Michał Lesień

polski aktor

Michał Lesień-Głowacki (ur. 24 grudnia 1974 we Wrocławiu[1]) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, reżyser teatralny[2][3].

Michał Lesień-Głowacki
Ilustracja
Michał Lesień (2012)
Data i miejsce urodzenia 24 grudnia 1974
Wrocław
Zawód aktor, reżyser
Współmałżonek

Dorota Głowacka-Lesień

Lata aktywności od 1997
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

ŻyciorysEdytuj

Wczesne lataEdytuj

Urodził się we Wrocławiu jako syn Zbigniewa Lesienia, aktora i reżysera[4]. W 1991, gdy był w drugiej klasy liceum, wraz z rodziną przeprowadził się do Kalisza, gdzie jego ojciec został dyrektorem Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego[5]. Wspólnie z kolegami z klasy statystował przy kilku przedstawieniach kaliskiego teatru, w tym Nocna rozmowa z człowiekiem, którym się gardzi (1991) czy Czarownice z Salem (1992)[6]. W 1994 ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Kaliszu[7]. W 1998 został absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi[8].

KarieraEdytuj

W 1997 debiutował na scenie Teatru Powszechnego w Łodzi w roli Szalimowa w sztuce Maksima Gorkiego Letnicy w reżyserii Jacka Orłowskiego[8]. Następnie w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu zagrał tytułową rolę w Kordianie Słowackiego (1998). Występował gościnnie w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu jako Merkucjo w Romeo i Julii Szekspira (1998) w reż. Bartłomieja Wyszomirskiego. W latach 1999–2005 był związany z Teatrem Polskim w Warszawie, gdzie zagrał kochanka w spektaklu Aktor Minetti Thomasa Bernharda (1999) w reż. Gillesa Renarda u boku Ignacego Gogolewskiego i Hanny Stankówny. Na deskach wrocławskiego Teatru Polskiego stworzył szereg ról w przedstawieniach w reż. Jarosława Kiliana: Zbyszko Szapurskiego w Zielonej Gęsi Gałczyńskiego (2000), widmo i zbira w sztuce Don Juan, czyli Kamienny gość Moliera (2001), marynarza w Przygodach Sindbada Żeglarza Bolesława Leśmiana (2002), Trinkulo w szekspirowskiej Burzy (2003), Demetriusza w szekspirowskim Śnie nocy letniej (2003) i Filona w Balladynie Słowackiego (2004). Wziął udział w spektaklu Macieja Kowalewskiego Poczekalnia (2003) wystawianym w MM Przebudzenie-Kompania Teatralna w Warszawie[9]. Współpracował też ze stołecznym Teatrem Komedia, gdzie został obsadzony w roli Bobby’ego w Pół żartem pół sercem Kena Ludwiga (2007) w reż. Marcina Sławińskiego z udziałem Agnieszki Kotulanki. W Teatrze Bajka wystąpił jako Art w sztuce Anny Burzyńskiej Mężczyźni na skraju załamania nerwowego (2008) w reż. Piotra Łazarkiewicza. W Teatrze Kamienica zagrał reżysera w komedii romantycznej Leonarda Gershe’a Motyle są wolne (2009) w reż. Zbigniewa Lesienia. W Krakowskim Teatrze Komedia zagrał młodego w komedii Jana Jakuba Należytego 3 razy łóżko (2013) w reż. Piotra Dąbrowskiego.

 
Michał Lesień, 2007

Na drugim roku studiów zagrał główną rolę Różyłły w Kronikach domowych (1997) Leszka Wosiewicza. z Grażyną Szapołowska. W dramacie psychologicznym Radosława Piwowarskiego Ciemna strona Wenus (1997) u boku Jana Englerta wystąpił jako podrywacz. Rozpoznawalność przyniosła mu postać Jacka Przypadka, beztroskiego absolwenta Studium Gastronomicznego i szefa kuchni w sitcomie Lokatorzy (1999–2005). W dramacie Waldemara Krzystka Nie ma zmiłuj (2000) wcielił się w postać nonszalanckiego Irka.

Prowadził program popularnonaukowy Test Case, który zrealizował dla Discovery Channel we wrześniu 2005 w Holandii[8]. W 2008 uczestniczył w siódmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami[8].

Życie prywatneEdytuj

W latach 2005–2011 był związany z Andżeliką Piechowiak[2]. 29 września 2012 poślubił Dorotę Głowacką. Po ślubie oboje przyjęli podwójne nazwisko.

FilmografiaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Personalidade: Michał Lesień (Polônia) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2018-01-02].
  2. ↑ a b Michał Lesień – o osobie (pol.). Onet.pl. [dostęp 2012-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-25)].
  3. ↑ Michał Lesień (ang.). Listal. [dostęp 2018-01-02].
  4. ↑ Ojciec Lesienia molestował pracownice teatru (pol.). Fakt.pl. [dostęp 2019-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-10)].
  5. ↑ Adam Sęczkowski: Michał Lesień - wywiad z nutką wspomnień (pol.). „Nasze Miasto”, 16 marca 2010. [dostęp 2021-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-06)].
  6. ↑ Łukasz Wolski: Michał Lesień: Zgrana paczka w Koperniku (pol.). wKaliszu.pl, 10 marca 2016. [dostęp 2021-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-06)].
  7. ↑ Znani absolwenci: Michał Lesień (pol.). Strona III L.O. im. Mikołaja Kopernika w Kaliszu. [dostęp 2016-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-13)].
  8. ↑ a b c d Taniec z gwiazdami VII – Uczestnicy – Para nr I: Michał i Katarzyna (pol.). Plejada.pl. [dostęp 2019-04-22].
  9. ↑ Michał Lesień: „Teatr to dla mnie podstawa” (pol.). Onet.pl, 23 czerwca 2003. [dostęp 2021-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-06)].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Lesień&oldid=63665582”