Poli(winylopirolidon)

związek chemiczny
(Przekierowano z Krospowidon)

Poli(winylopirolidon), poliwinylopirolidon, PVP (od ang. polyvinylpyrrolidone) (ATC A07 BC03) – polimer, produkt polimeryzacji winylopirolidonu.

Poli(winylopirolidon)
Ogólne informacje
Monomery

winylopirolidon

Struktura meru

−[CH2CH(C4H6NO)]−

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Polimeryzacja winylopirolidonu

Polimer liniowy (powidon) jest rozpuszczalny w wodzie, natomiast w wersji usieciowanej (krospowidon) jest nierozpuszczalny. Wytwarzany jest także jako kopolimer z octanem winylu (kopowidon)[1].

Należy do syntetycznych polimerów nietoksycznych, ale może zawierać nieprzereagowane resztkowe ilości monomeru użytego do polimeryzacji, który uważa się za substancję rakotwórczą.

Zastosowania edytuj

Jest stosowany jako składnik do środków farmaceutycznych (głównie tabletek), jako substancja wypełniająca lub substancja wiążąca (PVP jako substancja polarna dobrze wiąże się z innymi związkami polarnymi) oraz w środkach kosmetycznych i higienicznych: dodawany jest do szamponów, pianek, odżywek do włosów, past do zębów i proszków do prania tkanin kolorowych. Jest oznaczany jako E1201.

Używany również w inżynierii genetycznej jako bloker błony cząsteczkowej podczas procesu hybrydyzacji.

Zastosowania medyczne edytuj

Dzięki działaniu ochronnemu na nabłonek rogówki i na spojówkę stosowany w okulistyce, we wszelkich stanach chorobowych przejawiających się nadmierną suchością rogówki (na przykład w zespole suchego oka). Poza przypadkami nadwrażliwości nie wywiera poważniejszych działań ubocznych[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Volker Bühler: Excipients for Pharmaceuticals - Povidone, Crospovidone and Copovidone. Berlin, Heidelberg, New York: Springer, 2005, s. 1–4. ISBN 978-3-540-23412.
  2. Leki współczesnej terapii. Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska. Warszawa: 2001. ISBN 83-85632-56-5.

Bibliografia edytuj