Melanocorypharodzaj ptaków z rodziny skowronków (Alaudidae).

Melanocorypha[1]
Boie, 1828[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kalandra szara (M. calandra)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

skowronki

Rodzaj

Melanocorypha

Typ nomenklatoryczny

Alauda tatarica Pallas = Alauda yeltoniensis Forster

Gatunki

zobacz opis w tekście

Występowanie

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[3].

Morfologia

edytuj

Długość ciała 17–22 cm, masa ciała samców 54–76, samic 44–68 g[4].

Systematyka

edytuj

Etymologia

edytuj

Greckie μελαγκορυφος melankoruphos – niezidentyfikowany czarnogłowy ptak, wspomniane przez Arystotelesa (prawdopodobnie pomylone przez Boie z greckim κορυδος korudos – dzierlatka zwyczajna < κορυς korus, κορυθος koruthos – hełm lub κορυθος koruthos – niezidentyfikowany grzebieniasty ptak)[5].

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:

Przypisy

edytuj
  1. Melanocorypha, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Boie. Bemerkungen über mehrere neue Vogelgattungen. „Isis von Oken”. 21, s. kol. 322, 1828. (niem.). 
  3. F. Gill, D. Donsker (red.): Nicators, reedling & larks. IOC World Bird List: Version 6.1. [dostęp 2016-02-06]. (ang.).
  4. E. de Juana, F. Suárez, P. Ryan, P. Alström, P. Donald: Family Alaudidae (Larks). W: J. del Hoyo, A. Elliott, D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 9: Cotingas to Pipits and Wagtails. Barcelona: Lynx Edicions, 2004, s. 579-581. ISBN 84-87334-69-5. (ang.).
  5. melanocorypha, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).
  6. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Alaudidae Vigors, 1825 - skowronki - Larks (wersja: 2019-10-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-01-15].