Leopold Leszkiewicz
Leopold Teodor Leszkiewicz (ur. 8 października 1895 w Nawsiu Brzosteckim, zm. 21 grudnia 1965[1]) – polski kupiec i działacz niepodległościowy, kapral Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, inwalida wojenny.
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Leopold Teodor Leszkiewicz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 października 1895 |
| Data śmierci |
21 grudnia 1965 |
| Zawód, zajęcie |
kupiec |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 8 października 1895 r. we wsi Nawsie Brzosteckie, w ówczesnym powiecie jasielskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Anieli z Koniecznych[2]. Ukończył trzy klasy w gimnazjum w Dębicy[3]. Od marca do sierpnia 1914 w Brzostku był członkiem Związku Strzeleckiego[4][5].
4 sierpnia 1914 r. został wcielony do 9 kompanii dowodzonej przez porucznika Alojzego Wira-Konasa. Po reorganizacji przydzielono go do 3 kompanii V batalionu 1 Pułku Legionów, a od 3 lutego 1915 r. służył w 2 kompanii VI batalionu[4][5]. W 1916 r. otrzymał stopień kaprala[5].
Brał udział w wyprawie kieleckiej, walczył: pod Nowym Korczynem i Opatowcem, pod Laskami, pod Brzechowem, nad Nidą, pod Żernikami, Ożarowem, Tarłowem, nad Wyżnianką, pod Urzędowem, Jastkowem, Kamionką, Wysokiem Litweskiem, nad Stochodem, nad Styrem pod Hruszewem, pod Gródkiem i Sobieszczynami, Wólką Galuzyjską, Jabłonką, Kuklami, pod Kamieniuchą na Wołyniu, na „Reducie Piłsudskiego”, pod Kostiuchnówką, pod Wołczeskiem oraz Sitowiczami[5].
Po kryzysie przysięgowym został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii i przydzielony do 8. kompanii c. i k. Pułku Piechoty Nr 56, a następnie w batalionie szturmowym 12 Dywizji Piechoty. W bitwie pod Conegliano, w maju 1918 r., stracił prawą rękę i uszkodził lewą dłoń, przez co został zwolniony ze służby wojskowej jako 100-proc. inwalida. W 1922 r. został odznaczony Orderem Virtuti Militari[5]. Po wojnie prowadził hurtownię tytoniową w Brzostku, co jednak przynosiło mu zbyt niskie dochody (150–200 zł miesięcznie), by mógł wyżywić rodzinę[3][5]. W 1937 r. przydzielono mu hurtownię w Mielcu[5].
Zmarł 21 grudnia 1965 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym w Mielcu[6].
Był żonaty, miał dwie córki: Annę Jadwigę (ur. 30 maja 1930) i Krystynę (ur. 28 października 1932)[3].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7252 – 17 maja 1922 r.[7][2]
- Krzyż Niepodległości – 17 września 1932 r. „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 29 września 1938 r.[6]
- Odznaka „Za wierną służbę” nr 1174 – 6 sierpnia 1916 r.[2]
- Brązowa Odznaka Honorowa Związku Inwalidów Wojennych – 1 października 1961 r.[6]
- Srebrny Medal Waleczności – 9 marca 1917 r.[6]
Przypisy edytuj
- ↑ Stanaszek 2008 ↓, s. 65–66.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ a b c d e f g Stanaszek 2008 ↓, s. 65.
- ↑ a b c d Stanaszek 2008 ↓, s. 66.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 6.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.
Bibliografia edytuj
- Leszkiewicz Leopold Teodor. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.72-6600 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-13].
- Leszkiewicz Leopold Teodor. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.104-10813 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-13].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Bogdan Stanaszek: Z dziejów Brzostku. Wydarzenia i ludzie. Brzostek: Towarzystwo Miłośników Ziemi Brzosteckiej, 2008. ISBN 978-83-925845-0-6.
Linki zewnętrzne edytuj
- Żołnierze Niepodległości: Leszkiewicz Leopold. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-02-13].