Lotar

król zachodniofrankijski w latach 954-986

Lotar określany jako Lotar III, lub Lotar IV (ur. w 941[1], zm. 2 marca 986[1]) – król zachodniofrankijski w latach 954-986, syn Ludwika IV Zamorskiego, z dynastii Karolingów francuskich.

Lotar
Ilustracja
XII-wieczne popiersie Lotara, muzeum w Reims
Król Franków Zachodnich
Okres

od 954
do 986

Poprzednik

Ludwik IV Zamorski

Następca

Ludwik V Gnuśny

Dane biograficzne
Dynastia

Karolingowie

Data urodzenia

941

Data śmierci

2 marca 986

Ojciec

Ludwik IV Zamorski

Matka

Gerberga Saska

Żona

Emma

Dzieci

Ludwik V Gnuśny
Arnulf

Za panowania Lotara ustały groźne najazdy Węgrów na zachodnie i południowe prowincje królestwa zachodniofrankijskiego. Główną tego przyczyną była wielka klęska jaką ponieśli Węgrzy w 955 roku w bitwie na Lechowym Polu z rąk cesarza rzymskiego Ottona I. Węgrzy zrezygnowali wówczas ze swych wypraw łupieżczych, przeszli na osiadły tryb życia i przyjęli wiarę chrześcijańską.

Południowej Francji przestali zagrażać Saraceni po klęskach, jakie zadał im w 973 roku książę Awinionu, Wilhelm.

W 966 roku poślubił Emmę, córkę Lotara II z Arles, króla Italii, z którą miał synów Ludwika i Eudesa (lub Ottona)[1]. Miał również nieślubnego syna Arnulfa, który został arcybiskupem Reims[2].

Po Lotarze królem zachodniofrankijskim został jego syn Ludwik V Gnuśny

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 10.
  2. Genealogia Karolingów na stronie "Medieval Lands" (j. ang.)