Marqués de Molins

Marqués de Molins – hiszpańska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku, jedna z sześciu zbudowanych jednostek typu Temerario. Okręt został zwodowany 27 maja 1892 roku w stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol i wszedł w skład hiszpańskiej marynarki wojennej w 1894 roku. Kanonierka wzięła udział w wojnie amerykańsko-hiszpańskiej, operując na wodach Kuby. Jednostka została wycofana ze służby w 1922 roku.

Marqués de Molins

„Marqués de Molins” w 1899 r.
Klasa	kanonierka torpedowa
Typ	Temerario
Historia
Stocznia	Arsenal de La Graña, Ferrol
Wodowanie	27 maja 1892
Armada Española
Wejście do służby	1894
Wycofanie ze służby	1922
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 562 tony pełna: 630 ton
Długość	58 m między pionami
Szerokość	6,73 m
Zanurzenie	3,16 m
Materiał kadłuba	stal
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2600 KM 4 kotły, 2 śruby
Prędkość	19 węzłów
Zasięg	3400 Mm przy prędkości 10 węzłów
Uzbrojenie
2 działa kal. 120 mm (2 x I) 4 działa kal. 57 mm (4 x I) 1 kartaczownica Nordenfelta kal. 25 mm 6 torped
Wyrzutnie torpedowe	2 × 356 mm
Opancerzenie
pokład: 12,7 mm
Załoga	91

Projekt i budowa

„Marqués de Molins” został zamówiony i zbudowany w krajowej stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol jako jeden z sześciu okrętów typu Temerario. Projekt zakładał powstanie jednostki o stalowym kadłubie, dwóch umieszczonych blisko siebie kominach i dwóch masztach. Kanonierka została zwodowana 27 maja 1892 roku .

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 58 metrów, szerokości 6,73 metra i maksymalnym zanurzeniu 3,16 metra . Wyporność normalna wynosiła 562 tony, pełna zaś 630 ton . Siłownię jednostki stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2600 KM, do których parę dostarczały cztery kotły: dwa lokomotywowe i dwa cylindryczne . Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 19 węzłów . Okręt zabierał standardowo zapas 106 ton węgla, a maksymalnie mógł pomieścić 130 ton tego paliwa. Zasięg wynosił 3400 Mm przy prędkości 10 węzłów .

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm Hontoria M1883 L/35, cztery pojedyncze działa 6-funtowe kal. 57 mm Nordenfelt L/45 i kartaczownica Nordenfelta kal. 25,4 mm L/40 (1 cal) . Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze wyrzutnie kal. 356 mm (14 cali), z zapasem sześciu torped .

„Marqués de Molins” miał pancerz pokładowy o grubości 12,7 mm (½ cala), chroniący pomieszczenia maszynowni i kotłów .

Załoga okrętu składała się z 91 oficerów, podoficerów i marynarzy .

Służba

„Marqués de Molins” został przyjęty w skład Armada Española w 1894 roku . W momencie wybuchu wojny amerykańsko-hiszpańskiej jednostka stacjonowała w Hawanie. W okresie trwania I wojny światowej prędkość maksymalna jednostki nie przekraczała 13 węzłów . W 1918 roku kanonierka przeszła modernizację, która obejmowała wymianę kotłów i usunięcie jednego komina, a także demontaż obu dział kal. 120 mm, kartaczownicy oraz wyrzutni torped . Okręt wycofano ze służby w 1922 roku .

Bibliografia

• Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: TEMERARIO torpedo gunboats (1891-1894). Navypedia. [dostęp 2019-03-17]. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
• Piotr Olender: Wojna amerykańsko-hiszpańska na morzu 1998 r.. Warszawa: Lampart, 1995. ISBN 83-86776-10-2.