Lehua

Lehua – wysepka w kształcie półksiężyca, leżąca w archipelagu Hawajów. Należy do hrabstwa Kauaʻi, części stanu Hawaje.

Lehua

Wyspa Lehua widziana od wschodu
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Hawaje
Akwen	Ocean Spokojny
Archipelag	Hawaje
Powierzchnia	1,11 km²
Najwyższy punkt	213 m n.p.m.
Populacja  • liczba ludności	0
Położenie na mapie Hawajów Lehua
Położenie na mapie Oceanu Spokojnego Lehua
22°01′12″N 160°05′51″W

Geografia

Wyspa znajduje się około kilometr na północ od północnego cypla większej wyspy Niʻihau. Ma kształt półksiężyca otwartego ku północy, z niskimi rogami, wznoszącego się do ok. 700 ft (213 m) n.p.m. w środkowej części. W zachodniej części wyspy znajduje się naturalny łuk skalny. Wyspa stanowi szczyt zerodowanego wulkanicznego stożka tufowego, który jest częścią znacznie większego wulkanu tarczowego tworzącego wyspę Niʻihau. Był on aktywny 4,89 ± 0,11 miliona lat temu (pliocen).

Jest to największa przybrzeżna wysepka w archipelagu Hawajów, około dwukrotnie większa niż następna w kolejności Kaʻula. Z powodu erozji wyspa powoli się zmniejsza; jej powierzchnia to ok. 111 ha. W klifach wyspy znajdują się jaskinie morskie, w tym Anakukaiaiki, w wierzeniach Hawajczyków stanowiąca siedzibę Kukaiaiki, syna boga rekinów Kūhaimoana. Lehua jest niezamieszkana, ale rybacy, nurkowie i obserwatorzy ptaków często pływają wokół niej. Do lądowania wymagana jest zgoda Straży Wybrzeża Stanów Zjednoczonych.

Przyroda

Na wyspie gnieździ się około 25 tysięcy par ptaków morskich należących do 11 gatunków. Najpospolitsze są burzyki klinosterne, ale na wyspie znajduje się największa na Hawajach kolonia głuptaków białobrzuchych i druga co do wielkości kolonia głuptaków czerwononogich. Gnieżdżą się tam albatros czarnonogi i albatros ciemnolicy, widziany był także nawałnik białorzytny i burzyk hawajski. Na wyspie stwierdzono występowanie 60 gatunków owadów. Z tej liczby 11 jest endemicznych dla Hawajów, ale większość stanowią obce gatunki, jak mrówka Pheidole megacephala i szarańczak Schistocerca nitens. Opady na wyspie są niskie i roślinność usycha w porze suchej, aby odrosnąć z nadejściem zimowych deszczów. Na wyspie rosną 22 gatunki roślin, z czego 9 endemitów.

Ekosystem wyspy zaburzyły obce, inwazyjne gatunki ssaków: szczur polinezyjski i królik europejski. Króliki zjadały rodzime gatunki flory i konkurowały z ptakami o nory; udało się je wytępić dzięki odstrzałom w 2005 i 2006 roku. Wszystkożerne szczury oprócz zjadania miejscowych roślin stanowią bezpośrednie zagrożenie dla ptasich jaj i piskląt; w 2009 rozpoczęto program deratyzacji. Obcym gatunkiem, który zagraża miejscowym ptakom, jest także sowa płomykówka zwyczajna.

Historia

Wyspa, choć niezamieszkana, była dobrze znana Hawajczykom i często wymieniana w przekazach ustnych. Nie ma na niej pozostałości domów, ale znajdują się tam kamienne konstrukcje o znaczeniu kultowym (heiau). Lehua była jedną z pierwszych pięciu wysp, które w 1778 roku jako pierwszy Europejczyk zobaczył kapitan James Cook; zapisał jej nazwę jako „Oreehoua”. Na szczycie znajduje się latarnia morska Lehua Rock Light, na wysokości 704 ft (215 m) n.p.m.