).

Bibliografia edytuj

Aleksander Rejman: Pomologia. Warszawa: PWRiL, 1994. ISBN 83-09-01612-3.
Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006, s. 156. ISBN 83-89211-18-1.

[nfc-1] Dessert pear 'Conference'. National Fruit Collection. [dostęp 2016-08-15]. (ang.).

[COBORU-2] Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].

[3] Grzegorz Łysiak, Antkowiak Wojciech. Quality features of parthenocarpic pears collected from trees grown on different rootstocks. „Acta scientiarum Polonorum. Hortorum cultus”. 5 (14), s. 69-82, October 2015. ISSN 1644-0692. (ang.).

[2]

[1]

[3]