Lichenodiplis misecznicowy
Lichenodiplis misecznicowy (Lichenodiplis lecanorae (Vouaux) Dyko & D. Hawksw.) – gatunek workowców[1]. Grzyb naporostowy[2].
 Zarodniki | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
lichenodiplis misecznicowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Lichenodiplis lecanorae (Vouaux) Dyko & D. Hawksw. Lichenologist 11(1): 52 (1979) | |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Incertae sedis, Incertae sedis, Incertae sedis, Incertae sedis, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1911 r. Léon Vouaux, nadając mu nazwę Diplodina lecanorae. Obecną nazwę nadali mu Barbara J. Dyko i David Leslie Hawksworth w 1979 r.[1]
Ma 9 synonimów. Niektóre z nich:
- Ascochytula lecanorae (Vouaux) Keiss l1924
- Microdiplodia lecanorae Vouaux 1914[3].
Nazwa polska według Wiesława Fałtynowicza[2].
Morfologia
edytujPyknidia początkowo zanurzone w owocnikach lub plechach żywiciela, w trakcie dojrzewania wynurzające się. Występują pojedynczo, są ciemnobrązowe, półkuliste, o średnicy 50–120 µm, otwierają się nieregularnie. Ściana pyknidiów brązowa, o grubości 5–6 µm. Konidioforów brak. Komórki konidiotwórcze szkliste lub bladobrązowe, o kształcie od butelkowatego do cylindrycznego, o wymiarach 5,5–12 × 2–3 µm, z kilkoma annelidami. Konidia bladobrązowe z jedną septą, gładkie, wydłużone elipsoidalne, o wąsko ściętej podstawie, 4–7,5 × 2–3 µm[4].
Występowanie
edytujSzeroko rozpowszechniony w Europie i Ameryce Północnej, podano jego występowanie taże w Azji, Afryce[5] i Ameryce Południowej. Prawdopodobnie występuje na całym świecie[4]. W Polsce jest dość częsty. Występuje na apotecjach porostów z rodzaju Lecanora (misecznica): misecznica wierzbowa (L. saligna), misecznica ciemna (L. umbrina), misecznica jaśniejsza (L. chlarotera), misecznica Hagena (L. hagenii)[6]. W Polsce notowany na misecznicy wierzbowej i ciemnej[2].
Grzyb pasożytniczy, związany głównie z porostami z rodzajów Lecanora i Caloplaca (jaskrawiec). Okazy podawane na innych żywicielach prawdopodobnie należą do innych gatunków Lichenodipilis[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-06-25] (ang.).
- ↑ a b c Wiesław Fałtynowicz, Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski, Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003, s. 178, ISBN 83-89648-06-7.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-06-25] (ang.).
- ↑ a b c Lichenodiplis lecanorae (Vouaux) Dyko & D. Hawksw. [online], Consortium of Lichen Herbaria [dostęp 2023-06-25] (ang.).
- ↑ Występowanie Lichenodiplis lecanorae na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-06-25] (ang.).
- ↑ Zofia Aleksandrowicz, Mariola Marszałek, Grzegorz Rzepa, Rola kory wietrzeniowej w ewolucji powierzchni karpackich skałek piaskowcowych, „Chrońmy przyrodę ojczystą”, 68 (3), 2012, s. 163–174 [dostęp 2023-06-25] (ang.).