Uljanowsk
Uljanowsk (ros. Ульяновск); dawniej Symbirsk (ros. w latach 1648–1780 – Синби́рск, w latach 1780–1924 – Симби́рск) – miasto obwodowe w południowo-zachodniej części Rosji nad Wołgą, centrum administracyjne obwodu uljanowskiego, położone około 893 km na wschód od Moskwy. Liczba mieszkańców w 2020 roku wynosiła 627 705 mieszkańców, a według wstępnych wyników rosyjskiego spisu powszechnego z 2010 roku liczba ta wynosiła 613 800[4].
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Burmistrz |
Siergiej Pancin[1] | ||||
Powierzchnia |
622[2] km² | ||||
Wysokość |
150 m n.p.m. | ||||
Populacja (2020) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy |
(+7) 8422[2] | ||||
Kod pocztowy |
432000–433329 | ||||
Tablice rejestracyjne |
73, 173 | ||||
Położenie na mapie obwodu uljanowskiego | |||||
Położenie na mapie Rosji | |||||
54°19′N 48°22′E/54,316667 48,366667 | |||||
Strona internetowa |
Historia
edytujZałożony w połowie XVII wieku, przypuszczalnie w 1648 roku, przez bojara i urzędnika carskiego Bohdana Chitrowa w związku z dekretem Aleksego I[2], jako strategiczna twierdza o nazwie Synbirsk[5], chroniąca ówczesną wschodnią granicę Carstwa Rosyjskiego przed najazdami koczowniczych ludów[5].
W 1668 roku miasto wytrzymało miesiąc długiego oblężenia przez 20 tys. armię powstańczą prowadzoną przez kozackiego dowódcę Stiepana Razina[5]. W tym czasie Symbirsk posiadał już drewniany Kreml, który został zniszczony przez pożar w XVIII wieku.
W lecie 12 sierpnia[5] 1864 roku miasto zostało poważnie uszkodzone przez pożar, który trwał 9 dni[2], jednak zostało ono szybko odbudowane a jego ludność zaczęła szybko wzrastać do około 43 000 w 1897 roku. Według statystyk szlachta stanowiła 8,8% ludności, 0,8% duchowieństwo, 3,2% kupcy i zamożni obywatele, 57,5% zwykli mieszczanie, 17% wojskowi i ich rodziny, 11% chłopi[6]. W mieście funkcjonowały dwa gimnazja (męskie i żeńskie), szkoła cerkiewna wraz z seminarium duchowym, szkoła handlowa, szkoła położnicza, kilka szkół parafialnych oraz szkoły dla mniejszości etnicznych Czuwaszów i Tatarów. Działały dwie biblioteki: im. Karamzina oraz im. Gonczarowa. Znajdowały się tu także gorzelnia, wytwórnia win, browar, młyn oraz fabryka świec[6].
W czasie wojny domowej w Rosji miasto początkowo znajdowało się w rękach bolszewików. W czerwcu zbuntował się Korpus Czechosłowacki, a w Samarze ogłoszono powstanie rządu Komitetu Członków Zgromadzenia Ustawodawczego zwanego Komuczem. 10 lipca 1918 r. zbuntował się głównodowodzący bolszewickiego Frontu Wschodniego Michaił Murawjow. Został on jednak pojmany w Symbirsku i rozstrzelany. 21 lipca 1918 r. Symbirsk został zajęty przez oddziały Komucza dowodzone przez pułkownika Władimira Kappela. Symbirsk jako stolica guberni była ważnym miastem w drodze na zachód. Oprócz tego znajdowały się tu także fabryki amunicji, składy broni oraz ważny most kolejowy. 29 lipca bolszewicki Komitet Centralny w specjalnej rezolucji upadek miasta narodzin Lenina określił jako „niesłychaną zbrodnię”[7]. 12 września 1918 roku bolszewicka 24 Dywizja Strzelców pod dowództwem Gaja Dmitriewicza Gaja zdobyła Symbirsk[8].
Swoją obecną nazwę miasto otrzymało w 1924 roku, od rodowego nazwiska Włodzimierza Lenina – Uljanow – który urodził się w Symbirsku w 1870 roku[5]. W mieście urodził się również inny rosyjski polityk Aleksander Kiereński (1881 r.), a także polski historyk Paweł Jasienica (1909 r.).
W 1970 roku w setną rocznicę urodzin Lenina, miasto zostało odznaczone Orderem Lenina, od tego czasu Uljanowsk stał się ważnym ośrodkiem turystycznym w ZSRR.
Po rozpadzie Związku Radzieckiego miasto przeżywało znaczne trudności ekonomiczne. Względne ożywienie jest zauważalne dopiero po roku 2000[9]. W 2008 roku mer miasta Siergiej Jermakow zaproponował przywrócenie miastu jego historycznej nazwy. Jego zdaniem nazwa Uljanowsk została narzucona siłą i wbrew woli ludności, a po upadku ZSRR nie ma już ona racji bytu[10]. Badania opinii przeprowadzane wśród mieszkańców miasta pokazują jednak, że nie życzą sobie oni powrotu do nazwy Symbirsk[11].
Zabytki i atrakcje turystyczne
edytujW czasach sowieckich miasto zostało przebudowane, aby uczcić postać Włodzimierza Lenina. Nazwę miasta zmieniono pod hasłem „Osinowy kołek w mogiłę starego Symbirska!”[6] W myśl tej polityki w mieście burzono zabytkowe cerkwie, sobory i monastery. Zburzono cerkiew, w której ochrzczono Lenina. Zburzono dom gubernialny, w którym niegdyś zatrzymał się Aleksandr Puszkin. Sobór św. Trójcy, jeden z symboli miasta, wybudowany, by uczcić poległych w wojnie 1812 roku[12] wysadzono, a na jego miejscu postanowiono pomnik Lenina. Miejscowym ulicom nadano nowych patronów, m.in. Marksa, Engelsa, Liebknechta, Róży Luksemburg czy Plechanowa. Jak podaje miejscowy historyk Z. Mijdubajew:
„Cmentarz monasteru Pokrowskiego zamieniono w skwer, oszczędzając jeden tylko grób – Ilji Nikołajewicza Uljanowa. Co prawda i ten został zbezczeszczony: z nagrobnego pomnika usunięto krzyż. No bo jakże tak: ojciec wodza rewolucji – i spoczywa pod krzyżem?!”[6].
Lista najważniejszych zabytków:
- Muzeum Iwana Gonczarowa
- Dom urodzin Władimira Iljicza Lenina
- Pomnik litery Ё
- Uljanowskie muzeum Lenina
- Pomnik Bohdana Matwiejewicza Chitrowa
- Uljanowskie Muzeum Lotnictwa Cywilnego
- Pomnik Karola Marksa
- Park Przyjaźni Narodów
- Luterański Kościół Najświętszej Marii Panny, wybudowany w 1847 roku
- Muzeum Lotnictwa Cywilnego w Uljanowsku, gdzie przechowywany jest jeden z nielicznych egzemplarzy Tupolewa Tu-144
Demografia
edytujUljanowsk jest średnim pod względem liczby ludności miastem w Rosji. Gęstość zaludnienia w mieście wynosi około 983 os./km². Łączna liczba mieszkańców Uljanowska w 2009 r. wynosiła 603 782[13] (spadek z około 636 tys. w 2002 roku), natomiast według wstępnych wyników rosyjskiego spisu powszechnego z 2010 roku liczba ta wynosi obecnie 613,800[4]. Według szacunków liczba mieszkańców będzie wciąż spadać ze względu na niski poziom przyrostu naturalnego w całej Rosji. Po ogłoszeniu wyników spisu powszechnego eksperci podkreślają, że choć spadek ludności cały czas postępuje, to znacząco wyhamowano tempo tego spadku oraz zmniejszono ujemny przyrost naturalny[14]. Zarówno Uljanowsk, jak i cały obwód uljanowski słyną w Rosji z intensywnej walki o wzrost poziomu przyrostu naturalnego. Od 2005 roku, zawsze 12 września, organizowany jest tam Dzień Jedności Rodziny (zwany też popularnie Dniem Poczęcia[potrzebny przypis]). Dla zainteresowanych par jest to dzień wolny od pracy. Jeśli w 9 miesięcy później, 12 czerwca (rosyjskie święto państwowe Dzień Rosji), urodzi się dziecko, to otrzymują one różnego rodzaju nagrody i świadczenia[potrzebny przypis]. Akcja znana jako „Urodź patriotę na Dzień Rosji” z roku na rok zyskuje na popularności. Statystyki pokazują także, że zwiększyła się także liczba porodów w Dzień Rosji[15]. W roku 2008 wskaźnik urodzeń w mieście wzrósł o 8,5%[16].
Współczynnik urodzeń:
- Liczba urodzin (2008): 6,774
- Liczba zgonów (2008): 8,054[16]
Rozwój demograficzny:
|
Struktura etniczna:
Klimat
edytujUljanowsk znajduje się w strefie klimatu umiarkowanego chłodnego – kontynentalnego, z mroźnymi zimami, ale z umiarkowaną ilością opadów śniegu i bardzo ciepłymi latami. Średnia temperatura roczna wynosi około 5 °C. Uljanowsk znajduje się w strefie czasu moskiewskiego (UTC +3).
Miesiąc | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Cze | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru | Roczna |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rekordy maksymalnej temperatury [°C] | 6 | 5 | 17 | 30 | 36 | 38 | 39 | 39 | 33 | 26 | 15 | 6 | 39 |
Średnie temperatury w dzień [°C] | -8 | -7 | 0 | 11 | 21 | 24 | 25 | 23 | 17 | 8 | 0 | -5 | 10 |
Średnie temperatury w nocy [°C] | -15 | -16 | -9 | 1 | 7 | 12 | 14 | 12 | 7 | 0 | -6 | -12 | 0 |
Rekordy minimalnej temperatury [°C] | 4 | 4 | -4 | -12 | -7 | -3 | 4 | -1 | -5 | -16 | -7 | 1 | 4 |
Opady [mm] | 29 | 21 | 19 | 29 | 36 | 66 | 87 | 47 | 53 | 41 | 29 | 27 | 484 |
Źródło: pogoda.ru.net[17] 2010-09-18 |
Gospodarka
edytujUljanowsk to ważny ośrodek przemysłowy, podstawą gospodarki miasta jest m.in.: budowa maszyn[5][18], produkcja energii elektrycznej, przemysł motoryzacyjny, handel detaliczny i budownictwo, obecnie szybko rozwija się sektor bankowy, usługowy, turystyka, oraz przemysł spożywczy.
- W Uljanowsku swoje siedziby i fabryki produkcyjne mają m.in. przedsiębiorstwa:
- UAZ[5] – przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji samochodów,
- Aviastar-SP – spółka zajmująca się produkcją samolotów,
- Uljanowski Zakład Mechaniczny[5] – zajmujące się produkcją pojazdów wojskowych,
- SABMiller Rus – jedno z największych przedsiębiorstw piwowarskich działających na rynku rosyjskim.
Transport
edytujLokalny transport zbiorowy w mieście opiera się głównie na 17 liniach tramwajowych, liniach trolejbusowych, 50 miejskich liniach autobusowych i liniach prywatnych przewoźników.
W mieście znajduje się jeden z najdłuższych mostów w Europie, mający długość 5,8 km. Most został otwarty w listopadzie 2009 roku przez Dmitrija Miedwiediewa, dziennie przez most przejeżdża około 40 tys. pojazdów[19].
W mieście działa linia lotnicza Volga-Dnepr. W mieście znajdują się dwa lotniska mające bezpośrednie połączenia z większością rosyjskich miast, w tym z Moskwą:
Oświata i nauka
edytujW mieście działa kilka uczelni:
Kultura i sport
edytujW Uljanowsku znajduje się m.in. Teatr Dramatyczny im. Gonaczarowa, Teatr Młodzieżowy, Teatr Lalek, Uljanowska Orkiestra Symfoniczna i Uljanowska Orkiestra Instrumentów Ludowych. Mieszczą się tu także muzea (siedem, m.in. Lenina), biblioteki publiczne (44, m.in. im. Karamzina i Gonczarowa), 13 krytych pływalni oraz 6 stadionów.
Swą siedzibę ma tutaj klub piłkarski Wołga Uljanowsk.
Wydawanych jest tu ponad 20 gazet i czasopism, w tym także należących do mniejszości etnicznych: tatarskiej czy czuwaskiej.
Galeria
edytuj-
Luterański Kościół Najświętszej Marii Panny
-
Widok na Wołgę
-
Monument Zwycięstwa
-
Meczet w Uljanowsku
-
Cerkiew Wszystkich Świętych
-
Dom-Muzeum Lenina
-
Akademia Ujlanowska
-
Sobór Katedralny Wniebowstąpienia Pańskiego
Ludzie związani z miastem
edytujMiasta partnerskie
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Панчин Сергей Сергеевич [online] [dostęp 2021-04-18] (ros.).
- ↑ a b c d russiatrek.org: Ulyanovsk city, Russia (Ulianovsk). [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
- ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2020 года [online] [dostęp 2021-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-22] (ros.).
- ↑ a b Rosyjski Urząd Statystyczny Rosstat: Wstępne wyniki Rosyjskiego Narodowego Spisu Powszechnego 2010. [dostęp 2011-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-03)]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h i j Welcome to Ulyanovsk. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
- ↑ a b c d Wołkogonow D., Lenin. Prorok Raju, Apostoł Piekła, Warszawa 2006, s. 37.
- ↑ Mawdsley E., Wojna domowa w Rosji: 1917–1920, Warszawa 2010, s. 83.
- ↑ Simbirskaja opieracija 1918, [w:] Grażdanskaja wojna i wojennaja intierwiencija w SSSR. Encikłopiedija, Sowietskaja Encikłopiedija, Moskwa 1987.
- ↑ welcometoulyanovsk.com: Welcome to Ulyanovsk. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
- ↑ Internovosti.ru: Ульяновск снова станет Симбирском. [dostęp 2011-06-15]. (ros.).
- ↑ Ulgrad.ru: Ульяновск могут переименовать без референдума. [dostęp 2011-06-15]. (ros.).
- ↑ Bazylow L., Historia Nowożytnej Kultury Rosyjskiej, Warszawa 1986, s. 334.
- ↑ gks.ru: Численность населения Российской Федерации по городам, посёлкам городского типа и районам на 1 января 2009 г.- Города с численностью постоянного населения от 500 тыс. до 1 млн. человек. [dostęp 2010-09-18]. (ros.).
- ↑ Ośrodek Studiów Wschodnich: Wstępne wyniki rosyjskiego spisu powszechnego. [dostęp 2011-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-04)]. (pol.).
- ↑ Money.pl: Rosja: 12 września Dniem Poczęcia w obwodzie uljanowskim. [dostęp 2011-06-15]. (pol.).
- ↑ a b Regnum.ru: W Uljanowsku wskaźniki urodzeń w 2008 r. wzrosły o 8,5%. [dostęp 2011-06-15]. (ros.).
- ↑ Архив погоды в Ульяновске. pogoda.ru.net. [dostęp 2010-09-18]. (ros.).
- ↑ Welcome to Ulyanovsk. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
- ↑ RIA Novosti Source: Новый мост открылся в Ульяновске в тестовом режиме. [dostęp 2010-09-18]. (ros.).
- ↑ Russia Travel: Ulyanovsk photographs. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Symbirsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 740 .