Max Golser urodził się Schwaz . Miał trzech braci: Hansa, Rudiego i Josefa oraz dwie siostry: Greti i Marthę[1] WSV Vomp . Na międzynarodowych zawodach zadebiutował 9 grudnia 1956 roku w Innsbrucku , na których zajął 2. miejsce, tuż za Jourezem Helmuthem [2] Tyrolu dostał się do reprezentacji Austrii . 6 stycznia 1961 roku zadebiutował w Turnieju Czterech Skoczni podczas konkursu na skoczni Bergisel w Innsbrucku , w którym zajął 49. miejsce, a 8 stycznia 1961 roku na Skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen zajął 46. miejsce, kończąc tym samym Turniej Czterech Skoczni 1960/1961 na miejscach poniżej 50. Pierwsze najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1962/1963, kiedy to 6 stycznia 1963 roku na Skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen zajął 9. miejsce, natomiast 23 marca 1963 roku podczas pierwszego konkursu Tygodnia Lotów Narciarskich na skoczni Velikanka w Planicy , zajął 7. miejsce, zajmując ostatecznie 18. miejsce w klasyfikacji generalnej turnieju.
Wkrótce został jednym czołowych austriackich zawodników. 6 stycznia 1965 roku w ostatnim konkursie Turnieju Czterech Skoczni 1964/1965 , na Skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen zajął 5. miejsce, natomiast 15 lutego 1965 roku wygrał międzynarodowe zawody na skoczni Mühlenkopfschanze w Willingen . Dzięki dobrym wynikom, w 1966 roku został powołany na mistrzostwa świata 1966 w Oslo , na których zajął 21. miejsce na normalnej skoczni oraz 19. miejsce na dużej skoczni, a 19 marca 1966 roku w pierwszym konkursie Memoriału Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny zajął 2. miejsce, tuż za Polakiem Józefem Przybyłą . Sezon 1966/1967 był najlepszym sezonem w karierze Golsera. Najpierw w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni zajął 26. miejsce, natomiast 5 marca 1967 roku na skoczni Holmenkollbakken w Oslo zajął 3. miejsce podczas zawodów rozgrywanych w ramach Festiwalu Narciarskiego w Holmenkollen , tuż za Norwegami : Bjørnem Wirkolą i Bentem Tomtumem . W tym samym roku zajął 3. miejsce w konkursie indywidualnym mistrzostw Austrii 1967 . W 1968 roku na igrzyskach olimpijskich 1968 w Grenoble zajął 36. miejsce na normalnej skoczni oraz 22. miejsce na dużej skoczni. W 1970 roku na mistrzostwach świata 1970 w czechosłowackich Wysokich Tatrach (konkurs skoków narciarskich był rozgrywany w Szczyrbskim Jeziorze ) zajął 45. miejsce na normalnej skoczni oraz 36. miejsce na dużej skoczni. W 1971 roku został wicemistrzem Austrii 1971 , przegrywając jedynie z Reinholdem Bachlerem . W 1972 roku na igrzyskach olimpijskich 1972 w Sapporo zajął 36. miejsce na normalnej skoczni oraz 43. miejsce na dużej skoczni. Po mistrzostwach świata w lotach 1972 w Planicy , na których zajął 30. miejsce, zakończył karierę sportową[3]
Indywidualnie
edytuj
Starty M. Golsera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K HS Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
36.
11 lutego
1968
Autrans Le Claret K-70
–
indywid.
74,0 m
65,0 m
186,0 pkt
36,5 pkt
Jiří Raška
22.
18 lutego
1968
Saint-Nizier-du-Moucherotte Dauphiné K-90
–
indywid.
95,0 m
91,5 m
190,4 pkt
40,9 pkt
Władimir Biełousow
36.
6 lutego
1972
Sapporo Miyanomori K-86
–
indywid.
73,0 m
73,5 m
195,8 pkt
48,4 pkt
Yukio Kasaya
43.
11 lutego
1972
Sapporo Ōkurayama K-110
–
indywid.
86,0 m
78,0 m
153,6 pkt
66,3 pkt
Wojciech Fortuna
Indywidualnie
edytuj
Starty M. Golsera na mistrzostwach świata – szczegółowo
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K HS Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
Przypis
21.
19 lutego
1966
Oslo Midtstubakken K-75
–
indywid.
73,5 m
72,5 m
199,7 pkt
34,9 pkt
Bjørn Wirkola ex aequo z Kurtem Elimä
19.
27 lutego
1966
Oslo Holmenkollbakken K-85
–
indywid.
79,0 m
76,5 m
182,3 pkt
33,0 pkt
Bjørn Wirkola
45.
14 lutego
1970
Szczyrbskie Jezioro MS 1970 A K-70
–
indywid.
75,0 m
72,0 m
200,3 pkt
40,3 pkt
Garij Napałkow
36.
21 lutego
1970
Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90
–
indywid.
87,0 m
93,5 m
184,0 pkt
42,0 pkt
Garij Napałkow
Indywidualnie
edytuj
Starty M. Golsera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K HS Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
30.
24–26 marca
1972
Planica Velikanka K-165
–
indywid.
100,0 m
115,0 m
306,5 pkt
121,0 pkt
Walter Steiner
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon
Miejsce
1962
36.
1963
18.
1964
3.
1965
27.
1966
28.
1967
16.
1968
6.
1969
26.
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon
Miejsce
1964
27.
1965
42.
1967
3.
1968
19.
1969
17.
1970
15.
1971
32.
Kariera trenerska
edytuj
Max Golser po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1972–1974 był trenerem reprezentacji Austrii . Następnie został zastąpiony przez Baldura Preimla , którego w 1980 roku zastąpił, powracając tym samym do funkcji trenera reprezentacji Austrii . Pod jego wodzą największe sukcesy odnosili: Armin Kogler (dwukrotny zdobywca Pucharu Świata (1981 , 1982 ), 3. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1982/1983 , złoty medal (na normalnej skoczni) i brązowy medal (na dużej skoczni) mistrzostw świata 1982 , 2. miejsce w Turnieju Czterech Skoczni 1980/1981 , wicemistrzostwo świata w lotach 1981 ) oraz Hubert Neuper (triumfator Turnieju Czterech Skoczni 1980/1981 , 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1981/1982 ). Ponadto sukcesy odnosiła również drużynowo reprezentacja Austrii (dwukrotny triumf w Pucharze Narodów (1981 , 1982 ), a także mistrzostwo świata 1982 . Po nieudanym sezonie 1983/1984 Golser odszedł z funkcji trenera reprezentacji Austrii i został zastąpiony przez Paula Ganzenhubera .
Sukcesy podopiecznych Golsera w Austrii w latach 1980-1984 (chronologicznie)
Następnie w latach 1984–1996 był trenerem reprezentacji RFN/Niemiec w kombinacji norweskiej . Pod jego wodzą największe sukcesy odnosili: Hermann Weinbuch (zdobywca Pucharu Świata 1985/1986 ), dwukrotnie 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (1985 , 1987 ), złoty medal (1985 ) i brązowy medal (1987 ) w biegu indywidualnym na mistrzostwach świata ), Hubert Schwarz (3. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1984/1985 ) oraz Thomas Müller (2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1985/1986 ). Ponadto sukcesy odnosiła również drużynowo reprezentacja RFN/Niemiec (triumf w Pucharze Narodów 1985/1986 , dwukrotnie 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharze Narodów (1985 , 1987 ), mistrzostwo olimpijskie 1988 w konkursie drużynowym oraz dwukrotnie złoty medal (1985 , 1987 ) oraz brązowy medal (1993 ) w sztafecie na mistrzostwach świata . Po sezonie 1995/1996 podał się do dymisji z powodu problemów zdrowotnych.
Sukcesy podopiecznych Golsera w RFN/Niemczech w latach 1984-1996 (chronologicznie)
Życie prywatne
edytuj
Max Golser miał żonę Toril, z którą miał syna Christophera i córkę Kerstin oraz wnuczki: Julianę i Emmę[1] Schwaz [1] [1]
Linki zewnętrzne
edytuj
Grenoble/Autrans/Saint-Nizier-du-Moucherotte
Sapporo
Oslo
Szczyrbskie Jezioro
Planica
