Królestwo Obojga Sycylii
Królestwo Obojga Sycylii – państwo istniejące w latach 1816–1860 na terenie Sycylii i południowej części Półwyspu Apenińskiego.
| |||||
1816–1861 | |||||
| |||||
Hymn: "Inno al Re" (Hymn dla Króla) | |||||
![]() | |||||
Język urzędowy | sycylijski, neapolitański | ||||
Stolica | Neapol | ||||
Ustrój polityczny | monarchia | ||||
Głowa państwa | król Obojga Sycylii Franciszek II | ||||
Powierzchnia • całkowita |
111 900 km² | ||||
Liczba ludności (1860) • całkowita • gęstość zaludnienia |
b.d.. na świecie 8 703 000 77,8 osób/km² | ||||
Data powstania | 12 grudnia 1816 | ||||
Zjednoczenie Włoch | 12 lutego 1861 |
Państwo powstało z przekształcenia się Królestwa Neapolu po kongresie wiedeńskim. Koronę sycylijską otrzymał ród Burbonów, z którego później oddzieliła się cała gałąź – Burbonowie Sycylijscy. Niecodzienna nazwa państwa ma swój rodowód z XIII wieku – gdy w wyniku tzw. nieszporów sycylijskich doszło do podziału Królestwa Sycylii na część wyspiarską i kontynentalną ze stolicą w Neapolu – zaś władcy obu państw utrzymali i używali tytułu Królów Sycylii.
Kres państwa nadszedł w 1861 roku, kiedy Giuseppe Garibaldi zajął cały obszar królestwa i włączył je do zjednoczonych Włoch.
Królowie Obojga SycyliiEdytuj
- Ferdynand I, 1816-1825
- Franciszek I, 1825-1830
- Ferdynand II, 1830-1859
- Franciszek II, 1859-1860
GospodarkaEdytuj
Najlepiej rozwiniętą gałęzią gospodarki był przemysł. Jednym z najważniejszych kompleksów przemysłowych w królestwie była stocznia Castellammare di Stabia, która zatrudniała 1800 pracowników. Fabryka w Pietrarsie, w której wyrabiano m.in. lokomotywy, trakcję kolejową i armaty, była największym zakładem przemysłowym na Półwyspie Apenińskim. W skład kompleksu wchodziła także szkoła dla maszynistów i inżynierów marynarki wojennej, dzięki czemu królestwo mogło obejść się bez angielskiego personelu w branży kolejarskiej powszechnego w innych regionach włoskich. Dużym sukcesem inżynierii królestwa okazało się zbudowanie i zwodowanie pierwszego na świecie okrętu parowego z napędem śrubowym „Giglio delle Onde”. Podjął służbę 17 maja 1847 r., łącząc stolicę Neapolu z portami Kalabrii, Mesyny, Gallipoli i Tarentu.
W Kalabrii, największą fabryką była odlewnia żeliwa Fonderia Ferdinandea. Żelazo w niej produkowane pozwalało m.in. na samodzielną produkcję broni w pobliskiej fabryce Mongiana zatrudniającej ponad 1600 pracowników. Na Sycylii (niedaleko Katanii i Agrigento) wydobywano siarkę w celu wytworzenia prochu. Sycylijskie kopalnie były w stanie zaspokoić większość światowego zapotrzebowania na siarkę. Produkcja jedwabnych tkanin koncentrowała się w San Leucio (niedaleko Caserty). W regionie Basilicata było także kilka młynów w Potenza i San Chirico Raparo, w których przetwarzano bawełnę, wełnę i jedwab. Przetwarzanie żywności było szeroko rozpowszechnione, szczególnie w pobliżu Neapolu (Torre Annunziata i Gragnano).
Łączna wartość kapitałów, znajdujących się w obiegu, przed najazdem Garibaldiego, wynosiła 443,3 mln lirów w różnych walutach, głównie (424 mln lirów) srebrnych. Odpowiadało to niemal dwóm trzecim całego kapitału Półwyspu Apenińskiego[1].
Podział terytorialny krajuEdytuj
Głowy Królewskiej Rodziny Burbonów SycylijskichEdytuj
Po zajęciu Królestwa Obojga Sycylii wielu władców nadal utrzymywało stosunki dyplomatyczne z wygnanym sycylijskim dworem, byli to np.: cesarz Austrii, królowie Bawarii, Wirtembergii i Hanoweru, królowa Hiszpanii, car Rosji oraz papież. Potomkowie ostatniego króla Obojga Sycylii nadal roszczą sobie prawa do utraconego tronu.
- Franciszek II, 1861-1894
- Alfons, hrabia Caserty, 1894-1934
- Ferdynand Pius, książę Kalabrii, 1934-1960
Po śmierci Ferdynanda Piusa, dwóch członków rodziny uznało się za głowy rodziny i powstały dwie oddzielne linie.
Linia KalabriaEdytuj
- Alfons, książę Kalabrii, infant Hiszpanii, 1960-1964
- Karol, książę Kalabrii, infant Hiszpanii, od 1964
Następcy:
- Pedro, książę Noto (ur. 1968)
- Jaime, książę Capui (ur. 1993), syn Pedro
- Juan Sycylijski (ur. 2003), drugi syn Pedro
- Pablo Sycylijski (ur. 2004), trzeci syn Pedro
- Pedro Sycylijski (ur. 2007), czwarty syn Pedro
- Karol, książę Castro (ur. 1963)
- Antoni Sycylijski (ur. 1929), syn Gabriela Sycylijskiego
- Franciszek Sycylijski (ur. 1960), syn Antoniego
- Antoni Sycylijski (ur. 2003), syn Franciszka
- Gennaro Sycylijski (ur. 1966), syn Antoniego
- Kazimierz Sycylijski (ur. 1938), syn Gabriela
- Ludwik Sycylijski (ur. 1970), syn Kazimierza
- Aleksander Sycylijski (ur. 1974), syn Kazimierza
Linia CastroEdytuj
- Rajner Sycylijski (książę Castro), 1960-1966
- Ferdynand Maria, książę Castro, 1966-2008
- Karol, książę Castro, od 2008
Następcy:
- Antoni Sycylijski (ur. 1929), syn Gabriela Sycylijskiego
- Franciszek Sycylijski (ur. 1960), syn Antoniego
- Antoni Sycylijski (ur. 2003), syn Franciszka
- Gennaro Sycylijski (ur. 1966), syn Antoniego
- Kazimierz Sycylijski (ur. 1938), syn Gabriela
- Ludwik Sycylijski (ur. 1970), syn Kazimierza
- Aleksander Sycylijski (ur. 1974), syn Kazimierza
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Kingdom of the Two Sicilies, Reggia di Caserta Unofficial [dostęp 2020-01-10] (ang.).