Ludwika Wilhelmina Wittelsbach

	Ludwika Wilhelmina Wittelsbach
	Ludwika Wilhelmina Wittelsbach
	Księżna Bawarii
Jako żona	Maksymiliana Bawarskiego
	Dane biograficzne
Dynastia	Wittelsbachowie
Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1808 ; Monachium
Data i miejsce śmierci	25 stycznia 1892 ; w Monachium
Ojciec	Maksymilian I Józef Wittelsbach
Matka	Karolina Fryderyka Badeńska
Mąż	Maksymilian Bawarski
Dzieci	Ludwik Wilhelm,; Wilhelm Karol,; Helena Karolina,; Elżbieta Amelia,; Karol Teodor,; Maria,; Matylda Ludwika,; Maksymilian,; Zofia Charlotta,; Maksymilian Emanuel
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwika Wilhelmina Wittelsbach (ur. 30 sierpnia 1808 w Monachium, zm. 25 stycznia 1892 tamże) – księżniczka i księżna bawarska.

ŻyciorysEdytuj

Była córką króla Bawarii – Maksymiliana I Józefa i księżniczki Karoliny Fryderyki, oraz przyrodnią siostrą króla Bawarii – Ludwika I i cesarzowej Austrii – Karoliny. Była także siostrą królowej Prus – Elżbiety, królowej Saksonii – Amelii, królowej Saksonii – Marii i arcyksiężnej austriackiej Zofii.

Ludwika w młodości była bardzo piękna, podobno znacznie piękniejsza od swoich wszystkich córek, łącznie ze znaną z nadzwyczajnej urody cesarzowej Elżbiety^{[potrzebny przypis]}. W młodości była nieszczęśliwie zakochana w przyszłym królu Portugalii, małżeństwo nie doszło do skutku z przyczyn politycznych. 9 września 1828 Ludwika poślubiła Maksymiliana Bawarskiego, z młodszej linii Wittelsbachów.

Ludwika z dziećmi

Ludwika Wilhelmina, ok. 1890

Księżna BawariiEdytuj

Mąż Ludwiki był bardzo rozrywkowy, dlatego to ona przyjmowała na siebie wszystkie obowiązki. Już na samym początku Maksymilian oświadczył jej, że jej nie kocha i żeni się tylko ze względu na dziadka. Później zdradzał żonę i miał dwie nieślubne córki. Ludwika jako jedyna z córek króla Bawarii wyszła za mąż bardzo skromnie – małżonkowie żyli prawie jak zwykli mieszczanie. Ludwika kochała wieś i przyrodę, nie dbała o strój i odpowiednie towarzystwo. Księżna nie pełniła żadnej funkcji reprezentacyjnej, zajmowała się wychowywaniem swoich dzieci, co wówczas było niecodzienne wśród arystokracji. Nie była żarliwą katoliczką. Zbierała zegarki, interesowała się geografią, polityka nie zajmowała ważnego miejsca w jej życiu. Kiedy jej córka Elżbieta została żoną Franciszka Józefa, Ludwika obawiała się dworu wiedeńskiego, ale kochała swoją starszą siostrę arcyksiężniczkę Zofię – miała do niej pokorny i poddańczy stosunek.