Mateusz Wichary
Mateusz Wichary (ur. 5 sierpnia 1976 we Wrocławiu) – polski pastor i teolog baptystyczny, były przewodniczący Rady (zwierzchnik) Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP oraz były przewodniczący Aliansu Ewangelicznego w RP.
 Konferencja „Jeden Duch, różne dary, wspólne dobro” (20.10.2016) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1976 |
| Przewodniczący Rady Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP | |
| Okres sprawowania |
2013–2021 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
Życiorys
edytujMłodość
edytujWychował się w domu nominalnie katolickim. Matka posyłała młodego Mateusza na religię do szkoły, zaś sama nie była praktykująca, gdyż „pochodziła z pokolenia dzieci kwiatów” i przejawiała „życzliwy stosunek” do religii, ale nie przekładał się on na jej praktykę pobożnościową. Natomiast ojciec młodego Mateusza był agnostykiem. Ze względu na poglądy religijne ojca i tylko deklaratywną wiarę matki został ochrzczony w Kościele katolickim dopiero w wieku 3 lat. Jako dziecko odczuwał potrzebę uczęszczania na religię do katolickiej salki parafialnej, do której został zapisany w drugiej klasie szkoły podstawowej. Przez następnie 4–5 lat uczęszczał (niezbyt często) na cotygodniową mszę świętą. Jednak z czasem zaczął oddalać się od Kościoła katolickiego. Jak to określił na swoim blogu, przyjął bierzmowanie „z ulicy”.
Naukę religii i związki z Kościołem przerwał definitywnie w liceum. Uczęszczał do III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu (klasa humanistyczno-teatralna), gdzie trafił na klasę, która nie stroniła od imprez. Nawrócił się za sprawą byłej dziewczyny, która ponownie przybliżyła go do Boga. Nakłoniła go do udziału w spotkaniach młodzieżowej grupy baptystów. Wówczas Mateusz zaczął intensywnie czytać Biblię, a po kilku spotkaniach zawierzył życie Jezusowi. Niedługo potem przyjął chrzest przez zanurzenie, co na dobre ugruntowało jego więzy z Kościołem baptystycznym (choć działał również w szkolnej grupie ekumenicznej, w której przeważali katolicy). Po maturze postanowił podjąć studia teologiczne w celu zostania pastorem[1].
Wykształcenie wyższe
edytujAbsolwent Biblijnego Seminarium Teologicznego we Wrocławiu, Highland Theological Institute w Elgin (Szkocja) i Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (magisterium w 2005).
W 2012 uzyskał na Wydziale Teologicznym ChAT stopień doktora nauk teologicznych na podstawie rozprawy pt. Abraham Kuyper (1837–1920) jako przedstawiciel kalwinistycznej teologii politycznej.
Działalność
edytujW 2003 został ordynowany na pastora Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP. Początkowo pełnił obowiązki pastorskie w zborze w Toruniu, a od 2009 jest pastorem zboru w Sopocie. W 2009 został powołany na stanowisko redaktora naczelnego miesięcznika Słowo Prawdy oraz dyrektora Wydawnictwa „Słowo Prawdy”. Od 2010 pełni mandat członka Rady Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP. 18 maja 2013 XXXV Krajowa Konferencja Kościoła wybrała go na urząd przewodniczącego Rady Kościoła na 4-letnią kadencję. Został tym samym pierwszym i jak dotąd jedynym Przewodniczącym Rady Kościoła (de facto – zwierzchnikiem) Kościoła Chrześcijan Baptystów, który jest konwertytą.
Jest członkiem Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i Polskiej Rady Ekumenicznej.
Był jednym z organizatorów Festiwalu Nadziei w Warszawie w 2014. Do rady Festiwalu należeli obok niego przedstawiciele innych Kościołów protestanckich w Polsce, jak i przedstawiciel Kościoła Rzymskokatolickiego, ks. Roman Trzciński[2].
15 stycznia 2015 został wybrany przewodniczącym Aliansu Ewangelicznego w RP[3].
Od 2005 wykładowca, a od 2013 prorektor Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego w Warszawie-Radości.
W wyborach parlamentarnych 2005 kandydował do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z listy PJKM w okręgu toruńskim (otrzymał 67 głosów)[4].
W czerwcu 2017 na XXXIX Krajowej Konferencji Kościoła został ponownie wybrany na urząd przewodniczącego Rady Kościoła w kadencji 2017–2021[5].
Wraz z innymi przywódcami polskich Kościołów ewangelicznych podpisał się pod otwartym listem przeciwko deklaracji LGBT+, którą podpisał prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski[6].
Na 42. zjeździe Rady Kościoła, który odbył się 5 czerwca 2021 r. przestał pełnić funkcję przewodniczącego Rady Kościoła w związku z wyborem na to stanowisko Marka Głodka[7]. Wichary był zwierzchnikiem kościoła łącznie dwie kadencje z rzędu.
Publikacje
edytuj- Reformacja czy deformacja? Nauczanie Ruchu Trzeciej Fali w świetle zasad protestanckiej reformacji, Toruń 2007 ISBN 978-83-924848-0-6.
- Jeden Pan – jedna wiara – jeden chrzest. 150 lat baptyzmu na ziemiach polskich, (red.), Warszawa 2008
- Najczęstsze pytania o protestantyzm, Warszawa 2013
- „Cała rzeczywistość dla Chrystusa”. Abraham Kuyper (1837-1920) jako przedstawiciel kalwinistycznej teologii politycznej, Wydawnictwo Naukowe Semper, Warszawa 2014 ISBN 978-83-7507-166-5[8]
- Bóg dotrzymuje Słowa. Księga jubileuszowa Konstantego Wiazowskiego, (red. nauk.) Wydawnictwo Uczelniane Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego w Warszawie, Wydawnictwo Słowo Prawdy, Warszawa 2015 ISBN 978-83-88497-19-3
Przypisy
edytuj- ↑ Issabelle, Boża droga do mnie [online], świat po protestancku, 6 grudnia 2011 [dostęp 2021-12-15] (pol.).
- ↑ Rada Festiwalu – Festiwal Nadziei [online], festiwalnadziei.pl [dostęp 2015-02-05] (pol.).
- ↑ Nowe władze Aliansu Ewangelikalnego w RP [online], baptysci.pl [dostęp 2015-01-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-02] (pol.).
- ↑ Wyniki głosowania [online], wybory2005.pkw.gov.pl, 25 września 2005 [dostęp 2014-03-25].
- ↑ ''XXXIX Krajowa Konferencja Kościoła za nami!'' [online], baptysci.pl [dostęp 2018-07-25] (pol.).
- ↑ Baptysci.pl – List w obronie suwerenności rodziny [online], baptysci.pl [dostęp 2019-05-06].
- ↑ Baptysci.pl - Wybraliśmy nowego Przewodniczącego Rady Kościoła [online], baptysci.pl [dostęp 2021-12-15] (pol.).
- ↑ Informacja na witrynie Wydawnictwa Naukowego "Semper" (dostęp: 26-09-2014).
Linki zewnętrzne
edytuj- Relacja z XXXV Krajowej Konferencji KChB. baptysci.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-09)].
- Blog pastora Mateusza Wicharego
- Mateusz Wichary, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-05-19].