Krogulec chiński
Krogulec chiński[4] (Accipiter soloensis) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), występujący we wschodniej i południowo-wschodniej Azji. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].
| Accipiter soloensis[1] | |||
| (Horsfield, 1821) | |||
 U góry samica, na dole samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
krogulec chiński | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
- Morfologia
Grzbiet ma odcień ciemnoszary, klatka piersiowa w jasnorude pasy. Wewnętrzne strony skrzydeł są białe, lotki pierwszorzędowe biało-czarne, pokrywy skrzydłowe płowo-różowe, oczy czerwonawe. Samice mają ciemniejszą klatkę piersiową i brzuch oraz żółte oczy. Osobniki tego gatunku osiągają długość 29–35 cm.
- Występowanie
Gody odbywają się od maja do sierpnia w skrajnie wschodniej Rosji (Kraj Nadmorski), Korei, wschodnich i środkowych Chinach oraz na Tajwanie. Krogulce chińskie co roku migrują wzdłuż wschodnich wybrzeży Azji, przebywając do 7000 km. Zimują w południowo-wschodnich Chinach, na wyspie Hajnan, w Indochinach, Indonezji, na Filipinach, zachodniej Nowej Gwinei, rzadko w zachodniej Mikronezji[2]. Prawdopodobnie pojawiały się też w archipelagu Aleutów, w Ameryce Północnej[6].
- Ekologia i zachowanie
Zamieszkuje obrzeża lasów, lasy poddawane selektywnej wycince, tereny zadrzewione, tereny otwarte porośnięte gdzieniegdzie drzewami, lekko zalesione uprawy i pola ryżowe.
Samice składają od 2 do 5 jaj. Przedstawiciele tego gatunku żywią się żabami, jaszczurkami i dużymi owadami. Zdobywają pożywienie zarówno z ziemi, jak i z powietrza.
- Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krogulca chińskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji szacuje się na 100–500 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Accipiter soloensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Chinese Goshawk (Accipiter soloensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ a b Accipiter soloensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-21].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-21]. (ang.).
- ↑ Steve Howell, Ian Lewington, Will Russell: Rare Birds of North America. Princeton University Press, 2014. ISBN 978-1-4008-4807-2.
Bibliografia edytuj
- Accipiter butleri w bazie The Peregrine Fund. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
- Craig Robson, Richard Allen: New Holland Field Guide to the Birds of South-East Asia. New Holand Publishers, 2005. ISBN 978-1-84330-746-4.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).