Wikipedia

Lidia Latanowicz

polska fizyczka

Lidia Latanowicz (ur. 8 listopada 1944 w Bubel-Łukowiska) – polski fizyk, profesor nauk chemicznych, pracownik Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Lidia Latanowicz
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1944
Bubel-Łukowiska

Profesor nauk chemicznych
Specjalność: radiospektroskopia
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1976 – fizyka
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Habilitacja

1988 – fizyka
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Profesura

2008

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Okres zatrudn.

1967–1993

Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze

Okres zatrudn.

1994–2001

Uczelnia

Uniwersytet Zielonogórski

Okres zatrudn.

od 2001

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej

Życiorys edytuj

Córka Andrzeja Mielniczuk i Anny z domu Chilkiewicz[1]. W latach 1958–1962 uczęszczała do VII Liceum Ogólnokształcącego im. Dąbrówki w Poznaniu[2].

W 1962 rozpoczęła studia na kierunku fizyka na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 1967 obroniła pracę magisterską zatytułowaną Pomiar czasu relaksacji podłużnej T1 roztworów etanolu w czterochlorku węgla i chloroformie.

Od 1967 roku związała się z macierzystym Wydziałem Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w latach 1967–1970 była asystentem w Katedrze Fizyki Doświadczalnej. Następnie podjęła naukę na Studium Doktoranckim (1970–1974) i od 1974 aż do 1994 pracowała w Zakładzie Radiospektroskopii na Wydziale Fizyki tejże uczelni. Początkowo jako starszy asystent (1974–1976), potem adiunkt (1976–1990) i docent (1990–1993). W 1976 obroniła rozprawę doktorską z zakresu nauk fizycznych (Badania niewodnych roztworów elektrolitów metodą jądrowego rezonansu paramagnetycznego. Roztwory soli diamagnetycznych w metanolu) na Wydziale Matematyki i Fizyki UAM. Stopień doktora habilitowanego nauk fizycznych uzyskała w 1988 w oparciu o rozprawę zatytułowaną Procesy magnetycznej relaksacji jądrowej w obecności fluktuacji części radialnej oddziaływania dipolowego na tej samej uczelni.

W 1994 związała się z Zieloną Górą, gdzie od 1994 do 2001 pracowała w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej Instytutu Fizyki, Wydziału Matematyki, Fizyki i Techniki Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze[a], a następnie w latach 2001–2007 była zatrudniona kolejno w Zakładzie Biofizyki, Zakładzie Biochemii i Biologii Komórki oraz Zakładzie Biotechnologii Instytutu Biotechnologii i Ochrony Środowiska, Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Od 2007 roku jest zatrudniona w Pracowni Biofizyki Katedry Biotechnologii Wydziału Nauk Biologicznych Uniwersytetu Zielonogórskiego.

15 grudnia 2008 odebrała nominację na profesora nauk chemicznych z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego[3].

Działalność naukowa edytuj

Tematyka którą się zajmowała obejmuje takie zagadnienia jak:

  • badania dynamiki molekularnej w fazie skondensowanej metodą magnetycznej relaksacji jądrowej, zarówno od strony teoretycznej[4], jak i doświadczalnej[5],
  • analizę wpływu kształtu molekuł oraz nierównoważności barier potencjału na czasy relaksacji,
  • zastosowanie magnetycznej relaksacji jądrowej do badania ciał stałych, przede wszystkim układów molekularnych w których występuje transfer protonu w wiązaniu wodorowym[6] albo ruchy stochastyczne grup molekularnych (CH
    3    , NH
    3    , CH
    4    , NH
    4    )[7][8], a także makromolekuł w roztworach[9]. Opisuje je przy pomocy zależności temperaturowych wg prawa Arrheniusa oraz Schrödingera[10][11][12] w szerokim zakresie temperatur[13],
  • badanie własności fizykochemicznych materiałów biologicznych, takich jak olejowe nasiona rzeżuchy i różne rodzaje mięsa podgrzewanego w mikrofali[14].

Odbyła kilka zagranicznych staży naukowe[15]:

Życie prywatne edytuj

Ma troje dzieci: dwóch synów Wojciecha Szymona i Jacka Piotra oraz córkę Małgorzatę Joannę[1].

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

  • W 2004 otrzymała zespołową nagrodę II-go stopnia JM Rektora Uniwersytetu Zielonogórskiego za osiągnięcia naukowe uzyskane w 2003[16].
  • W 2005[17], 2006[18], 2008[19], 2010[20] i w 2012[21] otrzymała nagrodę indywidualną II-go stopnia JM Rektora Uniwersytetu Zielonogórskiego za osiągnięcia naukowe uzyskane odpowiednio w roku 2004, 2005, 2007, 2009 i 2011.
  • W 2009 otrzymała nagrodę JM Rekora UZ za uzyskanie tytułu naukowego profesora w roku 2008[22].
  • W 2017 odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej[23].

Wybrane publikacje edytuj

  • L. Latanowicz: Badanie niewodnych roztworów elektrolitów metodą jądrowego rezonansu paramagnetycznego. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 1976, s. 48, seria: Chemia / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, nr 22.
  • L. Latanowicz: Procesy magnetycznej relaksacji jądrowej w obecności fluktuacji części radialnej oddziaływania dipolowego. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 1988, seria: Seria Fizyka / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 0554-825X; nr 59.
  • L. Latanowicz, H. H. Limbach, Ch. Hoelger: Magnetyczna relaksacja jądrowa w układach z wiązaniem wodorowym, w zbiorze Zjawiska Relaksacji Molekularnej pod red. J. P. Hawranka i L.Sobczyka. Wrocław: Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, 1999, s. 95–117, seria: Acta Universitatis Wratislaviensis No 2123.
  • L. Latanowicz, J. N. Latosińska: Promieniowanie ultrafioletowe a środowisko. Zielona Góra: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Tadeusza Kotarbińskiego, 2000, s. 115. ISBN 83-7268-035-3.
  • L. Latanowicz. NMR relaxation study of methyl groups in solids from low to high temperatures. „Concepts in Magnetic Resonance Part A”. 27A, s. 38–53, 2005. 
  • L. Latanowicz, J. N. Latosińska: Promieniowanie UV a środowisko. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 242. ISBN 978-83-01-16787-5.
  • L. Latanowicz. Concept of correlation time, autocorrelation functions, and spectral densities of the tunneling jumps through the potential barrier. „Concepts in Magnetic Resonance Part A”. 40A, s. 66–79, 2012. 
  • L. Latanowicz. Spin-lattice NMR relaxation and second moment of NMR line in solids containing CH3 groups. „Concepts in Magnetic Resonance Part A”. 44A, s. 214–225, 2015. 

Uwagi edytuj

  1. ↑ Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. T. Kotarbińskiego istniała do 2001 roku, kiedy to połączyła się z Politechniką Zielonogórską i powstał Uniwersytet Zielonogórski.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Lidia Latanowicz. Prabook. [dostęp 2018-02-19].
  2. ↑ Biognam na stronie UZ ↓.
  3. ↑ Prezydent RP wręczył nominacje profesorskie. prezydent.pl, 2008. [dostęp 2018-02-21].
  4. ↑ Lidia Latanowicz, Spin-lattice NMR relaxation and second moment of NMR line in solids containing CH3 groups, „Concepts in Magnetic Resonance Part A”, 44 (4), 2015, s. 214–225, DOI: 10.1002/cmr.a.21356 (ang.).
  5. ↑ Uwe Langer i inni, 15N and 2H NMR relaxation and kinetics of stepwise double proton and deuteron transfer in polycrystalline tetraaza[14]annulene, „Physical Chemistry Chemical Physics”, 3 (8), 2001, s. 1446–1458, DOI: 10.1039/b007564g (ang.).
  6. ↑ L. Latanowicz, E.C. Reynhardt, J. Boguszyńska, Complex dynamics of proton and deuteron transfer in double hydrogen bond of benzoic acid isotopes, „Journal of Molecular Structure: THEOCHEM”, 710 (1-3), 2004, s. 111–117, DOI: 10.1016/j.theochem.2004.08.035 (ang.).
  7. ↑ K. Hołderna-Natkaniec i inni, Complex dynamics of 1.3.5-trimethylbenzene-2.4.6-D3 studied by proton spin–lattice NMR relaxation and second moment of NMR line, „Journal of Physics and Chemistry of Solids”, 77, 2015, s. 109–116, DOI: 10.1016/j.jpcs.2014.10.009 (ang.).
  8. ↑ L. Latanowicz, Proton Spin−Lattice Relaxation of Tunneling Methyl Groups: Calculation of the Time Dependent Correlation Functions, „The Journal of Physical Chemistry A”, 108 (51), 2004, s. 11172–11182, DOI: 10.1021/jp047668a (ang.).
  9. ↑ L. Latanowicz, Z. Gdaniec, Nuclear spin–lattice relaxation and complex motion of macromolecules in solution, „Molecular Physics”, 109 (6), 2011, s. 853–861, DOI: 10.1080/00268976.2011.556578 (ang.).
  10. ↑ L. Latanowicz, E.C. Reynhardt, Comment on ‘The correspondence between quantum and classical mechanics: An experimental demonstration of the smooth transition between the two regimes’ [Chem. Phys. Lett. 402 (2005) 519], „Chemical Physics Letters”, 433 (4-6), 2007, s. 444–449, DOI: 10.1016/j.cplett.2006.11.082 (ang.).
  11. ↑ Lidia Latanowicz, Concept of correlation time, autocorrelation functions, and spectral densities of the tunneling jumps through the potential barrier, „Concepts in Magnetic Resonance Part A”, 40A (2), 2012, s. 66–79, DOI: 10.1002/cmr.a.21224 (ang.).
  12. ↑ L. Latanowicz, P. Filipek, Tunneling molecular dynamics in the light of the corpuscular-wave dualism theory, „The Journal of Physical Chemistry. A”, 111 (32), 2007, s. 7695–7702, DOI: 10.1021/jp0718707, PMID: 17629253 (ang.).
  13. ↑ E.R Andrew, L Latanowicz, Solid-state proton transfer dynamics and the proton NMR second moment and proton relaxation rates, „Journal of Magnetic Resonance”, 68 (2), 1986, s. 232–239, DOI: 10.1016/0022-2364(86)90240-4 (ang.).
  14. ↑ Rachocki A., Latanowicz L., Tritt-Goc J., Dynamic processes and chemical composition of Lepidium sativum seeds determined by means of field-cycling NMR relaxometry and NMR spectroscopy, „Analytical and Bioanalytical Chemistry”, 404, 2012, s. 3155–3164, DOI: 10.1007/s00216-012-6409-5 (ang.).
  15. ↑ Lidia Latanowicz: Scientific and academic summary. UAM.
  16. ↑ Odznaczenia i nagrody. „Uniwersytet Zielonogórski – Miesięcznik Społeczności Akademickiej”. 8(126), s. 6–7, 2004. ISSN 1644-7867. 
  17. ↑ Odznaczenia i nagrody. „Uniwersytet Zielonogórski – Miesięcznik Społeczności Akademickiej”. 7(145), s. 8–9, 2005. ISSN 1644-7867. 
  18. ↑ Odznaczenia i nagrody. „Uniwersytet Zielonogórski – Miesięcznik Społeczności Akademickiej”. 8(136), s. 8, 2006. ISSN 1644-7867. 
  19. ↑ Odznaczenia i nagrody. „Uniwersytet Zielonogórski – Miesięcznik Społeczności Akademickiej”. 7(163), s. 8, 2008. ISSN 1644-7867. 
  20. ↑ Odznaczenia i nagrody. „Uniwersytet Zielonogórski – Miesięcznik Społeczności Akademickiej”. 8(164), s. 8, 2009. ISSN 1644-7867. 
  21. ↑ Odznaczenia i nagrody. „Uniwersytet Zielonogórski – Miesięcznik Społeczności Akademickiej”. 8(200), s. 26, 2012. ISSN 1644-7867. 
  22. ↑ Odznaczenia i nagrody. „Uniwersytet Zielonogórski – Miesięcznik Społeczności Akademickiej”. 7(172), s. 8, 2009. ISSN 1644-7867. 
  23. ↑ Aleksandra Pietruszewska: Wojewoda odznaczył pracowników Uniwersytetu Zielonogórskiego. 2017-12-21. [dostęp 2018-02-21].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lidia_Latanowicz&oldid=66251636”