Ludwig Faddiejew

rosyjski fizyk teoretyk

Ludwig Dmitrijewicz Faddiejew (ros. Людвиг Дмитриевич Фаддеев, ur. 23 marca 1934 w Leningradzie, zm. 26 lutego 2017 w Petersburgu) – radziecki i rosyjski fizyk i matematyk.

Ludwig Faddiejew
ilustracja
Państwo działania

ZSRR/Rosja

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1934
Leningrad

Data i miejsce śmierci

26 lutego 2017
Petersburg

profesor
Specjalność: fizyka matematyczna
Alma Mater

Uniwersytet Leningradzki

Odznaczenia
Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej w dziedzinie nauki i techniki Nagroda Państwowa ZSRR
Order Honoru Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów Order Przyjaźni

Życiorys edytuj

Urodził się jako syn Dmitrija Faddiejewa (członka korespondenta Akademii Nauk ZSRR) i Wiery z d. Zamiatinej. Po ukończeniu męskiej szkoły średniej studiował na Wydziale Fizycznym Uniwersytetu Leningradzkiego, który ukończył w 1956, następnie pracował na tym uniwersytecie. W 1959 obronił pracę kandydacką, w 1963 został doktorem nauk fizyczno-matematycznych, a w 1967 profesorem Uniwersytetu Leningradzkiego[1]. Od grudnia 1976 był członkiem rzeczywistym Akademii Nauk ZSRR, od 1987 do 1990 jako pierwszy z radzieckich i rosyjskich matematyków pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowej Unii Matematycznej.

Zajmował się zagadnieniami fizyki matematycznej, zdefiniował jej podstawy. Wykorzystywał narzędzia matematyczne do rozwiązywania problemów fizycznych. W szczególności był w stanie rozwiązać kwantowy problem rozproszenia trzech cząstek. Ten sukces umożliwił stworzenie teorii systemów niskocząsteczkowych. Jego prace o kwantowej teorii pól kalibracyjnych stały się podstawą modelu standardowego w teorii cząstek elementarnych. Znalazł rozwiązanie problemów odwrotnych dla przypadków wielu zmiennych. Opracowana przez Faddiejewa teoria kwantowych łańcuchów spinowych doprowadziła do odkrycia nowych struktur matematycznych - grup kwantowych. Był autorem 200 prac naukowych i 5 monografii[2].

W 1986 został honorowym członkiem Polskiej Akademii Nauk. Był też członkiem zagranicznym Akademii Nauk i Literatury (Finlandia, 1988), członkiem zagranicznym Narodowej Akademii Nauk USA (1990), członkiem Amerykańskiej Akademii Nauk w Bostonie (1979), członkiem zagranicznym Szwedzkiej Akademii Królewskiej (1989), doktorem honoris causa uniwersytetów w Buenos Aires i La Plata (Argentyna, 1988), akademikiem Akademii Finlandii (1992), członkiem zagranicznym Akademii Nauk Brazylii (2004) i członkiem zagranicznym Royal Society (Wielka Brytania, 2010). W 1978 wygłosił wykład sekcyjny, a w 2002 wykład plenarny na Międzynarodowym Kongresie Matematyków[3].

Odznaczenia i nagrody edytuj

I inne.

Przypisy edytuj