Lotar
Lotar określany jako Lotar III, lub Lotar IV (ur. w 941[1], zm. 2 marca 986[1]) – król zachodniofrankijski w latach 954-986, syn Ludwika IV Zamorskiego, z dynastii Karolingów francuskich.
| ||
 XII-wieczne popiersie Lotara, muzeum w Reims | ||
| Król Franków Zachodnich | ||
| Okres | od 954 do 986 | |
| Poprzednik | Ludwik IV Zamorski | |
| Następca | Ludwik V Gnuśny | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Karolingowie | |
| Data urodzenia | 941 | |
| Data śmierci | 2 marca 986 | |
| Ojciec | Ludwik IV Zamorski | |
| Matka | Gerberga Saska | |
| Żona | Emma | |
| Dzieci | Ludwik V Gnuśny Arnulf | |
Za panowania Lotara ustały groźne najazdy Węgrów na zachodnie i południowe prowincje królestwa zachodniofrankijskiego. Główną tego przyczyną była wielka klęska jaką ponieśli Węgrzy w 955 roku w bitwie na Lechowym Polu z rąk cesarza niemieckiego Ottona I. Węgrzy zrezygnowali wówczas ze swych wypraw łupieżczych, przeszli na osiadły tryb życia i przyjęli wiarę chrześcijańską.
Południowej Francji przestali zagrażać Saraceni po klęskach, jakie zadał im w 973 roku książę Awinionu, Wilhelm.
W 966 roku poślubił Emmę, córkę Lotara II z Arles, króla Italii, z którą miał synów Ludwika i Eudesa (lub Ottona)[1]. Miał również nieślubnego syna Arnulfa, który został arcybiskupem Reims[2].
Po Lotarze królem zachodniofrankijskim został jego syn Ludwik V Gnuśny