Miodopijek rdzawoszyi

Miodopijek rdzawoszyi
	Acanthorhynchus superciliosus
	Gould, 1837
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	miodojady
Rodzaj	Acanthorhynchus
Gatunek	miodopijek rdzawoszyi
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Miodopijek rdzawoszyi^[3] (Acanthorhynchus superciliosus) – gatunek małego, barwnego ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae). Występuje w południowo-zachodniej części Australii Zachodniej. Nie jest zagrożony. Brak podgatunków^[4].

Morfologia

Wygląd: Występuje dymorfizm płciowy. Ma długi, zakrzywiony, czarny dziób. Samica ma kasztanowate gardło i niżej oraz rudy kark, poza tym głowę ma szarą. Samiec ma rude gardło, kark i szyję. Wierzch głowy ma szary, niżej jest biały pasek oczny, czarna przepaska i znów biały pasek. Gardło od jasnokremowego brzucha oddzielają biały i czarny pasek. Skrzydła i ogon są ciemnoszare. W zgięciu skrzydeł jest biały brzeg.

Wymiary:

długość ciała: 13–15 cm
rozpiętość skrzydeł: 18 cm
masa ciała: 11 g

Ekologia i zachowanie

Biotop: Wrzosowiska oraz zadrzewienia.

Zachowanie: Przyłącza się do innych miodojadów.

Głos: Przenikliwe „kliit-kliit”, piosenka jest fletowymi gwizdami.

Pokarm: Niektóre bezkręgowce i nektar.

Lęgi: Gniazdo to mała miseczka z pajęczyn i włókien kory. Mieści się w niskim krzewie. Składa 1–2 jaja wysiadywane przez samicę. Wyprowadza jeden lęg. Pisklęta potrafią latać po co najmniej 15 dniach.

Status

IUCN uznaje miodopijka rdzawoszyjego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy^[2].

Przypisy

↑ Acanthorhynchus superciliosus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b BirdLife International, Acanthorhynchus superciliosus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2014.3 [dostęp 2015-03-29] (ang.).
↑ Nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Meliphagidae Vigors, 1825 – miodojady – Honeyeaters (wersja: 2021-01-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-30].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Honeyeaters. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-01-30]. (ang.).

Bibliografia

David Chandler, Dominic Couzens, Euan Dunn, Jonathan Elphic, Rob Hume i inni: Ptaki. Warszawa: MULTICO, 2008, seria: Fakty o zwierzętach świata. ISBN 978-83-7073-583-8.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Acanthorhynchus superciliosus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] BirdLife International, Acanthorhynchus superciliosus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2014.3 [dostęp 2015-03-29] (ang.).

[mk-3] Nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Meliphagidae Vigors, 1825 – miodojady – Honeyeaters (wersja: 2021-01-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-30].

[ioc-4] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Honeyeaters. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-01-30]. (ang.).

[3]

[4]

[1]

[2]