Oshkosh M-ATV

(Przekierowano z M-ATV)

Oshkosh M-ATV – samochód opancerzony (ang. MRAP-All Terrain Vehicle) przeznaczony dla wszystkich rodzajów Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, zaprojektowany dla zastąpienia wykorzystywanych w tej roli w Wojnie w Afganistanie XX w. opancerzonych wersji HMMWV.

Oshkosh M-ATV
Ilustracja
M-ATV
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Oshkosh Corporation

Typ pojazdu

MRAP

Trakcja

kołowa

Załoga

1 + 4

Historia
Produkcja

2009–

Dane techniczne
Silnik

silnik wysokoprężny Caterpillar C7 7200 cm³ o mocy 370 KM (272 kW)[1]

Transmisja

automatyczna Allison 3500SP

Długość

6,27 m

Szerokość

2,49 m

Wysokość

2,70 m

Masa

własna: 12 500 kg
całkowita: 14 742 kg[1]

Osiągi
Prędkość

105 km/h

Zasięg pojazdu

510 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
7,62 mm Karabin maszynowy M240,
12,7 mm Karabin maszynowy Browning M2
lub 40 mm Granatnik Mk 19 lub podobne

Historia edytuj

Pojazd opracowano z wykorzystaniem wcześniejszych doświadczeń przy używanych w Iraku i Afganistanie pojazdów odpornych na wybuchy min (MRAP), głównie Cougar i International MaxxPro, które przy masie prawie 20 ton znacznie zwiększyły przeżywalność w zasadzkach z wykorzystaniem min-pułapek, ale były mniej mobilne na górzystych i nieutwardzonych drogach Afganistanu. Ich mała stabilność stwarzała też ryzyko wypadków[2]. Pojazd M-ATV powstał w odpowiedzi na wymagania armii USA ogłoszone 8 grudnia 2008 roku na pojazd minoodporny, który jednocześnie zapewniałby możliwość sprawnego poruszania się w trudnym terenie[2]. W konkursie, w którym brało udział sześć firm ze swoimi pojazdami klasy M-ATV, zwyciężyła 30 czerwca 2009 roku konstrukcja firmy Oshkosh[3]. Samochód osadzono na zmodyfikowanym podwoziu najkrótszej ciężarówki rodziny MTVR, z udanym zawieszeniem konstrukcji Oshkosh TAK-4, zapewniającym wysokie własności terenowe[1]. Pojazd zapewnia ochronę na poziomie 4a według STANAG 4569 i chroni przy wybuchu pod kołem miny o masie do 10 kg TNT; kabiny pojazdów dostarcza działająca w USA, izraelska firma Plasan, specjalizująca się w lekkich pancerzach kompozytowych.

Użytkownicy edytuj

Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych zamówiły 5219 pojazdów M-ATV, w tym 2598 dla US Army i 1565 dla US Marine Corps. Rozpoczęcie dostawy przewidywano od lipca 2009 roku[3]. Polska była pierwszym użytkownikiem spoza USA – pewną liczbę M-ATV wypożyczono na przełomie 2010/2011 roku PKW Afganistan; były one dodatkowo chronione ekranami siatkowymi przeciw granatnikom RPGNet[4]. 21 grudnia 2011 roku pod polskim M-ATV eksplodował ładunek o masie szacowanej na 100 kg, który zabił wszystkich pięciu żołnierzy znajdujących się w pojeździe[5].

25 lutego 2015 roku Departament Obrony Stanów Zjednoczonych podarował polskim Wojskom Specjalnym 45 kilkuletnich wozów M1240A1 po służbie w składzie ISAF, o niewielkim przebiegu[6]. Ich wartość oszacowano na 7,76 mln USD (28,5 mln zł), ponadto przyznano grant prawie 2 mln USD na zakup części[6]. Po półtorarocznym remoncie pojazdy w liczbie 39 sztuk trafiło do Jednostki Wojskowej Agat, a sześć do Jednostki Wojskowej Komandosów[7].

Przypisy edytuj

  1. a b c Multarzyński 2009 ↓, s. 22.
  2. a b Multarzyński 2009 ↓, s. 18.
  3. a b Multarzyński 2009 ↓, s. 21.
  4. Na naszej okładce. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 08/2011, s. 3. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x. 
  5. Pięciu polskich żołnierzy zginęło w Afganistanie [online], 21 grudnia 2011 [dostęp 2014-08-28] (pol.).
  6. a b Jarosław Lis. Pierwsze targi Pro Defense. „Broń i amunicja”. 08/2016, s. 12. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1644-339X. 
  7. M1240A1 w końcu u komandosów. altair, 3 czerwca 2016.

Bibliografia edytuj

  • Mateusz Multarzyński. M-ATV, czyli „terenowy” MRAP. „Nowa Technika Wojskowa”. 8/2009, sierpień 2009. Warszawa: Magnum-X. 

Linki zewnętrzne edytuj