Hermann Weinbuch (ur. 22 marca 1960 r. w Bischofswiesen) – niemiecki kombinator norweski i skoczek narciarski reprezentujący RFN, czterokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów, a także zdobywca Pucharu Świata. Po zakończeniu kariery został trenerem.

Hermann Weinbuch
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1960
Bischofswiesen

Klub

SK Berchtesgaden

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

12.12 1983, Seefeld in Tirol
(15. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

12.12 1983, Seefeld in Tirol
(15. miejsce - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

5.01 1985, Schonach (1. miejsce - Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Mistrzostwa świata
złoto Seefeld in Tirol 1985 Sztafeta
złoto Seefeld in Tirol 1985 Gundersen
złoto Oberstdorf 1987 Sztafeta
brąz Oberstdorf 1987 Gundersen
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Mt-Sainte-Anne 1979 Indywidualnie
Puchar Świata
Kryształowa kula
1985/1986
2. miejsce
1984/1985
2. miejsce
1986/1987
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1987

Kariera edytuj

Pierwszy w karierze sukces Hermann Weinbuch osiągnął w 1978 roku, kiedy na mistrzostwach Europy juniorów w Murau zdobył indywidualnie złoty medal. W tym samym roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, gdzie zajął 21. miejsce. Podczas Mistrzostw Juniorów w kanadyjskim Mont-Sainte-Anne w 1979 roku zdobył swój drugi złoty medal w tej kategorii wiekowej. Już w 1980 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie siedemnasty wynik na skoczni i także siedemnasty czas biegu dały mu szesnaste miejsce w całych zawodach. Na tych samych igrzyskach wystąpił także w konkursie skoków, ale rywalizację zakończył dopiero na 48. miejscu. W 1982 roku wspólnie z Thomasem Müllerem i Hubertem Schwarzem zajął czwarte miejsce w zawodach drużynowych na mistrzostwach świata w Oslo.

W Pucharze Świata zadebiutował 17 grudnia 1983 roku w Seefeld. Zajął wtedy piętnaste miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena i tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1983/1984 punktował jeszcze czterokrotnie, najlepszy wynik osiągając 7 stycznia 1984 roku w Schonach, gdzie był czwarty. W klasyfikacji generalnej zajął dziesiąte miejsce. W lutym 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie. Po konkursie skoków zajmował dziesiąte miejsce, na trasie biegu także uzyskał dziesiąty wynik i w efekcie zawody zakończył na ósmym miejscu. Miesiąc później razem z kolegami z reprezentacji był piąty w sztafecie na mistrzostwach świata w Rovaniemi.

Pierwsze pucharowe podium wywalczył 5 stycznia 1985 roku, kiedy wygrał zawody w Schonach. Wygrał także 16 marca 1985 roku w Oslo, a 23 lutego w Leningradzie i 2 marca w Lahti zajmował drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej dało mu to drugie miejsce za Geirem Andersenem z Norwegii, a przed Hubertem Schwarzem. W styczniu 1985 roku brał udział w mistrzostwach świata w Seefeld. W zawodach indywidualny był siódmy w skokach, jednak na trasie biegu był najszybszy i ostatecznie zwyciężył, wyprzedzając Geira Andersena i Fina Jouko Karjalainena. Na tych samych mistrzostwach wraz z Thomasem Müllerem i Hubertem Schwarzem zdobył także złoty medal w sztafecie. Po skokach Niemcy zajmowali drugie miejsce, jednak po biegu wyprzedzili prowadzących Norwegów i sięgnęli po tytuł. Trzecie miejsce przypadło Finom.


Najlepsze wyniki Niemiec osiągnął w sezonie 1985/1986. Weinbuch zdominował rywalizację w Pucharze Świata wygrywając pięć z siedmiu zawodów: 4 stycznia w Schonach, 18 stycznia w Murau, 28 lutego w Lahti oraz 22 marca 1986 roku w Štrbskim Plesie. Ponadto 21 grudnia 1985 roku w Tarvisio i 14 marca 1986 w Oslo był drugi, a 29 grudnia w Oberwiesenthal zajął trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej był najlepszy, wyprzedzając Müllera oraz Andersena. Kolejny sezon ukończył na drugiej pozycji, ulegając tylko Torbjørnowi Løkkenowi z Norwegii. Czterokrotnie stawał na podium: 19 marca w Oslo odniósł swoje ostatnie pucharowe zwycięstwo, 27 lutego w Lahti i 13 marca w Leningradzie był drugi, a 6 marca 1987 roku w Falun był trzeci. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie zdobył indywidualnie brązowy medal, ustępując tylko dwóm Norwegom: Torbjørnowi Løkkenowi i Trondowi-Arne Bredesenowi. W zawodach drużynowych razem z Müllerem i Hansem-Peterem Pohlem zdobył swój trzeci złoty medal.

Weinbuch startował w zawodach do sezonu 1988/1989, ale już nie punktował. Na igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988 roku wystąpił tylko w konkursie indywidualnym, który ukończył na 29. pozycji. Nie brał udziału w Mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku. W 1987 r. nagrodzony został medalem Holmenkollen wraz z fińskim skoczkiem narciarskim Mattim Nykänenem.

Po zakończeniu kariery zawodniczej w 1989 roku został trenerem. Od 1996 do 2014 roku był głównym trenerem niemieckich kombinatorów norweskich. Po sezonie 2010/2011 miał zrezygnować z funkcji głównego szkoleniowca niemieckich kombinatorów norweskich. Zmienił jednak zdanie i poprowadził drużynę do igrzysk olimpijskich w Soczi. Następnie został asystentem trenera głównego niemieckich kombinatorów norweskich, Ronny'ego Ackermanna.

W kwietniu 2023 63-letni trener po 27 latach pracy i 57 medalach największych imprez zdecydował się rozstać z kadrą narodową, a jego następcą został były podopieczny Eric Frenzel[potrzebny przypis].

Osiągnięcia w kombinacji edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
16. 19 lutego 1980   Lake Placid Indywidualnie K-90/15 km 432.200 pkt -46.960 pkt   Ulrich Wehling
8. 12 lutego 1984   Sarajewo Indywidualnie K-90/15 km 422.595 pkt -25.205 pkt   Tom Sandberg
29. 28 lutego 1988   Calgary Gundersen K-90/15 km 38:16.8 min +4:58.9 min   Hippolyt Kempf

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
21. 20 lutego 1978   Lahti Indywidualnie K-90/15 km 435.24 pkt -59.51 pkt   Konrad Winkler
4. 26 lutego 1982   Oslo Sztafeta K-90/3x5 km[1] 1295.92 pkt -94.78 pkt   NRD
5. 18 marca 1984   Rovaniemi Sztafeta K-90/3x5 km[2] 1189.46 pkt -59.76 pkt   Norwegia
1.  18 stycznia 1985   Seefeld in Tirol Gundersen K-90/15 km 410.10 pkt - -
1.  25 stycznia 1985   Seefeld in Tirol Sztafeta K-90/3x5 km[3] 1276.90 pkt - -
3.  13 lutego 1987   Oberstdorf Gundersen K-90/15 km 423.80 pkt -2.36 pkt   Torbjørn Løkken
1.  14 lutego 1987   Oberstdorf Sztafeta K-90/3x5 km[4] 1261.94 pkt - -

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1.  16 lutego 1979   Mont-Sainte-Anne Indywidualnie K-90/15 km ? - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 5 stycznia 1985   Schonach Gundersen K90/15 km 422.935 pkt 1. - -
2. 23 lutego 1985   Leningrad Gundersen K90/15 km 433.05 pkt 2. -14.50 pkt   Geir Andersen
3. 2 marca 1985   Lahti Gundersen K90/15 km ? 2. +41 s   Geir Andersen
4. 16 marca 1985   Oslo Gundersen K90/15 km 430.400 pkt 1. - -
5. 21 grudnia 1985   Tarvisio Gundersen K90/15 km 427.055 pkt 2. -3.065 pkt   Geir Andersen
6. 29 grudnia 1985   Oberwiesenthal Gundersen K90/15 km 411.80 pkt 3. -4.10 pkt   Thomas Müller
7. 4 stycznia 1986   Schonach Gundersen K90/15 km 421.700 pkt 1. - -
8. 18 stycznia 1986   Murau Gundersen K90/15 km 417.145 pkt 1. - -
9. 28 lutego 1986   Lahti Gundersen K90/15 km 414.000 pkt 1. - -
10. 14 marca 1986   Oslo Gundersen K90/15 km 428.020 pkt 2. -8.485 pkt   Hallstein Bøgseth
11. 22 marca 1986   Štrbské Pleso Gundersen K90/15 km 436.2 pkt 1. - -
12. 27 lutego 1987   Lahti Gundersen K90/15 km 425.630 pkt 2. -5.430 pkt   Thomas Müller
13. 6 marca 1987   Falun Gundersen K90/15 km 424.645 pkt 3. -1.245 pkt   Torbjørn Løkken
14. 13 marca 1987   Leningrad Gundersen K90/15 km 418.650 pkt 2. -2.125 pkt   Wasilij Sawin
15. 19 marca 1987   Oslo Gundersen K90/15 km 432.400 pkt 1. - -

Osiągnięcia w skokach edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
48. 23 lutego 1980   Lake Placid Indywidualnie K-90/15 km 271.0 pkt -115.6 pkt   Jouko Törmänen

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. Skład drużyny: Hermann Weinbuch, Thomas Müller, Hubert Schwarz
  2. Skład drużyny: Thomas Müller, Hermann Weinbuch, Hubert Schwarz
  3. Skład drużyny: Thomas Müller, Hubert Schwarz, Hermann Weinbuch
  4. Skład drużyny: Hermann Weinbuch, Hans-Peter Pohl, Thomas Müller