M50 Ontos (pełna nazwa ang. 106mm Self-propelled Rifle M50 Ontos) – amerykański niszczyciel czołgów z lat pięćdziesiątych XX wieku.

106mm Self-propelled Rifle M50 Ontos
Ilustracja
Ontos M50A1
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Allis-Chalmers Manufactruring Co.

Typ pojazdu

niszczyciel czołgów

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3 (kierowca, działonowy, ładowniczy)

Historia
Prototypy

1955

Produkcja

19551963

Wycofanie

1969

Egzemplarze

297

Dane techniczne
Silnik

1 silnik benzynowy, 6-cylindrowy General Motors Model 302 o mocy 146 KM (wersja M50)
1 silnik benzynowy, 8-cylindrowy Chrysler HT-361-318 o mocy 180 KM (wersja M50A1)

Transmisja

mechaniczna

Pancerz

grubość: 13 mm

Długość

3,83 m

Szerokość

2,598 m

Wysokość

2,13 m

Masa

7 700 kg (własna)
8 600 kg (bojowa)

Osiągi
Prędkość

64 km/h (po drodze)

Zasięg pojazdu

185 km (po drodze)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
6 dział bezodrzutowych M40 kal. 105 mm
1 karabin maszynowy M1919A4
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

Historia edytuj

Na początku lat pięćdziesiątych XX wieku w Stanach Zjednoczonych rozpoczęto pracę nad budową samobieżnych dział przeciwpancernych uzbrojonych w armaty bezodrzutowe.

Projekt takiego działa oznaczony jako M50 Ontos został opracowany w zakładach Allis-Chalmers Manufactruring Co. w Milwaukee. Było to działo na podwoziu gąsienicowym budowanego wcześniej działa samobieżnego M56 Scorpion. Zostało ono uzbrojone w 6 armat bezodrzutowych M40 kal. 106 mm. 2 skrajne armaty mogły być zdjęte i używane samodzielnie przez piechotę po osadzeniu na trójnożnych podstawach. Z dział tych strzelano pociskami kumulacyjnymi o masie 7-9 kg. Pocisk taki z odległości 1200 m przebijał pancerz z homogenicznej stali utwardzanej o grubości do 280 mm. Dodatkowe uzbrojenie tego działa stanowiły 4 karabiny kal. 12,7 mm, zamocowane do bocznych armat, równolegle do nich. Karabiny te służyły do wstrzeliwania się w cel.

Działo mogło prowadzić ogień ze wszystkich armat naraz lub strzelać z poszczególnych z nich.

Produkcję seryjną działa w wersji M50 rozpoczęto w 1955 roku, a w 1963 w wersji M50A1. Wersje te różniły się tylko zastosowaniem innego silnika. Łącznie wyprodukowano 297 sztuk.

Służba edytuj

Od rozpoczęcia produkcji seryjnej działo to zostało wprowadzone na uzbrojenie armii amerykańskiej w oddziałach piechoty morskiej.

Były one używane bojowo po raz pierwszy w wojnie wietnamskiej, a później w innych konfliktach w których brała udział amerykańska piechota morska.

Bibliografia edytuj

  • War Machine. T. 13. Londyn: Orbis Publishing Ltd, 1983, s. 243.

Linki zewnętrzne edytuj