Marian Pelczar

polski historyk

Marian Pelczar (ur. 22 marca 1905 w Nowym Sączu, zm. 9 marca 1983 w Gdańsku) – historyk, organizator i dyrektor Biblioteki Gdańskiej PAN.

Marian Pelczar
Ilustracja
Grób na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1905
Nowy Sącz

Data i miejsce śmierci

9 marca 1983
Gdańsk

Miejsce spoczynku

Cmentarz Srebrzysko

Zawód, zajęcie

historyk, dyrektor biblioteki PAN

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Gdańsku (ob. Uniwersytet Gdański)

Małżeństwo

Maria Pelczarowa

Dzieci

Andrzej Pelczar, Maria Pelczar

Życiorys edytuj

Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie uzyskał stopień doktora. W 1934 przyjechał do Wolnego Miasta Gdańska, aby wykładać historię w Polskiej Szkole Handlowej Macierzy Szkolnej. Członek Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. W latach 19371939 był sekretarzem generalnym tej organizacji, a w okresie 19451956 sekretarzem generalnym Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W czasie wojny przebywał w Krakowie.

W 1945 został dyrektorem gdańskiej Biblioteki Miejskiej. Jego zadaniem było zorganizowanie biblioteki oraz uporządkowanie i zabezpieczenie księgozbioru. Kierował biblioteką (od 1955 jako Biblioteka Gdańska Polskiej Akademii Nauk) do roku 1973.

W latach 19481958 i 19621968 był wykładowcą Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku (obecnie Uniwersytet Gdański). Autor ponad 80 rozpraw i studiów dotyczących dziejów Pomorza oraz Gdańska.

Zmarł 9 marca 1983 i został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko (rejon II)[1]. 9 kwietnia 2018 przed Biblioteką Gdańską PAN postawiono pomnik-ławeczkę upamiętniający Mariana Pelczara[2]. 20 kwietnia 2023 odbyła się uroczystość odsłonięcia tablicy, na kamienicy przy ulicy Grottgera 9 w Oliwie, upamiętniającej Mariana Pelczara[3][4].

Ojciec matematyka Andrzeja Pelczara i dr Marii Pelczar, byłej dyrektor Biblioteki Gdańskiej PAN.

Nagrody i odznaczenia edytuj

  • Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (za 1980)[5]

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj