Michał Boruciński
Michał Boruciński (ur. 29 września 1885 w Siedlcach, zm. 21 kwietnia 1976 w Warszawie) – polski malarz, grafik.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 września 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 1976 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się 29 września 1885 w Siedlcach, w rodzinie Stanisława i Kazimiery z Miszczaków[1]. W 1909 ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Warszawie u K. Stabrowskiego i K. Krzyżanowskiego[2]. Następnie jako stypendysta z konkursu Towarzystwa Artystycznego studiował w Paryżu, Londynie, Monachium, Rzymie i Florencji[1] (do 1914). Był wielokrotnie nagradzany w szkolnych konkursach za prace malarskie i dekoracyjne, m.in. w 1905 za projekt pocztówki. W 1909 otrzymał wyróżnienie Salonu Sztuki Kulikowskiego za portret fantazyjny. W tymże roku podczas Jesiennego Salonu Paryskiego zaprezentował kompozycję zatytułowaną „Pod Wiatr”. Malarstwo Borucińskiego cieszyło się dużym uznaniem współczesnych: w 1912 druga nagroda za „Warneńczyka”, w tymże roku pierwsza nagroda w Konkursie „Zachęty” za „Bitwę pod Warną”, w 1913 pierwsza nagroda za obraz głowy męskiej na konkursie im. M. Kloss-Korzanowskiej, w 1916 pierwsza nagroda za kompozycję „Alegoria Polski”. W 1920 ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego.
W okresie międzywojennym interesował się Huculszczyzną, powstał wówczas cykl głów Hucułów. Malował portrety oraz ilustracje książkowe i pejzaże, wiele z tych prac zostało nagrodzonych. W okresie dwudziestolecia międzywojennego uczestniczył w licznych wystawach krajowych i zagranicznych w Paryżu, Brukseli, Hadze, Wenecji, Chicago i Berlinie. Był członkiem zarządu Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości[1].
Za obraz „Letni wieczór” otrzymał nagrodę państwową[3].
Po II wojnie światowej mieszkał w Warszawie. Namalował cykl rysunków przedstawiających zniszczenia Warszawy (obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Okręgowego w Siedlcach). W latach 1950–1961 pracował jako wykładowca (od 1956 profesor) w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Namalował wiele portretów o charakterze sakralnym.
Od 17 stycznia 1910 był mężem Zofii z Jakimowiczów[1] (1883–1969), z którą miał córkę Hannę (1911–1987)[4].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 174-2-18,19,20)[5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[6]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[7]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 25. [dostęp 2021-07-02].
- ↑ Michał BORUCIŃSKI [online], artinfo.pl [dostęp 2021-07-02].
- ↑ „Łódź w Ilustracji”, 22 II 1931, nr 8, s. 4.
- ↑ Michał Boruciński [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-07-02].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ANTONINA REJMENT, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-11-04].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu artystyczno-społecznem”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Bibliografia
edytuj- Siedlce 1448–1995 pod red. Edwarda Kospath-Pawłowskiego i Teresy Włodarczyk, Siedlce 1996.
Linki zewnętrzne
edytuj- Michał Boruciński na wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, 1927 r.
- Portret prof. Jana Mazurkiewicza 1922. muzeum.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)].
