Kalabria
Kalabria (wł. Calabria) – region administracyjny w południowych Włoszech o powierzchni 15 079 km² i 2,09 milionach mieszkańców, ze stolicą w Catanzaro. Graniczy z regionem Basilicata, a poprzez Cieśninę Mesyńską z Sycylią. W starożytności Kalabrią (łac. Calabria) nazywano południowo-wschodnią część Półwyspu Apenińskiego, a więc okolice Brundizjum i Tarentu[1].
| region | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba | |||||
| Prezydent | |||||
| Powierzchnia |
15 079 km² | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
133,23 os./km² | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba prowincji |
5 | ||||
| Liczba gmin |
409 | ||||
Położenie na mapie Włoch
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Podział administracyjny Edytuj
W skład Kalabrii wchodzi pięć jednostek: prowincja Cosenza, prowincja Crotone, prowincja Vibo Valentia, prowincja Catanzaro oraz Città metropolitana di Reggio Calabria (do 2016 jako prowincja Reggio Calabria).
Gospodarka Edytuj
Sytuacja gospodarcza Edytuj
Mimo silnego wsparcia rządu włoskiego oraz Unii Europejskiej, Kalabria wciąż jest jednym z najbiedniejszych regionów Włoch. Bezrobocie sięga tu do 18% (a w niektórych prowincjach nawet do 25%), podczas gdy średnia krajowa wynosi ok. 8,5%. Dochód PKB per capita wynosi ok. 14 tys. dolarów, podczas gdy na mieszkańca północnych regionów Włoch, np. Piemontu, wynosi on ok. 23 tys. dolarów.
Jedną z głównych przyczyn zacofania gospodarczego Kalabrii jest szeroka działalność tamtejszej mafii – ’Ndranghety. Organizacja ta skutecznie odstrasza potencjalnych inwestorów, zarówno włoskich, jak i zagranicznych, oraz zmusza ludzi do współpracy z nią, stając się niemal jedynym pracodawcą w tym regionie.
Prezydenci Kalabrii Edytuj
- 1970–1974: Antonio Guarasci (DC)
- 1974–1975: Aldo Ferrara (DC)
- 1975–1976: Pasquale Perugini (DC)
- 1976–1980: Aldo Ferrara (DC)
- 1980–1984: Bruno Dominijanni (PSI)
- 1985–1987: Francesco Principe (PSI)
- 1987–1991: Rosario Olivo (PSI)
- 1992–1994: Guido Rhodio (DC)
- 1994–1995: Donato Veraldi (PPI)
- 1995–1998: Giuseppe Nisticò (FI)
- 1998–1999: Battista Caligiuri (FI)
- 1999–2000: Luigi Meduri (PPI)
- 2000–2005: Giuseppe Chiaravalloti (CCD)
- 2005–2005: Raffaele Mirigliani (p.o., CdL)
- 2005–2010: Agazio Loiero (Ulivo)
- 2010–2014: Giuseppe Scopelliti (PdL)
- 2014–2014: Antonella Stasi (p.o., NCD)
- 2014–2020: Mario Oliverio (PD)
- 2020: Jole Santelli (FI)
- od 2020: Antonino Spirlì (Liga, p.o.)[2]
Zobacz też Edytuj
Przypisy Edytuj
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej, wyd. 7, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 360.
- ↑ Italian Regions. worldstatesmen.org. [dostęp 2020-10-17]. (ang.).