Leonid Michajłowicz Kniaziew ros. Леонид Михайлович Князев (ur. 1851 w Sankt Petersburgu, zm. 1919) – działacz państwowy Imperium Rosyjskiego, prokurator, gubernator w guberniach tobolskiej, wołogodzkiej, kostromskiej i kurlandzkiej, generał-gubernator irkucki i członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego.

Leonid Kniaziew
Леонид Князев
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Leonid Michajłowicz Kniaziew

Data urodzenia

1851

Data śmierci

1919

Gubernator tobolski
Okres

od 12 kwietnia?/24 kwietnia 1896
do 29 stycznia?/11 lutego 1901

Gubernator wołogodzki
Okres

od 29 stycznia?/11 lutego 1901
do 6 lipca?/19 lipca 1902

Gubernator kostromski
Okres

od 6 lipca?/19 lipca 1902
do 10 września?/23 września 1905

Gubernator kurlandzki
Okres

od 10 października?/23 października 1905
do 10 lipca?/23 lipca 1910

Poprzednik

Dmitrij Swierbiejew

Następca

Siergiej Nabokow

Generał-gubernator irkucki
Okres

od 24 lipca?/6 sierpnia 1910
do lutego 1916

Członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego
Okres

od 1917 roku

Odznaczenia
Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie)

Życiorys

edytuj

Leonid Michajłowicz Kniaziew urodził się w 1851 roku w Sankt Petersburgu. Wywodził się z rodziny szlacheckiej. Edukację odebrał w Cesarskiej Szkole Prawoznawstwa. Od 15 maja?/27 maja 1872 do 1896 roku zajmował różne stanowiska podległe Ministerstwu Sprawiedliwości. Kolejne urzędy pełnił w guberniach grodzieńskiej, riazańskiej (1873), tambowskiej (1874), następnie pomocnik prokuratora w Symbirsku (1878), Warszawie, Pskowie (1880), Sankt Petersburgu (1883) i w końcu prokurator w Witebsku i Warszawie (1891)[a][1][2].

Od 12 kwietnia?/24 kwietnia 1896 do 29 stycznia?/11 lutego 1901 roku gubernator tobolski, następnie wołogodzki. Na analogiczną funkcję w guberni kostromskiej przeniesiony 6 lipca?/19 lipca 1902 roku[1].

W wyniku dymisji Dmitrija Dmitrijewicza Swierbiejewa został 10 października?/23 października 1905 roku wyznaczony gubernatorem kurlandzkim. Urząd ten objął jednak dopiero 22 listopada?/5 grudnia 1905 roku, a do tego czasu zastępował go wicegubenrator Izmaił Władimirowicz Kostorowiec[3]. Kniaziew przybył do Kurlandii w krytycznym okresie rewolucji 1905 roku, zdecydowana większość kurlandzkich miejscowości opanowana była przez rewolucjonistów. Pod koniec grudnia podpisał prośbę o zwiększenie kontyngentu wojskowego w guberni, a za sprawą działań ekspedycji karnych, już w styczniu raportował o przywróceniu kontroli nad wszystkimi miastami[4].

Wśród kurlandzkich Niemców miał opinię dobrodusznego i naiwnego, łatwo miał się dostosowywać do zdania miejscowego rycerstwa[5]. Tak na przykład w związku z akcją sprowadzania do Kurlandii niemieckich kolonistów, którą miejscowe ziemiaństwo prowadziło w celu wzmocnienia żywiołu niemieckiego przeciw łotewskiemu nacjonalizmowi, gubernator nie tylko nie przeciwdziałał, ale nawet usprawiedliwiał te działania brakiem rąk do pracy na wsi[6].

Od 24 lipca?/6 sierpnia 1910 roku generał-gubernator irkucki, na miejsce przybył 22 września?/5 października. Ze względów zdrowotnych zwolniony w lutym 1916 roku. W 1917 roku został członkiem Rady Państwa Imperium Rosyjskiego. Zmarł w 1919 roku[7].

Otrzymał Order Świętej Anny II klasy[2].

  1. Pominięto daty z Альманах... 1897 ↓, s. 675, które nie zgadzają się z prezentowaną w źródle chronologią.

Przypisy

edytuj
  1. a b Janicki 2011 ↓, s. 240.
  2. a b Альманах... 1897 ↓, s. 675.
  3. Janicki 2011 ↓, s. 249.
  4. Janicki 2011 ↓, s. 130–133.
  5. Janicki 2011 ↓, s. 241.
  6. Janicki 2011 ↓, s. 466–468.
  7. Janicki 2011 ↓, s. 240–241.

Bibliografia

edytuj