Maciej Stawowiak (ur. 25 września 1947 w Warszawie) – polski kierowca rajdowy, mistrz Polski z 1980 roku.

Maciej Stawowiak
Ilustracja
Maciej Stawowiak za kierownicą Poloneza FSO 2500 Racing (1979 r.)
Państwo

 Polska

Data i miejsce urodzenia

25 września 1947
Warszawa

Sukcesy

1974Rajdowy Puchar Pokoju i Przyjaźni (mistrz)
1980Rajdowe samochodowe mistrzostwa Polski (mistrz)

Życiorys

edytuj

Prawo jazdy uzyskał w wieku 16 lat. Debiutował w rajdach pod koniec lat 60., zwyciężając Zastavą w Rajdzie Monte Calvaria. W 1969 roku startował jako pilot rajdowy, a od 1970 – jako kierowca i pilot[1]. Był pilotem Marka Trzaskowskiego, Marka Szramowskiego i Marka Variselli – z tym ostatnim wystartował w Rajdzie Safari w 1974 roku[2].

Jako kierowca wygrał Polskim Fiatem 125p Rajd Warszawski w 1971 roku. Rok później został fabrycznym kierowcą FSO[1]. W 1973 roku zajął z pilotem Janem Czyżykiem trzecie miejsce we wliczanym do klasyfikacji Rajdowych Mistrzostw Świata Rajdzie Polski. W tym samym roku zajął drugie miejsce w Rajdowym Pucharze Pokoju i Przyjaźni (mistrzostwach krajów socjalistycznych), natomiast rok później został mistrzem. Również w 1974 roku zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej Rajdowych Mistrzostw Europy. W roku 1975 był dwunasty w Rajdzie Monte Carlo. W roku 1976 Fiatem 124 Abarth zajął drugie miejsce w Rajdzie Złote Piaski oraz trzecie w Rajdzie Volán i Rajdzie Tatry[3].

W sezonie 1977 był czwarty w klasyfikacji mistrzostw Polski (drugie miejsce w Rajdzie Kormoran oraz trzecie w Rajdzie Wisły i Rajdzie Krakowskim). Rok później powtórzył czwarte miejsce, wygrywając w Rajdzie Warszawskim i Rajdzie Elmot. Od 1979 roku regularnie startował Polonezem 2000. Po zwycięstwach w Rajdzie Warszawskim i Rajdzie Stomil został wicemistrzem RSMP. Od sezonu 1980 jego pilotem był Ryszard Żyszkowski. Wówczas to Stawowiak został mistrzem Polski (zwycięstwa w Rajdach: Elmot, Wisły i Krakowskim), zajął ponadto dziesiąte miejsce w Rajdzie Portugalii, dzięki czemu zdobył jeden punkt i został sklasyfikowany na 68 miejscu w Mistrzostwach Świata. W 1981 roku startował wyłącznie za granicą, zdobywając czwarte miejsce w Rajdowym Pucharze Pokoju i Przyjaźni[3]. W 1982 roku zarzucił starty w rajdach[1].

Ogółem w mistrzostwach Polski wygrał siedem rajdów i 28 OS[3].

Wyniki w rajdach WRC

edytuj
Sezon Zespół Samochód 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Punkty Miejsce
1973 FSO Polski Fiat 125p 1500 MCO
NU
SWE
-
POR
-
KEN
-
MAR
-
GRE
-
POL
3
FIN
-
AUT
-
ITA
-
USA
-
GBR
-
FRA
-
0 -
1975 OBR FSO Polski Fiat 125p 1600 Monte Carlo MCO
12
SWE
-
KEN
-
GRE
-
MAR
-
POR
-
FIN
-
ITA
-
FRA
-
GBR
-
0 -
1976 OBR FSO Polski Fiat 125p 1600 Monte Carlo MCO
DK
SWE
-
POR
-
KEN
-
GRE
-
MAR
-
FIN
-
ITA
-
FRA
-
GBR
-
0 -
1977 OBR FSO Polski Fiat 125p 1600 Monte Carlo MCO
NU
SWE
-
POR
-
KEN
-
NZL
-
GRE
14
FIN
-
CAN
-
ITA
-
FRA
-
GBR
NU
0 -
1979 OBR FSO FSO Polonez 2000 MCO
-
SWE
-
POR
-
KEN
-
GRE
NU
NZL
-
FIN
41
CAN
-
ITA
-
FRA
-
GBR
-
CIV
-
0 -
1980 OBR FSO FSO Polonez 2000 MCO
-
SWE
-
POR
10
KEN
-
GRE
17
ARG
-
FIN
-
NZL
-
ITA
-
FRA
-
GBR
NU
CIV
-
1 68
1981 OBR FSO FSO Polonez 2000 MCO
-
SWE
-
POR
-
KEN
-
FRA
-
GRE
-
ARG
-
BRA
-
FIN
29
ITA
-
CIV
-
GBR
25
0 -

Przypisy

edytuj
  1. a b c Stawowiak Maciej. [w:] kwa-kwa.pl [on-line]. [dostęp 2016-11-04]. (pol.).
  2. Maciej Stawowiak. [w:] ewrc-results.com [on-line]. [dostęp 2016-11-04]. (ang.).
  3. a b c Maciej Stawowiak. [w:] ewrc-results.com [on-line]. [dostęp 2016-11-04]. (ang.).