Max Golser urodził się Vomp . Miał trzech braci: Hansa, Rudiego i Josefa oraz dwie siostry: Greti i Marthę[1] WSV Vomp . Na międzynarodowych zawodach zadebiutował 9 grudnia 1956 roku w Innsbrucku , na których zajął 2. miejsce, tuż za Jourezem Helmuthem [2] Tyrolu dostał się do reprezentacji Austrii . 6 stycznia 1961 roku zadebiutował w Turnieju Czterech Skoczni podczas konkursu na skoczni Bergisel w Innsbrucku , w którym zajął 49. miejsce, a 8 stycznia 1961 roku na Skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen zajął 46. miejsce, kończąc tym samym Turniej Czterech Skoczni 1960/1961 na miejscach poniżej 50. Pierwsze najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1962/1963, kiedy to 6 stycznia 1963 roku na Skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen zajął 9. miejsce, natomiast 23 marca 1963 roku podczas pierwszego konkursu Tygodnia Lotów Narciarskich na skoczni Velikanka w Planicy , zajął 7. miejsce, zajmując ostatecznie 18. miejsce w klasyfikacji generalnej turnieju.
Wkrótce został jednym czołowych austriackich zawodników. 6 stycznia 1965 roku w ostatnim konkursie Turnieju Czterech Skoczni 1964/1965 , na Skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen zajął 5. miejsce, natomiast 15 lutego 1965 roku wygrał międzynarodowe zawody na skoczni Mühlenkopfschanze w Willingen . Dzięki dobrym wynikom, w 1966 roku został powołany na mistrzostwa świata 1966 w Oslo , na których zajął 21. miejsce na normalnej skoczni oraz 19. miejsce na dużej skoczni, a 19 marca 1966 roku w pierwszym konkursie Memoriału Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny zajął 2. miejsce, tuż za Polakiem Józefem Przybyłą . Sezon 1966/1967 był najlepszym sezonem w karierze Golsera. Najpierw w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni zajął 26. miejsce, natomiast 5 marca 1967 roku na skoczni Holmenkollbakken w Oslo zajął 3. miejsce podczas zawodów rozgrywanych w ramach Festiwalu Narciarskiego w Holmenkollen , tuż za Norwegami : Bjørnem Wirkolą i Bentem Tomtumem . W tym samym roku zajął 3. miejsce w konkursie indywidualnym mistrzostw Austrii 1967 . W 1968 roku na igrzyskach olimpijskich 1968 w Grenoble zajął 36. miejsce na normalnej skoczni oraz 22. miejsce na dużej skoczni. W 1970 roku na mistrzostwach świata 1970 w czechosłowackich Wysokich Tatrach (konkurs skoków narciarskich był rozgrywany w Szczyrbskim Jeziorze ) zajął 45. miejsce na normalnej skoczni oraz 36. miejsce na dużej skoczni. W 1971 roku został wicemistrzem Austrii 1971 , przegrywając jedynie z Reinholdem Bachlerem . W 1972 roku na igrzyskach olimpijskich 1972 w Sapporo zajął 36. miejsce na normalnej skoczni oraz 43. miejsce na dużej skoczni. Po mistrzostwach świata w lotach 1972 w Planicy , na których zajął 30. miejsce, zakończył karierę sportową[3]
Starty M. Golsera na igrzyskach olimpijskich
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K HS Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
36.
11 lutego
1968
Autrans Le Claret K-70
–
indywid.
74,0 m
65,0 m
186,0 pkt
36,5 pkt
Jiří Raška
22.
18 lutego
1968
Saint-Nizier-du-Moucherotte Dauphiné K-90
–
indywid.
95,0 m
91,5 m
190,4 pkt
40,9 pkt
Władimir Biełousow
36.
6 lutego
1972
Sapporo Miyanomori K-86
–
indywid.
73,0 m
73,5 m
195,8 pkt
48,4 pkt
Yukio Kasaya
43.
11 lutego
1972
Sapporo Ōkurayama K-110
–
indywid.
86,0 m
78,0 m
153,6 pkt
66,3 pkt
Wojciech Fortuna
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K HS Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
Przypis
21.
19 lutego
1966
Oslo Midtstubakken K-75
–
indywid.
73,5 m
72,5 m
199,7 pkt
34,9 pkt
Bjørn Wirkola ex aequo z Kurtem Elimä
19.
27 lutego
1966
Oslo Holmenkollbakken K-85
–
indywid.
79,0 m
76,5 m
182,3 pkt
33,0 pkt
Bjørn Wirkola
45.
14 lutego
1970
Szczyrbskie Jezioro MS 1970 A K-70
–
indywid.
75,0 m
72,0 m
200,3 pkt
40,3 pkt
Garij Napałkow
36.
21 lutego
1970
Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90
–
indywid.
87,0 m
93,5 m
184,0 pkt
42,0 pkt
Garij Napałkow
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K HS Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
30.
24–26 marca
1972
Planica Velikanka K-165
–
indywid.
100,0 m
115,0 m
306,5 pkt
121,0 pkt
Walter Steiner
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon
Miejsce
1962
36.
1963
18.
1964
3.
1965
27.
1966
28.
1967
16.
1968
6.
1969
26.
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon
Miejsce
1964
27.
1965
42.
1967
3.
1968
19.
1969
17.
1970
15.
1971
32.
Max Golser po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1972–1974 był trenerem reprezentacji Austrii . Następnie został zastąpiony przez Baldura Preimla , którego w 1980 roku zastąpił, powracając tym samym do funkcji trenera reprezentacji Austrii . Pod jego wodzą największe sukcesy odnosili: Armin Kogler (dwukrotny zdobywca Pucharu Świata (1981 , 1982 ), 3. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1982/1983 , złoty medal (na normalnej skoczni) i brązowy medal (na dużej skoczni) mistrzostw świata 1982 , 2. miejsce w Turnieju Czterech Skoczni 1980/1981 , wicemistrzostwo świata w lotach 1981 ) oraz Hubert Neuper (triumfator Turnieju Czterech Skoczni 1980/1981 , 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1981/1982 ). Ponadto sukcesy odnosiła również drużynowo reprezentacja Austrii (dwukrotny triumf w Pucharze Narodów (1981 , 1982 ), a także mistrzostwo świata 1982 . Po nieudanym sezonie 1983/1984 Golser odszedł z funkcji trenera reprezentacji Austrii i został zastąpiony przez Paula Ganzenhubera .
Sukcesy podopiecznych Golsera w Austrii w latach 1980–1984 (chronologicznie)
Następnie w latach 1984–1996 był trenerem reprezentacji RFN/Niemiec w kombinacji norweskiej . Pod jego wodzą największe sukcesy odnosili: Hermann Weinbuch (zdobywca Pucharu Świata 1985/1986 ), dwukrotnie 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (1985 , 1987 ), złoty medal (1985 ) i brązowy medal (1987 ) w biegu indywidualnym na mistrzostwach świata ), Hubert Schwarz (3. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1984/1985 ) oraz Thomas Müller (2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1985/1986 ). Ponadto sukcesy odnosiła również drużynowo reprezentacja RFN/Niemiec (triumf w Pucharze Narodów 1985/1986 , dwukrotnie 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharze Narodów (1985 , 1987 ), mistrzostwo olimpijskie 1988 w konkursie drużynowym oraz dwukrotnie złoty medal (1985 , 1987 ) oraz brązowy medal (1993 ) w sztafecie na mistrzostwach świata . Po sezonie 1995/1996 podał się do dymisji z powodu problemów zdrowotnych.
Sukcesy podopiecznych Golsera w RFN/Niemczech w latach 1984−1996 (chronologicznie)
Max Golser miał żonę Toril, z którą miał syna Christophera i córkę Kerstin oraz wnuczki: Julianę i Emmę[1] Schwaz [1] [1]
Grenoble/Autrans/Saint-Nizier-du-Moucherotte
Sapporo
Oslo
Szczyrbskie Jezioro
Planica
