Kowalik korsykański
Kowalik korsykański[3] (Sitta whiteheadi) – gatunek małego ptaka z rodziny kowalików (Sittidae). Występuje tylko na Korsyce.
| Sitta whiteheadi[1] | |
| Sharpe, 1884 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kowalik korsykański |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
- Systematyka
- Takson ten był niekiedy łączony w jeden gatunek z blisko spokrewnionymi kowalikiem czarnogłowym (S. canadensis) i kowalikiem płowym (S. villosa)[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5]. Nazwa gatunkowa upamiętnia angielskiego przyrodnika Johna Whiteheada (1860–1899), który określił jego typ nomenklatoryczny w czerwcu 1883 roku.
- Występowanie
- Gatunek endemiczny dla Korsyki, zasiedla stare, górskie lasy sosnowe na wysokości 1000–1500 m n.p.m. Spotykany jedynie tam, gdzie rosną sosny z gatunku Pinus nigra (sosna czarna), na których się lęgnie.
- Morfologia
- Jest to mały kowalik, o długości ciała 12 cm i rozpiętości skrzydeł 21–22 cm. Ma najdelikatniejszy dziób i najkrótszy ogon spośród kowalików. Wierzch ciała, łącznie z kuprem i pokrywami nadogonowymi szare. Ogon również, ale z czarno-szarą lamówką. Wierzch głowy i opaska biegnąca przez oko czarne; brew, reszta głowy i gardło białe. Spód ciała brudnobiały z kremowym odcieniem. Czarny dziób i nogi. Samice różnią się tylko ciemnoszaroniebieskim wierzchem głowy.
- Zachowanie
- Sezon lęgowy trwa od kwietnia do maja; w zniesieniu 5–6 jaj, a oba ptaki z pary pozostają na swym terytorium przez cały rok. Od maja do października żywi się głównie owadami i pająkami, w pozostałej części roku nasionami, zwłaszcza sosnowymi. Żeruje pojedynczo lub w parach, poza sezonem lęgowym może dołączać do wielogatunkowych stad[6]. Jest niepłochliwy.
- Status
- Gatunek od 1988 roku klasyfikowany przez IUCN jako NT – bliski zagrożenia, od 2004 roku zaliczany do gatunków najmniejszej troski – LC, natomiast od 2010 roku ma status gatunku narażonego – VU. W 2011 roku liczebność populacji szacowano na 3100–4400 dorosłych osobników. Zagęszczenie par w 2002 roku wynosiło 0,55–1,58 na 10 hektarów. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy. Główne zagrożenia dla gatunku to pożary lasów i wycinka sosny korsykańskiej[2][6].
Przypisy edytuj
- ↑ Sitta whiteheadi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Sitta whiteheadi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2019-3 [dostęp 2019-12-19] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Sittidae Lesson, 1828 - kowaliki - Nuthatches (wersja: 2019-05-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-12-19].
- ↑ a b Corsican Nuthatch (Sitta whiteheadi). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2021-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Nuthatches, Wallcreeper, treecreepers, mockingbirds, starlings, oxpeckers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-08]. (ang.).
- ↑ a b Species factsheet: Sitta whiteheadi. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-01-08]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- P. Sterry, A. Cleve, A. Clements, P. Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: Świat Książki, 2007. ISBN 978-83-247-0818-5.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).