Hermann Weinbuch (ur. 22 marca 1960 w Bischofswiesen) – niemiecki kombinator norweski i skoczek narciarski reprezentujący RFN, czterokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów, a także zdobywca Pucharu Świata. Po zakończeniu kariery został trenerem.

Hermann Weinbuch
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1960
Bischofswiesen

Klub

SK Berchtesgaden

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

12.12 1983, Seefeld in Tirol
(15. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

12.12 1983, Seefeld in Tirol
(15. miejsce - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

5.01 1985, Schonach (1. miejsce - Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Mistrzostwa świata
złoto Seefeld 1985 indywidualnie
złoto Seefeld 1985 sztafeta
złoto Oberstdorf 1987 sztafeta
brąz Oberstdorf 1987 indywidualnie
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Mt-Sainte-Anne 1979 indywidualnie
Puchar Świata
Kryształowa kula
1985/1986
2. miejsce
1984/1985
2. miejsce
1986/1987
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1987

Kariera

edytuj

Pierwszy w karierze sukces Hermann Weinbuch osiągnął w 1978 roku, kiedy na mistrzostwach Europy juniorów w Murau zdobył indywidualnie złoty medal. W tym samym roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, gdzie zajął 21. miejsce. Podczas Mistrzostw Juniorów w kanadyjskim Mont-Sainte-Anne w 1979 roku zdobył swój drugi złoty medal w tej kategorii wiekowej. Już w 1980 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie siedemnasty wynik na skoczni i także siedemnasty czas biegu dały mu szesnaste miejsce w całych zawodach. Na tych samych igrzyskach wystąpił także w konkursie skoków, ale rywalizację zakończył dopiero na 48. miejscu. W 1982 roku wspólnie z Thomasem Müllerem i Hubertem Schwarzem zajął czwarte miejsce w zawodach drużynowych na mistrzostwach świata w Oslo.

W Pucharze Świata zadebiutował 17 grudnia 1983 roku w Seefeld. Zajął wtedy piętnaste miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena i tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1983/1984 punktował jeszcze czterokrotnie, najlepszy wynik osiągając 7 stycznia 1984 roku w Schonach, gdzie był czwarty. W klasyfikacji generalnej zajął dziesiąte miejsce. W lutym 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie. Po konkursie skoków zajmował dziesiąte miejsce, na trasie biegu także uzyskał dziesiąty wynik i w efekcie zawody zakończył na ósmym miejscu. Miesiąc później razem z kolegami z reprezentacji był piąty w sztafecie na mistrzostwach świata w Rovaniemi.

Pierwsze pucharowe podium wywalczył 5 stycznia 1985 roku, kiedy wygrał zawody w Schonach. Wygrał także 16 marca 1985 roku w Oslo, a 23 lutego w Leningradzie i 2 marca w Lahti zajmował drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej dało mu to drugie miejsce za Geirem Andersenem z Norwegii, a przed Hubertem Schwarzem. W styczniu 1985 roku brał udział w mistrzostwach świata w Seefeld. W zawodach indywidualny był siódmy w skokach, jednak na trasie biegu był najszybszy i ostatecznie zwyciężył, wyprzedzając Geira Andersena i Fina Jouko Karjalainena. Na tych samych mistrzostwach wraz z Thomasem Müllerem i Hubertem Schwarzem zdobył także złoty medal w sztafecie. Po skokach Niemcy zajmowali drugie miejsce, jednak po biegu wyprzedzili prowadzących Norwegów i sięgnęli po tytuł. Trzecie miejsce przypadło Finom.

Najlepsze wyniki Niemiec osiągnął w sezonie 1985/1986. Weinbuch zdominował rywalizację w Pucharze Świata wygrywając pięć z siedmiu zawodów: 4 stycznia w Schonach, 18 stycznia w Murau, 28 lutego w Lahti oraz 22 marca 1986 roku w Štrbskim Plesie. Ponadto 21 grudnia 1985 roku w Tarvisio i 14 marca 1986 w Oslo był drugi, a 29 grudnia w Oberwiesenthal zajął trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej był najlepszy, wyprzedzając Müllera oraz Andersena. Kolejny sezon ukończył na drugiej pozycji, ulegając tylko Torbjørnowi Løkkenowi z Norwegii. Czterokrotnie stawał na podium: 19 marca w Oslo odniósł swoje ostatnie pucharowe zwycięstwo, 27 lutego w Lahti i 13 marca w Leningradzie był drugi, a 6 marca 1987 roku w Falun był trzeci. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie zdobył indywidualnie brązowy medal, ustępując tylko dwóm Norwegom: Torbjørnowi Løkkenowi i Trondowi-Arne Bredesenowi. W zawodach drużynowych razem z Müllerem i Hansem-Peterem Pohlem zdobył swój trzeci złoty medal.

Weinbuch startował w zawodach do sezonu 1988/1989, ale już nie punktował. Na igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988 roku wystąpił tylko w konkursie indywidualnym, który ukończył na 29. pozycji. Nie brał udziału w Mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku. W 1987 r. nagrodzony został medalem Holmenkollen wraz z fińskim skoczkiem narciarskim Mattim Nykänenem.

Po zakończeniu kariery zawodniczej w 1989 roku został trenerem. Od 1996 do 2014 roku był głównym trenerem niemieckich kombinatorów norweskich. Po sezonie 2010/2011 miał zrezygnować z funkcji głównego szkoleniowca niemieckich kombinatorów norweskich. Zmienił jednak zdanie i poprowadził drużynę do igrzysk olimpijskich w Soczi. Następnie został asystentem trenera głównego niemieckich kombinatorów norweskich, Ronny'ego Ackermanna.

W kwietniu 2023 63-letni trener po 27 latach pracy i 57 medalach największych imprez zdecydował się rozstać z kadrą narodową, a jego następcą został były podopieczny Eric Frenzel[potrzebny przypis].

Osiągnięcia w kombinacji

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
16. 19 lutego 1980   Lake Placid Indywidualnie K-90/15 km 432.200 pkt -46.960 pkt   Ulrich Wehling
8. 12 lutego 1984   Sarajewo Indywidualnie K-90/15 km 422.595 pkt -25.205 pkt   Tom Sandberg
29. 28 lutego 1988   Calgary Gundersen K-90/15 km 38:16.8 min +4:58.9 min   Hippolyt Kempf
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
21. 20 lutego 1978   Lahti Indywidualnie K-90/15 km 435.24 pkt -59.51 pkt   Konrad Winkler
4. 26 lutego 1982   Oslo Sztafeta K-90/3x5 km[1] 1295.92 pkt -94.78 pkt   NRD
5. 18 marca 1984   Rovaniemi Sztafeta K-90/3x5 km[2] 1189.46 pkt -59.76 pkt   Norwegia
1.  18 stycznia 1985   Seefeld in Tirol Gundersen K-90/15 km 410.10 pkt - -
1.  25 stycznia 1985   Seefeld in Tirol Sztafeta K-90/3x5 km[3] 1276.90 pkt - -
3.  13 lutego 1987   Oberstdorf Gundersen K-90/15 km 423.80 pkt -2.36 pkt   Torbjørn Løkken
1.  14 lutego 1987   Oberstdorf Sztafeta K-90/3x5 km[4] 1261.94 pkt - -
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1.  16 lutego 1979   Mont-Sainte-Anne Indywidualnie K-90/15 km ? - -

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 5 stycznia 1985   Schonach Gundersen K90/15 km 422.935 pkt 1. - -
2. 23 lutego 1985   Leningrad Gundersen K90/15 km 433.05 pkt 2. -14.50 pkt   Geir Andersen
3. 2 marca 1985   Lahti Gundersen K90/15 km ? 2. +41 s   Geir Andersen
4. 16 marca 1985   Oslo Gundersen K90/15 km 430.400 pkt 1. - -
5. 21 grudnia 1985   Tarvisio Gundersen K90/15 km 427.055 pkt 2. -3.065 pkt   Geir Andersen
6. 29 grudnia 1985   Oberwiesenthal Gundersen K90/15 km 411.80 pkt 3. -4.10 pkt   Thomas Müller
7. 4 stycznia 1986   Schonach Gundersen K90/15 km 421.700 pkt 1. - -
8. 18 stycznia 1986   Murau Gundersen K90/15 km 417.145 pkt 1. - -
9. 28 lutego 1986   Lahti Gundersen K90/15 km 414.000 pkt 1. - -
10. 14 marca 1986   Oslo Gundersen K90/15 km 428.020 pkt 2. -8.485 pkt   Hallstein Bøgseth
11. 22 marca 1986   Štrbské Pleso Gundersen K90/15 km 436.2 pkt 1. - -
12. 27 lutego 1987   Lahti Gundersen K90/15 km 425.630 pkt 2. -5.430 pkt   Thomas Müller
13. 6 marca 1987   Falun Gundersen K90/15 km 424.645 pkt 3. -1.245 pkt   Torbjørn Løkken
14. 13 marca 1987   Leningrad Gundersen K90/15 km 418.650 pkt 2. -2.125 pkt   Wasilij Sawin
15. 19 marca 1987   Oslo Gundersen K90/15 km 432.400 pkt 1. - -

Osiągnięcia w skokach

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
48. 23 lutego 1980   Lake Placid Indywidualnie K-90/15 km 271.0 pkt -115.6 pkt   Jouko Törmänen

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Skład drużyny: Hermann Weinbuch, Thomas Müller, Hubert Schwarz
  2. Skład drużyny: Thomas Müller, Hermann Weinbuch, Hubert Schwarz
  3. Skład drużyny: Thomas Müller, Hubert Schwarz, Hermann Weinbuch
  4. Skład drużyny: Hermann Weinbuch, Hans-Peter Pohl, Thomas Müller